Morgunn - 01.12.1939, Blaðsíða 70

196
MORGUNN
trúlegri leikni og með ótrúlegum fínleik í öllum dráttum.
Einn af þeim mörgu atvinnu-listmálurum, sem hafa séð
hana, segir að í raun og veru sé ekkert ósennilegra en
það, að fullkominn viðvaningur skuli hafa fyllt þennan
geysistóra flöt — 3x3 metra — einmitt með því að nota
smámyndalistina. Sem heild sýnir myndin öruggan og
samræmisfullan smekk og aðrar myndir, sem Lesage hefir
málað — nokkrar tylftir — sýna sérkennileg tilbrigði af
sömu gerðinni ... Hann málar mest táknrænar myndir og
,,stjórnendur“ hans hafa sagt honum að síðar meir skuli
hann fá ráðning þessara dularfullu táknmynda, sem hann
málar. Margir málarar hafa dáðst að sérkennileiknum,
hinni listrænu dýpt, fjölbreytninni, hugmyndafluginu og
kunnáttunni og hinni fínu leikni í meðferð litanna í mynd-
um hans, einkum þeirri fyrstu. Ómögulegt hefir reynzt,
að heimfæra verk hans undir nokkra ákveðna listastefnu,
hvorki í klassiskri né austurlenzkri list. Hann hefir haft
sjálfstæða sýning á verkum sínum og síðar kynnzt bæði
klassiskri list og nútímalist, en það hefir engin áhrif haft
á list hans sjálfs.
Um nokkurra vikna skeið vann hann í alþjóðasálarrann-
sóknarstofnuninni í París, undir daglegu eftirliti hjá dr.
Osty. Við byggingu stórrar „symmetrískrar“ myndar horfði
hann aldrei á þann helminginn, sem búinn var, meðan
hann málaði seinni helminginn. Ef talað var við hann,
„hurfu töfrarnir" og hann gat ekki málað. Að öðru leyti
virtist hann alveg með sjálfum sér, en hann fullyrti ávallt,
að hann ynni undir áhrifum annars, ráðgerði ekkert
sjálfur og sæi ekkert fyrir, hvorki heildina né einstaka
hluta hennar.....En aðeins þegar hann var aleinn fannst
honum hann í einhverju dularástandi, eins og í einhverju
ókunnu umhverfi, þar sem allt titraði umhverfis hann og
hann heyrði fjarlægan bjölluhljóm.
Lesage nefnir tvær persónur, frægan listamann liðinna
alda og látna systur sína, og segir að þau stjórni sér