19. júní - 01.10.1993, Blaðsíða 20

20
3. TBL.1993
Verðum að leggja
harðar að okkur
en nokkur karl
Alþjóðleg sjávarútvegs-
sýning var haldin í
Laugardalshöll í septem-
ber síðastliðnum og hefur
hún líklega farið fram hjá
mörgum konum. Sjávar-
útvegurinn tilheyrir
„karlaheiminum" finnst
okkur flestum og kannski
þess vegna er það sér-
staklega eftirtektarvert að
það skuli vera kona sem
Patricia Foster var framkvœmdastjóri Is-
lensku sjávarútvegssýningarinnar 1993.
stjórnar þessari viða-
miklu sýningu - og það
ekki í fyrsta sinn heldur
fjórða. Patricia Foster
heitir hún þessi kona og
er bresk. 19. júnt lék for-
vitni á að vita hvernig
hún komst í þessa stöðu
og hvernig konum í Bret-
landi gengur yfirleitt að
hasla sér völl í viðskipta-
heiminum.
Texti: Bryndís Kristjánsdóttir
örusýningar höfðu lengi hcill-
að mig og mig langaði að
komast að öllu í sambandi við
jTæf; hvernig þær yrðu til, hver væri upp-
hafsmaður þeirra, hvernig þær væru settar
saman, o.s.frv. Og mig langaði til að
vinna við að selja íyrirtækjum bása á
svona sýningar. Ég hafði rekið fyrirtæki
með manninum mínum í 12 ár þegar ég
ákvað að fara að vinna við sýningar. Þetta
var árið 1978 og ég sótti um starf hjá
Reed Exhibition Companies, sem ér fýrir-
tækið sem sér um Sjávarútvegssýninguna í
Laugardalshöll. A þesum tíma voru þar
engar konur í stjórnunar- eða sölustörfum
og eina leiðin inn var sem ritari. Ég réð
mig til árs og að þeim tíma liðnum var ég
orðin dauðleið og eiginlega á leiðinni út
þegar staða ritara sölustjóra fyrirtækisins,
John Legate, losnaði. Hann var stjórnandi
sex alþjóðlegra sýninga og náði starf hans
yfir allt sviðið sem tilheyrir því að koma
upp sýningu. Sem ritari hjá John lærði ég
fljótt allt sem þurfti til að koma sýningu á
laggirnar. Ég fór fljótlega að gera ýmislegt
sem enginn hafði gert áður á sýningum.
Skrifstofur sýningarstjórnarinnar voru yfir-
leitt mjög óvistlegar og með forljótum tepp-
um. Ég fékk sýningaraðila til að lána okkur
ný teppi á meðan á sýningunum stóð,
skreytti veggina með myndum og gerði
margt fleira sem setti fágaðra yfirbragð á
sýningarnar. Núna þykir þetta sjálfsagt og
er gert á öllum sýningum.“
*
Fannst ég eiga iieimtingu á
sölustjórastarli
„Þegar ég hafði unnið með John í þrjú ár
lést maðurinn minn. Þá þrengdist svo
fjárhagurinn hjá mér að ritaralaunin
dugðu ekki. Það hafði losnað staða sölu-
stjóra einnar af sýningum fyrirtækisins.
Mig langaði virkilega að fá þetta starf og
var komin með mjög góða reynslu eftir
að hafa aðstoðað John í þessi ár. Mér
fannst ég því eiga heimtingu á að fá starf-
ið, almennileg sölustjóralaun og minn eig-
in bíl. Auk þess hafði ég lagt miklu harð-
ar að mér en nokkur annar en það er það
sem við verðum að gera til að komast
áfram — og það borgar sig að lokum. Ég