19. júní - 01.10.1993, Blaðsíða 21

3. TBL. 1993
21
fór því til forstjórans og sagði honum að
þeir væru vitlausir ef þeir réðu mig ekki í
þetta starfl Eg var ráðin og John varð bál-
reiður, ég held hann hafi ekki talað við
mig í þrjár vikur. En þetta var löngu áður
en við giftumst.
Upphaflega var það John sem kom til
íslands til að sjá um fyrstu Sjávarút-
vegssýninguna. Hann skipulagði hana en
það var ég sem sá um söluna og alla vinn-
una í kring um hana - og hef svo séð um
hana síðan. Fyrsta sýningin var 1984,
næsta 1987, þá 1990 og svo núna 1993.
Seinna varð ég sýningarstjóri og að lokum
framkvæmdastjóri. Ég hef því unnið við
sjávarútvegssýningar í 10 ár en á þessum
10 árum hefur allt gjörbreyst! Eins og ég
sagði, þá var engin kona í stjórnunarstöðu
í fyrirtækinu þegar ég kom þángað fyrst.
Núna má eiginlega segja að fyrirtækið sé
rekið af konum þó að það séu enn bara
karlar sem eru í æðstu stöðunum.11
— Heldurðu að konur eigi eftir að ná
þessum stöðum?
„Ekki þar sem ég vinn - og satt að
segja veit ég ekki hvað þarf að gerast til
að svo muni verða. Sérstaklega núna þeg-
ar verið er að draga reksturinn saman
vegna kreppu á markaðnum. Þar sem
konum gengur virkilega vel og þar sem
þær eru í æðstu stöðum er í fyrirtækjum
sem eru í eigu kvenna. Fjölmargar konur
hafa farið af stað með eigin fyrirtæki og
tekist að gera þau að stórgróðafyrirtækjum
á örskömmum tíma - tökum sem dæmi
konuna sem stofnaði Body Shop. Konur
eru að sækja á alls staðar en það er bara
erfiðara fyrir þær en karla að fá þessar
stöður og einn þáttur þar í er að karlar
hafa með sér samskiptanet, svokölluð
„The Old Boys Net“, sem auðveldar þeim
að komast að því hvar góða stöðu er að fá
og styðja þeir hverjir aðra.“
— Eru engin sams konar kvennanet í
gangi í Bretlandi?
„Ég get ekki um það sagt því ég hef
ekkert þurft á slíku að halda. En ég held
það sé einhvers konar net í gangi. Dóttir
mín hefur t.d. ýmiss konar sambönd í
gegnum skólagöngu sína og vinnu í Aust-
ur-Evrópu sem hún getur nýtt sér ef hún
er í atvinnuleit. En þetta eru ckki nærri
því jafn öflug tengslanet og þau sem karl-
arnir hafa komið sér upp.“
Eitt af livcrjum þreniur
liiónabönduiii endar ineð
skilnaði
— Hvernig fara saman barneignir og
starfsframi?
„Ég fór ekki að vinna úti fyrr en elsta
barnið var fjórtán ára. Ég vann þá í eigin
fyrirtæki og gat unnið á rneðan börnin
voru í skólanum. Samt fannst mér þetta
erfiðasti tíminn sem ég hef upplifað því
auðvitað þurfti ég að sinna heimilisstörf-
ununr og börnunum þegar ég kom heim
úr vinnunni. Ég er líka af þeirri kynslóð
sem var kennt að það þyrfti að þrífa hús-
ið á hverjum einasta degi en nú höfurn
við konur lært að það er ekki nauðsynlegt
og við getum gert heilmikið til að gera
okkur þessa vinnu auðveldari. Þetta væri
auðveldara ef karlmennirnir litu á það
sem sína skyldu líka að taka þátt í heimil-
isstörfunum og barnauppeldinu en þeir
eru afar fáir sem virðast geta gert það.
Taka karlar á íslandi þátt í heimilisstörf-
unum?“
— Það var gaman að geta svarað Patr-
iciu því að flestir karlmenn innan við afa-
aldurinn tækju virkan þátt í heimilishald-
inu, en gefum Patricu orðið á ný:
„I Bretlandi má segja að opinber barna-
gæsla sé ekki til og það þarf að greiða
dagmæðrum mjög há laun - hjá mörgum
fer meira en helmingur Iaunanna í barna-
gæslu. Hér áður fyrr biðurn við og söfn-
uðurn þangað til við áttum fyrir hlutun-
um en núna er allt keypt á afborgunum
og fólk eyðir langt um efni fram. Þetta
hefur átt þátt í því að konur hafa farið út
að vinna á meðan börnin eru enn rnjög
lítil. Það hefur sýnt sig að börnum í okk-
ar þjóðfélagi líður alls ekki nógu vel - að
ekki sé minnst á alla skilnaðina. A Bret-
landi endar eitt af hverjum þremur hjóna-
böndum með skilnaði! Ég held það væri
skynsamlegra að konur velji: að vinna og
byggja upp starfsframa sinn og eignist
börnin síðar en vera þá hjá þeim einhvern
tíma. 1 staðinn fyrir að eignast barn og
fara að svo að vinna eftir tvær til þrjár
vikur eins og margar gera - það er hræði-
legt! Við höfum sex mánaða barnsburðar-
leyfi en margar hálaunakonur í góðum
stöðum eru hræddar um að missa spón úr
aski sínum ef þær taka sér barnsburðar-
leyfi.“
— Hvað tekur við hjá þér þegar þú ferð
frá íslandi?
„Ég hefði átt að fara á eftirlaun í fyrra
en þá var staða Johns hjá fyrirtækinu lögð
niður. Ég fékk aftur á móti tilboð um að
sjá um sýninguna núna - og þar sem mér
þykir mjög vænt um ísland sló ég til. Ég
fer á eftirlaun hjá Reed eftir tvær vikur og
fer þá að vinna með John í fyrirtækinu
hans. Ég geri þó ráð fyrir að leitað verði
til mín þegar kemur að næstu sýningu,
því þeir hafa engan annan, engan sem
þekkir til hér á íslandi. En mest langar
mig til að taka mér frí í heilt ár og eyða
því í húsinu okkar á Mallorka. Ég er búin
að planta óteljandi blómlaukum í garðinn
og mig langar til að sjá þá alla springa
PUNKTA-
FRÉTTIR
Stúlkur fá ekki Rannsóknir hafa leitt
nóg 1 ljós að íjórða hver
íslensk unglingsstúlka
fær ekki nægjanlcgt kalk úr fæði sínu. Kalk-
skortur eykur hættu á beinþynningu og bein-
brotum síðar meir.
„íslendingar eru 1>að er niðurstaða
heiðarlegt félk“ ^ndariskrar konu
sem býr 1 herstöðinm
á Keflavíkurflugvelli. Hún lýsir í lesendabréfi
þeirri reynslu þegar hún og fjölskylda hennar
festu bíl sinn í skafli í Bláfjöllum í fyrravor.
Þegar bíllinn hafði losnað, með góðri hjálp, átt-
aði konan sig á að hún hafði tapað veskinu sínu.
Leit og eftirgrennslan bar engan árangur og sá
konan sína sæng upp reidda, hún tilkynnti her-
lögreglunni að hún hefði tapað öllum sínum
persónuskilríkjum og hugsaði til alls umstangs-
ins við endurnýjun þeirra, greiðslukorta o.s.frv.
með hryllingi.
Upphringing frá lögreglunni á Keflavíkur-
flugvelli um að cinhvcr íslendingur hefði komið
með veskið hennar og skilið það eftir hjá verðin-
um í hliðinu við flugvöllinn segir hún hafa end-
urnýjað trú sína á mannkynið. Og við engu
hafði verið hróflað í veskinu. Konan hefur búið
m.a. í Austurlöndum og á Ítalíu og segir: „Héð-
an í frá mun ég alltaf minnast íslendinga'sem
heiðarlegs fólks.“
Fréttir hafa um langa hríð snúist mestmegnis
um hrakandi siðferði þjóðarinnar og engu hefur
verið líkara en hugtakið heiðarleiki sé ekki leng-
ur til. Er ekki hughreystandi að komast að því
að sumir hafa ekki gleymt því?
Stríðsfréttaritarar: Stanslausar fréttir af
Konur öðruvísi friðsiit',kum illcslum
. . heimshlutum dyn a a
en karlar almenningi sem hugs-
ar lítið um í hvílíka hættu fréttamenn setja sig
við fréttaöflunina. Athyglisverð grein í ensku
blaði um ólík viðbrögð karla og kvenna í þessu
starfi vakti athygli.
í upphafi lýsir fréttakonan því þegar hún
lendir í skothríð leyniskyttu í Sarajevo þar sem
hún er undir stýri en tveir starfsbræður hennar
voru aftur í bílnum. Hún var að velta fyrir sér
hvort betra væri að snúa við eða halda áfram og
sneri sér við í sætinu til að ráðfæra sig við félaga
sína. Mikil var undrun hennar þegar hún sá þá
liggjandi á gólfinu.
Vanir stríðsfréttaritarar segja viðbrögð karla
og kvenna í slíkri aðstöðu afar ólík. „Konurnar
verða yfirleitt yfirvegaðri, karlarnir áhyggju-
fyllri,“ segir einn. Fréttamatið er líka álitið ólíkt.
Konurnar leitist frekar við að kynna sér áhrifin á
mannlegt líf óbrcyttra borgara.
En stríð er álitið karlaheimur fremur en
kvenna og þekkt ensk blaðakona, sem hefur
mikið fylgst með stríðsátökum, segir: „Þegar við
vinnum við hlið hermanna taka þeir okkur kon-
urnar ekki alvarlega og eiga það til að gera lítið
úr okkur. Það hentar mér ágætlega vegna þess
að þeir halda að ég sé alger asni og eru ekki eins
varkárir í tali. Þá gefa þeir mér ágætar tilvitnan-
ir.“