Morgunn - 01.12.1977, Blaðsíða 5

SÉRA SIGURÐUR HAUKUR GUÐJÓNSSON:
ÞANKABROT VIÐ KISTU
HAFSTEINS BJÖRNSSONAR MIÐILS
1 huga mér er mynd af litlum snáða, 8 ára gömlum, sem
með grátstaf í kverkum og bænarorð á vörum reynir að sann-
færa móðurhjartað um, að það sem hann segist sjá og heyra
sé rétt, sé satt, — raunveruleikinn sjálfur í engu minni en
sá er þau hrærðust i. Vist vildi hún trúa, mega trúa því að
sonurinn hennar ungi væri heill, það væru ekki skuggamynd-
ir skemmds heila er hann lýsti, — hana langaði til að hrifast
með honum, er hann greindi frá furðudýrð álfheima og sagði
frá skrítnum háttum ibúa holta og hlóma. Hitt var verra, er
hann ræddi við þá sem grafnir höfðu verið í moldu og biðu
upprisunnar þar. Var það ekki von, að hún sussaði á hann,
reyndi að koma í veg fyrir að aðrir heyrðu, reyndi að venja
hann af því að yrða slíkar fjarstæður. En á þessari stundu
hvíslaði Guð í hjarta hennar: Vertu ekki svona hrædd, sonur
þinn er heill, það sem hann segist sjá er raunveruleikans blik
í faðmi mínum. Og heili hennar hvíslaði: Ekkert minni, eng-
inn skáldskapur getur dregið fram slíkar myndir, aðeins raun-
veruleg sjón á raunveruleikans stundu. Og er hún kyssti á
tárvota kinn drengsins þessu sinni, þá bjarg hún hjarta hans
frá því að bresta. Víst var hún hrædd eftir sem áður, hrædd
við ógnandi myrkur þeirra kenninga sem kenndu sig með
röngu við Krist, dæmdu í hroka sumar gjafir Guðs á bálið,
eða dæmdu vitskerta þá, sem örlagadísir höfðu fært aðrar
vöggugjafir en þa'r sem flestum eru gefnar til venjulegs lull-
gangs gegnum lífið. Já, allt í einu vissi hún, að Guð átti er-
indi við hana gegnum gjafirnar í brjósti litla snáaðans, sem