Morgunn - 01.12.1977, Síða 22

100
MORGUNN
Andinn las: „Ég ætla í fáum orðum að sanna með stuttri
sögulegri frásögn, að eign er nýlunda og hefur smám saman
aukizt og þróast frá því á tímum sjálfrar frumkristninnar,
ekki aðeins síðan á postulaöldinni, heldur ávallt síðan Con-
stantinus kom á hinni sorglegu sameiningu kirkju og ríkis.“
Bók þessi reyndist vera skrítin samsuða sem nefndist Roger’s
Antipopopriestian, og það sem hér var tekið upp, var orð-
rétt lesið, að öðru leyti en því, að orðið „frásögn" (narrative)
hafði verið sett í staðinn fyrir „skýrsla“ (account). Síðan
bauðst andinn til að lesa aðra tilvitnun og sagði: „Farðu og
taktu elleftu bókina í sömu hillu. Hún mun opnast á réttri
síðu. Taktu hana og lestu og viðurkenndu mátt vorn og leyfi
það, sem hinn algóði guð veitir oss til þess að sýna yður vald
vort yfir efninu. Hans sé dýrðin. Amen.“
„Bókin (Poetry, Romance and Rhetoric) opnaðist á bls. 145,
og þar var greinin orðrétt. Ég hafði ekki séð þessa bók fyrr
og hafði áreiðanlega enga hugmynd um efni hennar.“
Næstu 150 blaðsíðumar, frá þessum stað, eru helgaðar frá-
sögnum um óendanlega baráttu milli Stainton Móses og Im-
perators, sem flutningsmanns þeima. Stainton Móses skýrir
strang-heiðarlega frá hugsanagangi sínum og það hlýtur að
hafa verið honum mjög erfitt, eftir að hann var loks orðinn
viss um áreiðanleik skeytanna, að birta almenningi, hversu
þráhaldinn hann var við hið órökrétta sjónarmið sitt, sem
snerti ekki upprunalegt gildi skeytanna (þvi honum var marg-
sinnis sagt, að þar væri hann aðeins frjáls milliliður) heldur
að fá Imperator til þess að segja liver hann væri, til þess að
sanna betur að hann væri sambandsandi, sem mætti treysta.
Þessa upplýsingu neitaði Imperator hvað eftir annað og
afdráttarlaust að láta í té (þótt hann léti undan síðar), en
hann sýndi sannkallaða engla-þolinmæði og sjálfsstjórn gagn-
vart þráa og fastheldni Staintons Móse við þá skoðun, að
Imperator ætti að sanna ráðvendni sína.
Eins og þér hafið sjálfsagt tekið eftir er Imperator hvorki
mjúkur né mildur, en þó sýnir hann óbilandi hugarró gagn-
vart þeim óþolandi egningum, sem jafnvel geðstilltur les-