Morgunn - 01.12.1981, Síða 41

ARTHUR KOSTLER
135
og að komast heim. Þeir berjast af undirgefni, af því að
þeir eiga engra annarra kosta völ eða af hrifningu á kon-
ungi sínum, eða fyrir ættjörðina, fyrir hina sönnu trú
eða hinn rétta málstað, reknir áfram ekki af hatri, heldur
hollustu. Hin iUu örlög mannsins er ekki árásarhneigð hans
lieldur hollusta.
Köstler lýkur umsögn sinni um orsök stríðsrekstrar á
eftirfarandi hátt: Sumir mannfræðingar hafa haldið því
fram, að orsaka stríða sé að leita i þeirri eðlishvöt dýra
að verja heimalönd eða veiðisvæði. Þessi kenning er jafn-
lítið sannfærandi og tilgáta Freuds. Stríð eru með fáum
undantekningum ekki háð fyrir persónulegum eignum né
jarðnæði. Þeir, sem fara í stríð, yfirgefa oftast heimkynni
sín, sem þeir eiga að vera að verja, og skjóta víðsfjarri
þeim. Það, sem fær menn til þessa, er ekki líffræðileg hvöt
manna til að verja land og eignir, heldur undirgefni undir
tákn, sem bundin eru hefðum ættkvíslarinnar, undir heillög
boð og pólitísk slagorð. Strið eru ekki háð fyrir land,
heldur fyrir orð.
(Áður birt i Þjóðviljanum, 16.12. 1979).