Morgunn - 01.12.1985, Side 10

höfum þá, virðist mér annað óhugsandi en að vér eigum
eftir að Tcomast á það tilverustig, þar sem þeir fá notið sín/(
★
„Tilveran, sem við erum sett i, er undarlegasta og fal-
legasta œvintýrið, sem samið hefir verið. Hún er ævintýri
föður olclcar á himnum. Sjálf er hún dúlarfyllsta fyrir-
brigðið. Leyndardómar hennar eru, eins og fuglarnir i
œvintýrunum, álltaf að syngja okkur áfram, áfram lengra
og lengra inn í dýrð alheimsins. Við verðum að hlusta. Við
verðum að ganga á hljóðið og leita.
Hversvegna œtti leiðinni að vera lokið, fyrr en við verð-
um komin þangað, sem við sjáum, að sjálf vizkan, sjálf
fegurðin, sjálfur kœrleikurinn býr?ee
★
„Ef ég vœri spurður að þvi, hvað af því, sem tálið sé sann-
anir fyrir ósýnilegum heimi og sambandin við framliðna
menn, hafi sannfœrt mig mest, þá vœri ég elclci í neinum
vafa um svarið. Og ég tel það alveg vist, að állur þorri
þeirra manna, sem Jiafa verulega þelclcingu á þessu máli,
og elclci eru blindaðir af einhverjum hleypidómum, mundu
svara á lílca leið og ég: Það er Jieild fyrirJyrigðanna. 1
henni er langmest sönnun fólgin. Það er blátt áfram ekkert
annað en fásinna, að vera að sJcáka með einhver fá fyrir-
brigði og fjargviðrast út af því, hve þau sanni lítið. Það
má jafnvel Jmlda wppi óendanlegum stœlum um einstákar
tegundir fyrirbrigðanna. Þegar Jieildin er athuguð, Jwrfir
málið á állt annan veg við. Þá Jiafa hugsandi menn, sem
Juifa nœga þekking á málinu, ekki nema um tvennt að
velja:
Annaðhvort verða þeir að œtla, að annar, ósýnilegur
Jieimur sé að gera afarstaðfastlegar, afarviturlegar og afar-
margvislegar tilraunir til að sanna sig fyrir okkur, jarð-
neskum mönnum. Framliðnir menn leita Jags, eftir þvi sem
skilyrðin eru. Stundum sýna þeir sig sem svipi, stundum
8
MORGUNN