Morgunn - 01.12.1985, Blaðsíða 24

órar; og þau dæmi eru ákaflega fá, að unnt sé að færa
sönnur á, að slíka viðburði megi taka trúanlega.
Frú, sem ég skrifaðist á við, ritaði mér eitt sinn, að
hana hafði aftur og aftur dreymt, að hún kom i sama
hús. Hana hafði jafnvel dreymt nafnið á götunni, sem það
var í, og númerið á húsinu. Forvitnin knúði hana til þess
að ganga úr skugga um, að þessi gata væri til. Hún steig
upp í efri hæð á sporvagni, sem átti leið fram hjá húsinu,
og fyrir framan hana sat karlmaður og kvennmaður, sem
voru að ræða um að taka þetta hús á leigu. Maðurinn
spurði konuna, hvort henni hefði líkað það. Það var að
heyra að hún hefði haft það um tíma til reynslu. Konan
svaraði, að þótt það væri hentugt að öðru leyti, þá væri
þar reimt, svo að fjölskylda hennar vildi ekki búa þar.
Þegar maðurinn spurði um það, fór hún að lýsa vofunni,
sem reimleikanum olli, og svaraði lýsingin nákvæmlega
til frúarinnar sjálfrar, sem sat rétt fyrir aftan þau og tók
vandlega eftir því sem þau töluðu. „Hvað á ég að gjöra?“
hugsaði hún með sér. ,,Á ég að vekja athygli þeirra á mér
og spyrja þau: Er ég þessi vofa?“ Hún fann, að hún mundi
ekki hafa uppburði til þess og flýtti sér niður úr sporvagn-
inum.
Viðburður eins og þetta er sannanlegur fyrir bann sjálf-
an, sem hann kemur fyrir. En ekki heldur þótt ósannan-
legar séu, koma draumminningar líkar þessu, nema að
ein fyrir fáa.
Svefn-minningar
Það er ekki neitt algengt, að komið verði hingað endur-
minningum frá öðrum heimi, og að fyrir því séu gildar
ástæður, hefir mér verið bent á í skeyti, sem til mín kom
í ósjálfráðri skrift (að því er ég hef gilda ástæðu til að
ætla) frá heimskunnum prófessor, en með dóttur hans og
systur minni i lifandi lífi var innileg vinátta. „Svefnminn-
ingar“, sagði prófessorinn, er ég spurði hann, „eru ekki
gefnar oss á voru sviði fremur en á yðar sviði. Það er satt,
22
MORGUNN