Morgunn - 01.06.1996, Blaðsíða 59

MORGUNN
mála, næstu 4-5 mínúturnar eða hvernig það gerðist, því að
eftir að ég byrja að taka á, og reyni að hífa mig upp á dekk
(bátapall), sem ég var mjög efins um að geta, er eins og ég
sofni, og hef ekki hugmynd um mig, eða hvernig ég komst
innbyrðis.
Eins og áður segir liðu um 4-5 min. (eftir því að dæma,
hvað skipið hafði farið langt meðan á „svefninum" stóð).
Þegar ég veit af mér aftur, stend ég hágrátandi og skjálfandi
undir keisnum fyrir aftan stýrishúsið. Taldi ég, þegar ég var
búinn að jafna mig, og kominn niður í borðsal, og tel enn, að
æðri máttarvöld hafi bjargað lífi mínu. Ennþá meira sann-
færðist ég, að svo hafi verið, þegar ég seinna skoðaði aðstæður
og hugsaði til baka. Fannst mér alveg með ólíkindum að ég
hafi getað vegið mig hjálparlaust um borð aftur, inn undir
neðra rekkverkið, sem var það lágt og beint fyrir ofan, að rétt
höfuðið komst undir.
Sagði ég ekki frá atburðinum, fyrr en að mörgum árum
liðnum, ætlaðist ekki til að nokkur maður tryði slíkri furðu-
frásögn. Eg mundi vel hvað Eggrún hafði sagt mér nokkrum
árum áður, og þóttist með atburði þessum, hafa fengið sönnun
fyrir því, að æðri máttarvöld eru greinilega til.
Thelma Másdóttir
Viðvörunarbj allan
Þegar þessi saga gerist erum við maðurinn minn og ég bæði
útivinnandi. Við unnum í stóru fyrirtæki og áttum einn dreng
tæplega árs gamlan, sem var í pössun hjá dagmömmu allan
daginn.
Þetta var seinnipart sumars 1989 og við fórum á fætur kl. 7
57