Morgunblaðið - 06.03.2010, Qupperneq 45

Morgunblaðið - 06.03.2010, Qupperneq 45
Minningar 45 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. MARS 2010 að stíga ekki á leiðin. Að sunnan var svo Jónstúnið, þar renndum við okk- ur á skíðum þegar við urðum eldri. Að neðan var síðan Lindargatan, en steinsnar neðan hennar tóku höfnin og síldarplönin við, og þangað mátt- um við alls ekki fara. En auðvitað stóðumst við það ekki til lengdar og fyrr en varði var allur innfjörðurinn orðinn okkar leiksvæði og maður lif- andi, þvílík undraveröld. Löngu síðar rifjuðum við frændi oft upp þennan dýrðlega tíma bernskuáranna, öll uppátækin og æv- intýrin. Eins og þegar við fórum und- ir síldarplönin við slippinn á fjöru, og þræddum svo fjöruborðið undir plön- unum alla leið út að Ríkisbryggju, skuggalegt, hált og óþrifalegt ferða- lag en hrikalega spennandi. Eða þeg- ar við fórum á tófuveiðar, vopnaðir gömlu herðatré með teygju fyrir bogastreng og rakettuprik fyrir ör, þrömmuðum upp í Hafnarfjall með Elvar litla bróður Óskars grenjandi á eftir okkur, því auðvitað vildi hann fara með. Við vorum komnir langt upp fyrir Gimbrakletta þegar Inga, mamma þeirra bræðra náði okkur og rak heim, „hvort við værum alveg búnir að tapa glórunni“. Ekki má gleyma kajaksmíðinni í fjörunni sunnan öskuhauganna. Þar smíðuðum við kajaka úr gömlum bárujárnsplötum, ásamt fjölda ann- arra stráka, og svo var farið í hópsigl- ingu þvert yfir fjörðinn og til baka aftur. Það var eins gott að mæður okkar vissu ekki alltaf hvað við vorum að bardúsa. Svo skildu leiðir, þegar foreldrar mínir fluttu suður, og við frændi sáumst vart í 24 ár, eða þar til ég fluttist í Fljótin. Mitt fyrsta verk var að heimsækja frænda. Hann tók brosandi á móti mér í dyrunum með orðunum: „Nei! Frændi!“ (Við ávörp- uðum hvor annan aldrei öðruvísi) þétt og hlýtt faðmlag fylgdi á eftir, ekkert hafði breyst nema háraliturinn í vöngum okkar. Loksins gátum við haldið áfram þar sem frá var horfið, við veiðiferðir á sjó og landi, fjall- göngur eða bara spjall. Fleiri verða ferðirnar ekki að sinni, hvað sem síð- ar kann að gerast. Elsku Helga og fjölskylda, megi minningin um þennan heilsteypta, trausta og góða dreng, lífsgleði hans og þrautseigju í erfiðum veikindum, verða ykkur öllum hvatning og styrk- ur til að takast á við ykkar erfiða hlut- skipti og missi. Blessuð sé minning hans. Þórður Axel Ragnarsson. Okkur langar að minnast vinnu- félaga okkar og góðs vinar með nokkrum orðum. Óskar lést á gjörgæsludeild Land- spítalans hinn 23. febrúar sl. eftir erf- ið veikindi. Hann var alltaf bjartsýnn og ákveðinn í að vinna bug á veikind- unum eða eins og hann orðaði það sjálfur: „Ég lít á þetta sem verkefni sem þarf að leysa.“ Við fráfall Óskars er höggvið stórt skarð í hóp okkar starfsmanna hjá SR á Siglufirði og verður hans sárt saknað. Óskar var mikill drifkraftur, duglegur og fylginn sér. Ef hann fékk einhverja góða hugmynd var ekkert verið að staldra við hana lengi heldur voru ermarnar brettar upp og hafist handa við að koma henni af stað. Það var alveg sama hvar hann bar niður hann var alltaf sá sem var í forustu hvort sem það var hjá fyrirtækinu eða hjá félagasamtökum og sá aldrei eftir tíma sínum eða kröftum þegar á þurfti að halda. Fyrirtækið átti hug hans allan og átti hann stóran þátt í uppbyggingu þess. Minningin um góðan félaga og vin mun lifa áfram. Guð geymi þig. Við þökkum Óskari fyrir samfylgd- ina og sendum ykkur, elsku Helga og börn, innilegar samúðarkveðjur. F.h. samstarfsmanna hjá SR Véla- verkstæði og SR Byggingavörum. Pálína Pálsdóttir. Ég kynntist Óskari Berg Elefsen fyrir 12 árum. Mér fannst hann í fyrstu vera frekar hrjúfur og lokaður en það tók þó ekki langan tíma að komast að því að rétt undir yfirborð- inu leyndist glaðvær maður og traustur vinur. Traust er einmitt eitt af því sem fyrst kemur í hugann, því það var ætíð gott að leita til Óskars með hvað sem manni datt í hug, sér- staklega ef um var að ræða tækni- legar lausnir, þar sem hann var á heimavelli. Hann var mikið náttúrubarn í margvíslegum skilningi. Hann hafði unun af tónlist og söng og útivist hvers konar. Hann var mikill Siglfirð- ingur og enga staði elskaði hann meira en fjöllin umhverfis fjörðinn. Hann var óþreytandi við að ganga þau og finna nýjar leiðir til þess. Hann sagði mér þegar ég hitti hann síðast að hann hefði margar áætlanir um ferðir á fjöllin á næsta sumri. Þær verða þó aldrei farnar. Óskar var á margan hátt einn af þeim mönnum sem eru fæddir til for- ystu. Hann var með stórt skap og sterkar skoðanir og var sjaldan að laumast mikið með þær. Bekkjar- bróðir Óskars úr barnaskóla sagði mér eitt sinn frá kennara sem hefði verið mjög harður í horn að taka og lýsti því svo að harkan hefði verið svo mikil að meira að segja Óskar hefði verið hræddur. Þessi orð þóttu mér lýsa Óskari afar vel. Hann óttaðist fátt og réðist hiklaust í allt það sem honum fannst rétt að gera. Hann var líka gæddur sjaldgæfum krafti til að hrinda í framkvæmd því sem skipti hann máli og ljúka þeim verkum sem fyrir lágu. Elja hans og þrautseigja smitaði líka auðveldlega frá sér bæði í starfi og leik. Hann gerði oft ríkar kröfur til annarra manna, en mestar kröfur gerði hann þó til sjálfs sín og var jafnan fremstur í flokki þegar mikið lá við. Hann vann hlutina líka af ótrúlegri nákvæmni og vandvirkni og lagði mjög upp úr því að verk hans sköruðu framúr. Þess er ekki að vænta að menn eins og Óskar Berg gangi lífsgötuna hljóð- lega og sporin sem hann steig á henni voru heldur ekki alltaf öllum að skapi. Hann mætti mótlæti af festu en þó líka sanngirni. Festa hans og hug- rekki komu vel fram í veikindunum sem hann mætti af ótrúlegri ákveðni. Það reyndist þó við ofurefli að etja að lokum. Óskar varð gæfusamur í lífinu. Hann átti fallegt heimili og góða og fallega fjölskyldu. Hann hverfur héð- an sem auðugur maður því hann skil- ur eftir sig glæsilegan hóp afkom- enda. Börn hans af fyrra hjónabandi urðu þrjú en í síðara hjónabandi átti hann fjórar dætur. Tvær þeirra voru stjúpdætur hans en hann ól þær upp sem sínar eigin. Aldrei varð ég var við nokkurn mun þar á. Þegar snjóa leys- ir í vor og siglfirsku fjöllin koma und- an hvíta feldinum sem nú liggur yfir þeim og taka á sig þennan græna hjúp sem nær svo óvenjulega hátt til fjallstindanna í þessum þrönga firði, verða þau falleg og lokkandi sem fyrr. Margir ferðalangar munu leggja leið sína á fjöllin og fætur þeirra marka slóðir í hlíðar þeirra. Fjöllin verða þó ekki alveg söm í mínum huga því eina slóðina mun vanta. Sporin sem Óskar skildi eftir sig munu þó aldrei gleymast. Hvíldu í friði, vinur minn. Halldór Þormar Halldórsson. HINSTA KVEÐJA Elsku afi takk fyrir allar góðu stundirnar okkar og sérstaklega fyrir tímann sem ég var hjá þér síðasta sumar. Það verður tómlegt án þín þegar ég kem í heimsókn næst á Sigló. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum) Ég elska þig og mun ávallt sakna þín. Knús og kossar. Þín, Bjarney Lind. Elsku afi takk fyrir afmælisgjöf- ina. Sakna þín svo mikið stórt knús og koss á kinnina. Láttu nú ljósið þitt loga við rúmið mitt. Hafðu þar sess og sæti, signaði Jesús mæti. (Höf. ók.) Þín, Emelía Björk. Ég vil minnast frænda míns, Ólafs Tryggvasonar frá Raufarfelli, sem dó laugardaginn 20. febrúar sl. Hann hafði verið veikur í nokkurn tíma en ég hélt að seigla hans myndi sigra krankleikann. Svo reyndist ekki vera, veikindi hans voru alvarlegri. Eftir sit ég og finn að lífið er fátæk- legra. Fyrstu kynni mín af Óla og fjölskyldu voru þegar foreldrar hans, Tryggvi og Mára, gáfu mér kærkom- ið tækifæri að koma til sumardvalar. Frá þeirri stundu auðgaðist líf mitt er ég kynntist yndislegu fólki og sveitungum þeirra. Í tíu sumur mætti ég í sveitina auk nokkurra páskaferða. Það eru góðar minning- ar. Óli var þeim kostum gæddur að hann hafði létt lundarfar og fann jafnan hið gleðilega sem lífið gaf. Bó- el (Lilla) var happ hans í lífinu. Þau eignuðust 8 börn. Því miður voru samvistir þeirra allt of stuttar en Lilla féll frá fyrir aldur fram, 54 ára gömul. Óli saknaði konu sinnar til hinstu stundar. Eftir að börn Óla tóku við búrekstri á Raufarfelli fór hann á síðari árum með vinum sínum í utanlandsferðir, svokallaðar bændaferðir. Þessar ferðir gáfu hon- um mikið. Hann hafði einnig gaman af því að ferðast innanlands og kom í heimsókn til Húsavíkur nokkrum sinnum. Stundum einn en einnig í fylgd bróður síns, Finns. Í þessum heimsóknum brölluðum við frændur ýmislegt. Við fórum í laxveiðar í Skjálfandafljót, tjaldvagnaferð á Fiskidaga á Dalvík og skoðunarferð til Raufarhafnar ásamt mörgu öðru. Það var alltaf var mikið hlegið í heim- sóknum frænda. Sár söknuður fylgir fráfalli Óla, en sárastur er hann börnum hans og afkomendum. Við sendum samúðarkveðjur til þeirra við fráfall þessa mæta manns. Guðmundur B. Guðjónsson og fjölskylda á Húsavík. Sárt er vinar að sakna. Sorgin er djúp og hljóð. Minningar mætar vakna. Margar úr gleymsku rakna. Svo var þín samfylgd góð. Daprast hugur og hjarta. Húmskuggi féll á brá. Lifir þó ljósið bjarta, lýsir upp myrkrið svarta. Vinur þó félli frá. Góða minning að geyma gefur syrgjendum fró. Til þín munu þakkir streyma. Þér munum við ei gleyma. Sofðu í sælli ró. (Höf. ók.) Með söknuði kveðjum við mág okkar og vin, Óla á Raufarfelli. Minn- ingarnar streyma fram í hugann á slíkri stund sem þessari. Fyrir um 50 árum kynntumst við Óla er hann og systir okkar, kölluð Lilla, heitbund- ust. Árið 1961 hófu þau búskap á Rauðafelli í A-Eyjafjallahreppi. Þau voru samhent við búverkin og stund- uðu þau af áhuga og dugnaði og hugsuðu vel um bú sitt. Mikil upp- bygging var á þessum tíma í sveitum landsins og það þurfti að taka til hendinni á Rauðafelli. Þar byggðu þau fjós, hlöðu og fjárhús og ræktuðu land. Árið 1969 lést Tryggvi, faðir Óla, og fluttu þau ásamt fimm börnum Ólafur Guðjón Tryggvason ✝ Ólafur GuðjónTryggvason, Raufarfelli, Austur- Eyjafjöllum, Rang- árvallasýslu, fæddist á Raufarfelli 5. júní 1940. Hann lést á Landspítala – há- skólasjúkrahúsi í Fossvogi að morgni 20. febrúar sl. eftir stutt en erfið veik- indi. Útför Ólafs fór fram frá Eyvind- arhólakirkju, Austur- Eyjafjöllum 27. febrúar 2010. sínum að Raufarfelli, æskuheimili Óla. Móð- ir Óla, María, bjó hjá þeim til dauðadags en hún lést 1986. Það var einnig kominn tími á endurnýjun húsakosts á Raufarfelli. Þau byggðu íbúðarhús 1971 og öll útihús á næstu árum, ræktuðu jörðina og juku við bú- stofn. Mestan áhuga höfðu þau á nautgripa- rækt og áttu afbragðs- góðar kýr og á sínum tíma eitt af afurðahæstu kúabúum landsins. Vinnudagurinn var langur enda þurftu þau að framfleyta stórri fjölskyldu. Börnin þeirra átta eru dugnaðarfólk og bera foreldrum sín- um glöggt merki. Óli og Lilla áttu þó tíma fyrir fé- lagsmál. Hún starfaði í kvenfélaginu og söng í kirkjukór sveitarinnar en hann sat m.a. í hreppsnefnd og var oddviti sveitar sinnar um tíma. Óli fylgdi Sjálfstæðisflokknum alla tíð að málum. Hann fylgdist vel með þjóð- málum og hafðir sterkar og ákveðnar skoðanir. Hann var skemmtilegur og góður maður sem gaman var að eiga samleið með og koma margar skemmtilegar setningar í hugann, frá honum komnar. Á seinni árum fór Óli nokkrum sinnum til útlanda og kynntist hann á ferðum sínum fjölmörgu fólki sem hann ræktaði sín kynni við. Fyrstu utanlandsferð sína fór Óli ásamt Lillu haustið 1995 og var þessi ferð þeim ómetanleg. Þá var Lilla langt leidd af þeim sjúkdómi er hún lést úr í janúar 1996. Síðustu árin bjó Óli hjá dóttur sinni og tengdasyni á Rauf- arfelli. Við kveðjum þig Óli með söknuði og trega og þökkum þér samfylgd- ina. Með tímanum hverfur sársauk- inn en minningin um þig mun vara í huga okkar. Kæri Óli, nú ert þú laus úr fjötrum veikinda og við sjáum þig fyrir okkur ganga glaðan með Lillu þér við hlið. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Innilegar samúðarkveðjur send- um við börnum Óla og fjölskyldum þeirra. Jón, Guðrún, Sjöfn, Erlendur, Jarþrúður og Björgvin. Kær vinur okkar, Ólafur Tryggva- on, er látinn. Í áratug hefur hann verið tengdafaðir sonar okkar og góð vinátta skapast okkar á milli. Hann hefur ætíð verið góður heim að sækja að Raufarfelli, ræðinn, glettinn og mikið rætt um landsins gagn og nauðsynjar. Jafnframt var hann dug- legur að heimsækja Suðurnesin og dvaldi þá hjá dóttur sinni og tengda- syni og lagði sig þá fram við að rækta vináttu sína við okkar fjölskyldu. Margs er að minnast, allar Ljós- anæturnar, leikhúsferðirnar eða bara setið yfir kaffibolla. En Óli var fyrst og fremst bóndi og Eyfellingur, hann bjó ætíð á Rauf- arfelli, á einhverjum fallegasta stað á landinu og var hugur hans ætíð við Eyjafjöllin og bústörfin. Þar höfðu hann og Bóel heitin kona hans komið átta börnum til manns og byggt mik- ið myndarbú. Óli var vel liðinn af öllum er hann þekktu og maður sátta, þótt hann hefði ákveðnar skoðanir t.d. í stjórn- málum og var vinur vina sinna. Undanfarin ár hefur heilsu hans heldur verið að hraka, en alltaf fannst okkur hann bera sig vel. Við vorum vongóð um að hann myndi ná heilsu að nýju, eftir að hafa heimsótt hann á sjúkrahúsið, um viku áður en kallið kom. Góðs vinar er sárt saknað. Hvíl í friði. Okkar innilegustu samúðarkveðj- ur til allra ættingja. Guðmundur Þórir og Alma. Hægfara fækkar í þeirri fylkingu bænda og bændasona undir Austur- Eyjafjöllum sem þar stóð í ströngu starfi árið 1959 er ég flutti að Skóg- um. Nú hefur Ólafur Tryggvason bóndi á Raufarfelli kvatt hinstu kveðju, maður sem skilur eftir sig góðar minningar og farsælt og gott ævistarf. Fyrst minnist ég hans í for- eldrahúsum hjá Tryggva Þorbjörns- syni og Maríu Guðjónsdóttur á Rauf- arfelli sem tóku safnaranum af velvild og skilningi. Minnisstæð er mér gamla hús- freyjan, Þorbjörg Jónsdóttir frá Rauðsbakka, móðir Maríu. Hún var flestum fremur mannfróð og ættfróð og saman gátum við rakið í eitt ættir okkar til Önnu og Hjalta á Stóru- Borg. Ólafur ólst upp í fjölbýli þar sem öllu var sniðinn þröngur stakk- ur. Með dug og fyrirhyggju gerðu þau hjón, hann og Bóel, jörðina að höfuðbóli, vel hýsta, með víðlendum túnum, góðum vélakosti og arðsöm- um búfénaði. Því starfi hafa svo hald- ið áfram Kristinn Stefánsson tengda- sonur Ólafs og kona hans, Anna. Ólafur gegndi ýmsum trúnaðar- störfum í sveit sinni, var hrepps- nefndaroddviti um nokkur ár og vann þar öll verk af mikilli trúmennsku og sér í öllu til sóma. Ég á margs góðs að minnast frá kynnum mínum við fjölskylduna á Raufarfelli. Bóel söng hjá mér í kirkjukór Eyvindarhóla um mörg ár, komin af mikilli söngætt frá Hlíðar- enda í Fljótshlíð. Ólafur studdi mig af alúð í safnstarfi í Skógum og alltaf var gott að blanda við hann geði á samfundum. Af fundi hans fór maður alltaf léttari í lund. Við ylinn þann er gott að una nú þegar leiðir skilja. Börnum hans og ástvinum öllum sendi ég hlýjar samúðarkveðjur. Þórður Tómasson. Kveðja frá sjálfstæðisfélaginu Kára, Rangárþingi eystra Í dag kveðjum við góðan félaga og vin, Ólaf Guðjón Tryggvason bónda á Raufarfelli, A-Eyjafjöllum, Óla á Raufarfelli eins og hann var oftast kallaður. Það var ánægjulegt að fá að kynnast honum. Óli var virkur félagi í sjálfstæðisfélaginu Kára og var einn af máttarstólpum Kára. Hann hafði ákveðnar skoðanir á öllum málefnum. Það tók viðmælendur Óla ekki langa stund að átta sig á því hvar hann stóð í pólitík. Harður sjálfstæðismaður sem var staðfastur í skoðunum sínum og dró ekki úr þeim. Það er margt að minnast frá þeim pólitísku fundum sem Óli var á þar naut hann virðing- ar, óhræddur við að láta skoðanir sín- ar í ljós hvort sem hann ræddi við fé- lagsmenn, þingmenn eða ráðherra. Óli gegndi fjölda trúnaðarstarfa fyrir sjálfstæðisfélagið Kára, m.a. var hann fulltrúi félagsins á landsfundum sjálfstæðisflokksins, átti sæti í kjör- dæmisráði, fulltrúaráði og ýmis önn- ur trúnaðarstörf vann hann. Það sem einkenndi Óla var hans góða geð, létta lund og hafði hann gaman af því að gantast. Ósjaldan kom hann við í Björkinni hjá mér, tókum við þá létta umræðu um pólitík og góðan snúning á umræðunni bæði í sveitarfélaginu og hvað mætti betur fara í landsmál- unum. Hann var alltaf til staðar og maður reiknaði með Óla um aldur og ævi. Sjálfstæðisfélagið Kári hefur misst einn af sínum tryggu og virtu félögum. Við erum stolt af því að hafa haft hann í okkar röðum. Við þökkum fyrir gott starf í sjálfstæðisfélaginu og mikilvægt framlag hans til sam- félagsins. Börnum Ólafs og þeirra fjölskyldum sendum við innilegar samúðarkveðjur. Við minnumst Ólafs í djúpri þökk og virðingu. Fyrir hönd sjálfstæðisfélagsins Kára, Rangarþingi eystra. Guðfinnur Guðmannsson formaður.  Fleiri minningargreinar um Ólaf Guðjón Tryggvason bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.