Morgunblaðið - 17.06.2010, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. JÚNÍ 2010
✝ Jenný Jónsdóttirfæddist í Reykja-
vík 5.3. 1922. Hún lést
á hjúkrunarheimilinu
Eir á hvítasunnudag,
23. maí 2010.
Foreldrar hennar
voru Valdís Jóns-
dóttir, f. 12.6. 1897, d.
24.12. 1984, og Jón
Helgason, f. 22.6.
1892, d. 23.4. 1964.
Jenný á tvær systur; 1)
Kristín Jóna, f. 30.9.
1924. Kristín var gift
Jens Hinrikssyni, f.
21.10. 1922, d. 2.8. 2004. Þau eiga 3
börn. 2) Kristjana Esther, f. 5.3.
1927. Ester var gift Hlöðveri Krist-
jánssyni, f. 11.12. 1925, d. 12.2. 2003.
Þau eiga 9 börn.
Jenný var gift Antoni G. Axels-
syni, flugstjóra hjá Flugleiðum, f.
12.7. 1920, d. 17. 11. 1995. Foreldrar
Antons voru Jónína Kristjánsdóttir,
f. 3.12. 1893, d. 2.12. 1965, og Axel H.
Samúelsson, f. 13. 9. 1889, d. 30.10.
1953. Börn Jennýar og Antons eru:
1) Valdís, f. 18.6. 1948. Hún var gift
Jóni H. Sigurbjörnssyni. Börn Val-
dísar eru: a) Jenný Árnadóttir, f.
13.8. 1970, gift Guðmundi Pálma-
syni, f. 14.10. 1965, þau eiga 3 syni.
b) Arnar Heimir Jónsson, f. 14.11.
1973, í sambúð með Auði Maríu Þór-
hallsdóttur, f. 9.11. 1976, þau eiga
fjögur börn. 2) Úlfar, f. 16.7. 1949,
kvæntur Siv Oscarsson, f. 26.3. 1950.
Synir þeirra eru Páll Jóhann, f.
14.10. 1978, og Jómar Axel, f. 24. 3.
1981. 3) Nína, f. 1.5.
1952, d. 8.4. 2010.
Börn Nínu eru: a) Ant-
on Gunnar Gunn-
laugsson, f. 30.6. 1973,
í sambúð með Guðnýju
Jónu Valgeirsdóttur,
f. 26. 6. 1974. Þau eiga
2 syni. b) Sif Gunn-
arsdóttir, f. 19.7. 1994.
Faðir Sifjar er Gunnar
Viðar Hafsteinsson, f.
4.10. 1956. 4) Jón Axel,
f. 5.6. 1956, kvæntur
Magnfríði Halldórs-
dóttur, f. 3.12. 1956.
Börn þeirra eru Úlfar Örn, f. 21.2.
1980, Elsa Fanney, f. 21.9. 1987, í
sambúð með Hjalta Þorvarðarsyni,
og Jenný, f. 11.12. 1993.
Jenný ólst upp á Hverfisgötu 55
og flutti síðan á Laugaveg 135. Hún
lauk gagnfræðaprófi í Lindargötu-
skóla. Hún starfaði sem ung kona í
versluninni VBK á Vesturgötunni.
Heimili Jennýar og Antons var í
byrjun í Eskihlíð 12 og síðar fluttust
þau í Hlíðargerði 19 í smáíbúð-
arhverfi sem var heimili þeirra í 40
ár. Eftir að börnin fóru að fæðast
starfaði Jenný heima sem húsmóðir.
Á miðjum aldri fór hún að starfa hjá
Hvítabandinu og síðar á Landspít-
alanum. Jenný starfaði í mörg ár á
vegum Rauða krossins á Borgarspít-
alanum. Eftir að Anton lést fluttist
Jenný í Hæðargarð 29 og bjó þar til
dauðadags.
Útför Jennýjar fór fram í kyrrþey
frá Bústaðakirkju 1. júní sl.
Með stuttu millibili í sumarbyrj-
un hefur Ránargötu-fjölskyldan séð
á bak móður og systur. Á sama
tíma og Nína systir glímdi við sinn
erfiða sjúkdóm þá tók elli kerling
meira og meira völdin í lífi mömmu,
Jennýjar.
Jenný ólst upp við Hverfisgötu í
Reykjavík, hún var Reykjavíkur-
mær. Á Hverfisgötunni eignaðist
Jenný vinkonur sem fylgdu henni í
meira en 80 ár í gegnum lífið. Hún
átti einnig mikinn hóp af frænkum
sem hafa alla tíð verið henni mjög
kærar. Gógó frænka, Sigríður Ax-
elsdóttir, var henni mikilvægur fé-
lagi og vinur.
Jenný beið í festum á Íslandi á
meðan Anton fullnumaði sig í flug-
fræðum í Kanada og Bandaríkjun-
um. Eftir giftingu bjuggu þau fyrst
í Eskihlíð 12 og fluttu þaðan í
Hlíðargerði 19 þar sem þau bjuggu
í um fjörutíu ár. Hlíðargerðið skip-
aði alltaf mikilvægan sess í hennar
lífi. Fólkið í götunni voru hennar
vinir og samferðamenn. Næst okk-
ur bjuggu Hanna og Ólafur og síðar
Baldur og Anna María. Munda og
Eiríkur, Sverrir, Ólafur og Ebba,
áður Jóhannes Snorrason og Arna,
Magnús og Dídí og Gunnar Dan svo
nokkrir séu nefndir.
Hugðarefni Jennýjar voru alla tíð
fjölskyldan, vinirnir, frænkurnar og
börn þeirra. Hún og pabbi hennar
komu garðinum í gott lag og ófáar
stundir fóru í að halda honum í sem
bestu horfi. Hún hafði gaman af að
ferðast og þvældist víða með Antoni
og eftir að hann dó mest með vin-
konunum í Hæðargarði og frænk-
unum.
Jenný var fulltrúi þeirra grunn-
gilda í mannlegu samfélagi sem við
Íslendingar höfum fjarlægst á síð-
asta áratug. Í hennar fari fannst
ekki græðgi, frekja og yfirgangs-
semi. Hún sagði aldrei illt orð um
nokkurn mann, mátti aldrei neitt
aumt sjá og deildi alltaf með sér.
Sem dæmi má nefna að ef maður
notaði ekki einhver föt í nokkurn
tíma hurfu þau úr skápnum. Þegar
eftir var gengið um fötin var við-
kvæðið alltaf: „Þú varst hættur að
nota þau og þau koma sér nú vel
annars staðar.“
Síðastliðið haust tók elli kerling í
taumana á hennar lífi, eftir stutta
vist á spítala fór hún á hjúkrunar-
heimilið Grund og síðar á Eir. Það
er ekki auðvelt að eldast og vera
allt í einu kippt út úr hinu vana-
fasta umhverfi. Hún gerði sér vel
grein fyrir vanmætti sínum að tak-
ast á við hið daglega líf en sætti sig
ekki alveg við breytt hlutskipti.
Viku fyrir andlátið fór hún í
heimsókn til Estherar systur sinnar
í Hveragerði. Þó dregið væri af
henni þá átti hún þar yndislega
stund. Á leiðinni til baka þá rifjaði
hún upp minningar tengdar æsku
og uppvexti þeirra systra. Hún var
sátt við lífshlaup sitt en talaði æ
oftar um að hún yrði hvíldinni feg-
in. Þegar hún skildi við var ró yfir
henni og maður hafði á tilfinning-
unni að hún væri komin á æðra til-
verustig og aftur með þeim sem
voru henni svo kærir. Eftir sitjum
við, hugsum til baka til allra góðu
stundanna með henni. Til að halda
minningu hennar vakandi þá viljum
við í okkar daglega lífi halda í
heiðri þau lífsgildi sem voru henni
svo mikilvæg.
Úlfar Antonsson.
„Við erum öll næturgestir í
ókunnum stað. En það er yndislegt
að hafa farið þessa ferð,“ sagði org-
anistinn svo heimspekilega í At-
ómstöð Halldórs Laxness. Þegar
öllu er á botninn hvolft er lífið sjálft
jú eitt allsherjarferðalag og óhjá-
kvæmilega eru kveðjustundir stór
hluti af öllum ferðalögum. Nú er
ein slík því miður runnin upp. Við
fráfall mömmu er margs að minn-
ast. Pabbi og mamma voru samhent
hjón sem bjuggu okkur börnunum
gott og öruggt heimili. Við ólumst
upp í Hlíðargerðinu sem var heimili
mikillar gestrisni og vinsemdar.
Mamma og pabbi voru hin sterka
umgjörð fjölskyldunnar. Pabbi var
flugmaður, hann var alltaf að koma
og fara og mamma var oft ein með
okkur. En þú og pabbi voruð kapp-
söm og geysilega dugleg alla tíð. Þú
varst hugulsöm og glaðlynd og
sýndir mikinn áhuga á öllu sem við
gerðum. Þú hafðir ávallt trú á okk-
ur og varst alltaf að gefa af þér
orku og vinsemd. Trúmennska þín
og tryggð skópu þér og fjölskyldu
þinni lífsöryggi og staðfestu. Vegna
þess varð ævi þín og starf sig-
urvisst eins og best gat orðið.
Mér leið vel í nærveru þinni,
mamma, hún var svo traust og
örugg. Þú vildir alltaf gleðja og
varst hamingjusöm að gleðjast með
öðrum. Þú, mamma, leiðbeindir
okkur á lífsbrautinni að reyna að
sjá alltaf góðu hliðarnar á mannlíf-
inu. Þú lagðir ávallt gott til mála,
varst vel liðin og vönduð í allri um-
gengni. Þér fannst gaman að
ferðast með fjölskyldu og vinum
bæði innanlands sem utan.
Þú varst alla tíð trúuð og kirkju-
rækin og alltaf mjög áhugasöm um
velferð okkar barnanna, barna-
barnanna og barnabarnabarnanna.
Á unglingsárum eignaðist þú vin-
konur, og þið fylgdust að í gegnum
lífið. Fólkið í Hlíðargerði og síðar í
Hæðargarði skipaði stóran sess í
lífi þínu. Alltaf var hugur þinn hjá
fjölskyldunni, vinunum, frænkum,
systrum og börnum þeirra. Ekki
má gleyma öllu því góða og
skemmtilega fólki sem þú og pabbi
gáfuð okkur kost á að kynnast bæði
innanlands og utanlands. Og þið
senduð okkur bræður í sveit í Árna-
nes á Hornafirði til Palla, Dúa og
Siggu þar sem við kynntumst öðru
umhverfi en við vorum vanir að
vera í heima og öllu því góða og
skemmtilega fólki sem þar var.
Pabbi þinn vann píanóið á tombólu
og það varð til þess að þú fórst að
læra á píanó. Þú varst músíkölsk og
spilaðir fallega á píanóið. Þú smit-
aðir okkur af tónlistargleði þinni.
Pabbi sagði við mig rétt áður en
hann dó að hann hefði átt yndislega
ævi og nú væri okkar að hugsa vel
um mömmu þegar hann væri ekki
lengur til staðar. Mamma nefndi oft
við mig að hún saknaði pabba og
alls þess sem þau gerðu saman. En
mamma sagði einnig að hún hefði
átt yndislega ævi. Tómlegt varð að
lifa án pabba, og tómlegt er orðið
að lifa án Nínu systur sem var allt
of snemma frá okkur tekin og tóm-
legt verður að lifa án mömmu. En á
næsta stigi tilveru, sem vonandi er
til, verðið þið tilbúin að leiðbeina
okkur, þegar við eltum ykkur þang-
að, eins og þið hafið gert hingað til.
Það eina sem getur sefað söknuðinn
er minningin um frábæra móður,
föður og systur.
Þinn sonur,
Jón Axel Antonsson.
Við fráfall Jennýjar tengda-
mömmu leita á hugann minningar
um vel gerða konu, þar sem saman
fór hjálpsemi, hlýja og einstaklega
jákvætt hugarfar í garð manna og
málefna. Jenný var sterkur per-
sónuleiki og mat heiðarleika mikils.
Hún var glaðlynd félagsvera og góð
manneskja. Hún mátti aldrei neitt
aumt sjá. Hún deildi alltaf með sér.
Við þekktum Jenný aldrei nema
ljúfa, reiðubúna að rétta hjálpar-
hönd og gera öðrum greiða. Vin-
irnir voru margir og var Jenný
mjög tryggur vinur vina sinna og
börn drógust að henni. Manni leið
alltaf svo vel í nærveru hennar, hún
var svo traust. Hún var músíkölsk,
söng mikið og spilaði fallega á pí-
anóið þannig að hún smitaði börn
okkar tónlistargleðinni svo að þau
fóru öll í píanónám. Hún vandaði
alltaf útlit sitt, var ávallt glæsileg
og sérstaklega hugguleg með sjálfa
sig og umhverfi sitt. Þú hugsaðir
ávallt vel um fjölskylduna, börnin,
barnabörnin og barnabarnabörnin,
vinina, systur þínar, frænkur og
þeirra börn. Þú varst hugulsöm og
jákvæð og hugsaðir ávallt um vel-
ferð annarra og sást alltaf góðu
hliðarnar á fólki. Alltaf varst þú
hress og kát á líkama og sál og
dugleg og vildir alltaf hafa eitthvað
fyrir stafni.
Oft komst þú til okkar í mat-
arboð og var þá oft horft á bíómynd
eða þætti og innlifun þín var mikil
og hláturinn smitandi. Oft var líka
spilað á píanó og sungið. Þú varst
þolinmóð, hrósaðir manni á þann
hátt að maður varð alltaf svo glað-
ur. Alltaf hafðir þú trú á okkur.
Ferðalögin með þér eru okkur
ógleymanleg, þú og Toni höfðuð
farið svo víða. Við nutum þess að
ferðast með ykkur, kynnast nýju
umhverfi og kanna nýjar slóðir. Allt
varð svo áhugavert og alltaf mikil
tilhlökkun fyrir okkur og börnin að
vera með ykkur. Og fróðlegt var
þegar þú sagðir okkur frá liðnum
viðburðum í ævi þinni og umhverf-
inu sem þú ólst upp í. Nína dóttir
þín andaðist 8. apríl nú í ár og
missirinn var mikill fyrir okkur.
Nína var frá okkur tekin allt of
snemma. Það eru sístæð sannindi,
að með hverjum ættingja eða vini,
sem við missum, deyr hluti af okk-
ur sjálfum. Nína hefði átt afmæli
nú 1. maí, þá ákváðum við aðstand-
endur að hittast, fara að leiði Nínu
og minnast hennar. Þó dregið væri
af þér, Jenný, þá áttum við ynd-
islega stund þann dag til minningar
um Nínu.
Vináttu þína gafst þú mér, og
hún var traust. Jenný er kvödd með
virðingu og einlægu þakklæti. Hún
verður öllum sem henni kynntust
minnisstæð, samfylgdin var
ánægjuleg alla tíð. Ég mun alltaf
minnast hennar með þakklæti og
virðingu, þakklæti fyrir alla þá þol-
inmæði og vinsemd sem hún átti í
hjarta sínu, virðingu fyrir vináttu
hennar sem var einlæg og traust og
aldrei brást. Ég mun varðveita vel
minningarnar um allar góðu og
skemmtilegu stundirnar sem við
áttum saman. Við eigum um þig
dýrmætar minningar og þar lifir þú
áfram.
Kæra Jenný, ég þakka þér fyrir
allar stundirnar sem ég átti með
þér og alla umhyggjuna sem þú
sýndir mér, Jóni Axel og börnum
okkar.
Hvíl í friði, elsku Jenný.
Þín tengdadóttir,
Magnfríður Halldórsdóttir.
Elsku amma, það er sárt að
kveðja þig en allar þær góðu minn-
ingar sem þú skilur eftir halda
áfram að verma okkur um hjartað
og fá okkur til að brosa. Þú varst
ávallt svo glaðlynd og hugulsöm,
alltaf að gefa af þér orku og vin-
semd. Manni leið alltaf svo vel í
nærveru þinni, það var ætíð til-
hlökkunarefni að fara í heimsókn til
þín, því að maður vissi að manns
beið bros á vör, söngur og píanóspil
og alltaf eitthvað gott að narta í, ef
til vill nýbökuð jólakaka.
Það eru margir eiginleikar sem
við höfum verið heppin að njóta af
nærveru þinni, tónlistin er eitt af
því fyrsta sem kemur upp í hugann
enda höfum við systkinin öll spilað
á píanó eftir að hafa smitast af tón-
listargleði þinni. Við minnumst sér-
staklega þess þegar við fengum að
sitja með þér á píanóbekknum
heima í Hlíðargerðinu og síðan í
Hæðargarði og velja lög úr „Nýju
söngvasafni handa skólum og heim-
ilum“ sem við spiluðum og sungum
saman. Jákvæðni og áhugi á hverju
því sem við tókum okkur fyrir
hendur er eitt af því sem við mun-
um, það var alltaf hægt að kíkja út í
salinn og sjá þig brosandi þegar við
spiluðum á tónleikum í kirkjunni.
Eitt var alltaf öruggt og það var
að þú vildir hafa nóg fyrir stafni
hvort sem það var leikfimi, dans
eða heima við. Þú varst alltaf að og
tilbúin að hjálpa til, hvar og hvenær
sem var, fyrst gerðum við hreint og
fínt en þegar því var lokið þá sett-
umst við niður saman og slöppuðum
af með ís í skál. Dugnaður og
huggulegheit eru eiginleikar sem
þú kenndir okkur að tileinka okkur,
þú varst alltaf svo vel til höfð og
glæsileg og við litum upp til þín. Ef
við stelpurnar fengum nýjan kjól þá
var ekki hægt að sleppa því að
halda litla tískusýningu fyrir þig, og
alltaf vorum við jafn glæsilegar í
þínum augum: „En hvað þú ert
myndarleg,“ voru orðin sem luku
hverri sýningu.
Við hugsum hlýlega til allra
þeirra ferða sem við fórum saman,
stórra og smárra hvort sem það var
bara stuttur bíltúr niður Laugaveg-
inn, bústaðarferð innanlands eða
utanlandsferð til Flórída. Alltaf var
jafn gott að hafa þig með, hláturinn
þinn smitaði allar ferðir af húmor
og gleði eða eins og þú orðaðir það
best sjálf: „Þetta var nú meiri
brandarinn.“ Þú varst ætíð fé-
lagslynd og mannblendin og kennd-
ir okkur að sjá hið góða í fólki og
sýna þolinmæði og traust til þeirra
sem okkur þykir vænt um. Allt
fylgir þetta okkur enn þann dag í
dag og mun fylgja okkur áfram í
gegnum lífið ásamt minningu þinni.
Það er erfitt að horfa á eftir þér,
elsku amma, en við vitum að þú
fylgir okkur áfram, við munum allt-
af muna þig og þú vakir yfir okkur
eins og þú hefur ávallt gert.
Elsa Fanney, Jenný og Úlfar
Örn.
„Það er svo ótalmargt sem minn-
ir þig á.“ Þessi fleygu orð, sem eru
í miklu uppáhaldi hjá mér, komu í
hugann er ég frétti af andláti Jenn-
ýjar móðursystur minnar.
Jenný var elst þriggja einstak-
lega samrýndra systra, en þær
Stína frænka og móðir mín Ester
eru báðar á lífi. Alla mína barn-
æsku er Jenný frænka nálæg en
þær systur mynduðu góð fjöl-
skyldutengsl og tengjast ótal fal-
legum minningum: Öll jólaboðin,
Eskihlíðin og seinna heimili Jennýj-
ar í Hlíðargerðinu, skórnir hennar,
píanóið, gullið og útlenska nammið,
rósótta teppið og stytturnar sem
stundum voru harðlæstar inni í
stofu.
Jenný og Toni áttu einkar fallegt
heimili en eftir lát Tona flutti
frænka mín í Hæðargarðinn og bar
gæfu til að halda þar heimili með
reisn. Hún var mikill fagurkeri og
bar klæðnaður hennar og fas þess
gott vitni og var hún góð fyrirmynd
lítilla telpna.
Við vorum mörg frændsystkinin
á sama aldri og var gjarnan mikill
hamagangur. Það voru oft leiksýn-
ingar í gangi og þá var margt
skrautið í mikilli hættu.
Á öllum gleðistundum í mínu lífi
er Jenný með og eru minningar-
brotin mörg, frá fyrstu skrautnæl-
unni minni sem Jenný gaf mér. Út-
lenska hnetu-músin með
leðurskottinu sem prýddi mína
fyrstu kápu þegar ég var 10 ára til
gullarmbandsins sem ég fékk í
fermingargjöf frá Jennýju og Tona
og ber enn þann dag í dag.
Okkur Niels þótti alltaf vænt um
Jenný Jónsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
BJÖRN ELÍASSON,
lést á dvalarheimilinu Dalbæ á Dalvík mánudaginn
14. júní.
Útförin verður auglýst síðar.
Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Áslaug Ásgeirsdóttir,
Ellen Stefanía Björnsdóttir,
Guðmundur Björnsson, Sigurlaug Brynjólfsdóttir,
Jón Ingi Björnsson, Aðalheiður Anna Guðmundsdóttir,
Bryndís Björnsdóttir, Gestur Matthíasson,
Bára Björnsdóttir, Hermann Jón Tómasson,
Elías Björnsson, Gunnhildur Ottósdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.