Birtingur - 01.06.1958, Blaðsíða 28

því aska —
þó aldrei nema hún sé börn ykkar
er betri en villutrú
Leikið ykkur því börn!
ieikið ykkur meðan nóttin endist!
Sóið ekki tímanum í bænahald
við beð foreldra ykkar!
því ást þeirra á ykkur
hefur þegar búið ykkur gröf á morgun
Og kærleikur þeirra
ásamt frelsisþrá
mun aka í gullinni reið
yfir ösku ykkar
meðan Glæpurinn hímir og horfir á
lostinn skelfingu —
Árið 1955 kom út ljóðabók í Frakklandi eftir
átta ára gamla telpu, Minou Drouet. Bók þessi
olli miklum deilum, því að sumir fullyrtu að
telpan gæti ekki hafa ort ljóðin, heldur mundi
stjúpa hennar, menntuð og greind kona, sem
einnig hefur fengizt við skáldskap, vera höf-
undur þeirra; sumir töldu ljóðin sjálf einskis
virði, en aðrir fögnuðu því að fá í hendur ný
skemmtileg ljóð, sem opnuðu fullorðnu fólki
sýn inn í þann heim, sem flestir hafa gleymt,
heim barnsins. En enda þótt ljóð Minou Drouet
beri ótvíræð einkenni bernskunnar, eru einstök
orð og setningar þannig, að halda mætti að
þroskað skáld hefði að unnið. Var því kannski
ekki furða, þótt sumir drægju í efa að hún
hefði ein verið að verki.