Birtingur - 01.06.1958, Blaðsíða 31

þarna hvarf maður inn í svartan lyktandi gafl! þarna kemur annar í ljós
út úr dimmum gafli, prýddum skærlitri auglýsingu um hráolíu. Þarna!!
hann er með depla á fölri ásjónu. nú dregur hann höfuðið inn í skinnin
á flík sinni og trítlar út á dag sinn, furðu hvítan snjó sem hann kann
ekki að skoða né dæma. tungli var varpað yfir á himin fyrir dægri. nú
hefur það hrapað út yfir hafið þar sem það hlýtur brátt að sökkva. þó
varpar það enn á hræðilegri ferð sinni glampa á þessa slóð, og tilveran
var hræðilega framandi. þarna blasti við hrím, slungið fölu bliki, kaldir
vargsgráir múrgaflar sem ekkert skin beit á og þústir sem skuggar eltu,
ýmist inn eða út um holur, mórauðar á fönninni, nema þar sem sást á
lík; þau tóku á sig marbláan fölva af skininu . . .
eða hvert á maría að fara? er lienni ekki sköpuð lúmskuleg sjón og kyn-
legar vonir í þunnan kollinn svo hún skjöktir með svelgnum á rás, ein-
sömul og af engum vafin örmum, of ein til þess að hún dirfist að ætla að
hún sé elskuð?
á hún kannski að sækja blóm til einhvers sem prýðir enni sitt spöngum
úr silfri? eða brosir þessi holdgrimma kona við nokkrum nema því aðeins
að henni finnist hann dásamlegur? ár eftir ár mun hún leita maka sem
henni finnst sér samboðinn. hvað eftir annað hefur hún vísað á bug sér
jafn þjáðum mönnum . ..
á hún kannski að fara með blóm til einhvers sem hún þorir að sverja
fyrir guði að sé dásamlegur? er hún kannski að fara með gjöf til að
færa þeim einstaka í hendur? nú sé hún loksins að fara til að gefa sig
áfjálg og glöð eftir hróplegt stríð í leit sinni að samboðnum maka? hvað
eftir annað hefur hún meðtekið í leit sinni daga sem trauðlega voru henni
bærir. hversu oft hefur hún kvalist við ólgu tryllts blóðs síns þótt henni
hafi að vísu gefist tilboð sem hún gat hvenær sem vera vildi tekið til
huggunar í kvöl sinni. maður einn hefur komið til að bjóða henni ást;
hann varð að víkja frá henni með brostna von, lamaður við þá vissu að
henni fannst hann ekki nógu góður fyrir sig. þótt hún hafi hvað eftir
annað lifað daga engra rættra vona grét hún af bræði þegar hann kom
og talaði um samhræring hvors við hitt fyrir augum guðs. þó er hann
eins og sauður meinlaus og hefur nurlað saman aura sem gætu nægt þeim
fyrir húsi til að elskast í. en henni hefur ekki fundist hún geta látið
líkama sinn og geð upp í elskandi kjúkur hans en í þess stað þreyð við
sára kvöl í von um hið endanlega fagra.
myrkrið grúfir lágt. það hefur þrifið til manna og varpað þeim í hroll-
svört djúpin. lífum var lifað um nætur af angri, hálfkæringi eða óðri
fýsn: vaknað var af ljúfum draumi, risið í myrkrinu og dregist að daufri
skímu: speglar voru hreyfðir og púðri stráð á þrútna kinn. vökur voru
gerðar um nætur og um nætur voru gerðar ferðir í huga fram fyrir
undursamlegt auga og vör þess sem hugur stóð til. ef til vill hefur maría
Birtingur 29