Vera - 01.10.1992, Qupperneq 9

LITIÐ UM ÖXL MEÐ MAGDALENU SCHRAM
ÉG LAS ÞAÐ í
VERU
Hótel Vík iðar af lífi, það er verið
að leggja síðustu hönd á nýja
Veru. Lítil stelpa rekur höfuðið
inn um gœttina og kallar:
„Mamma ertu ekki að koma?"
„Alveg rétt bráðum elskan, keyrðu
Guðrúnu tvo hringi í viðbót." Á meðan
stelpan keyrir litlu systur sína tvo hringi í
kerrunni um miðbceinn lýkur Malla við
verkið og er hérumbil tilbúin þegar dœt-
urnar koma til baka. Þetta var á þeim
árum sem Vera var nánast heimatilþúin.
Aðeins ein starfskona sem safnaði aug-
lýsingum, allt hitt var gert í óeigingjarnri
sjálfboðavinnu. Ég var aðeins utanað-
komandi áhorfandi og það hvarflaði
aldrei að mér að ég hefði eitthvað að
bjóða Veru. Ég dáðist að valkyrjunum
þremur sem mér fannst vera Vera:
Ingiþjörgu Sólrúnu, Kicki og Magdalenu
Schram. Þegar ein þeirra hringdi skyndi-
lega í mig og bað mig um að skrifa í Veru
sagði ég auðvitað já, ég hélt aö allar
gerðu allt fyrir Veru. Smám saman dróst
ég inn í þá hringiðu sem Vera er, kynntist
þríeykinu betur og sá að ég hafði aldrei
haft neitt að óttast nema eigin vanmátt-
arkennd.
Eldri sonur Kickiar bað hana eitt sinn að
segja sér eitthvað úr Biblíunni. Hún varð
auðvitað við bón hans og sagði frá Jesú,
Mörtu og Maríu Magdalenu. Þegar yngri
sonurinn heyrði síðasta nafnið kallaði
hann upp yfir sig: Var ekki Solla þarna líka?
Snáðinn átti því líklegast að venjast að
Magdalena og Ingibjörg Sólrún vœru
alltaf saman. í huga mínum er Vera svo
nátengd Möllu, Sollu og Kicki að stundum
finnst mér ég aðeins gœta hennar fyrir
þœr. Þó skipta þœr sér aldrei af og aldrei
myndi hvarfla að þeim að grípa fram fyrir
hendurnar á okkur sem tókum við fjör-
egginu. En sú vissa að það er alltaf hœgt
að leita til þeirra með allt veitir okkur
arftökunurm þœgilega öryggistilfinningu.
Kicki sá lengi um útlit blaðsins, en hún var
ráðin, fyrst starfskvenna í sjálfri ritnefndinni,
árið 1985. Ingibjörg Sólrún var starfskona í
tvö ár en Magdalena hefur aldrei verið í
launuðu starfi hjá Veru. Þó hafa fáar lagt
jafn mikið af mörkum til blaðsins og hún.
Hún var með í fyrstu ritnefndinni og hefur
verið viðloðandi blaðið allar götur síðan.
Þó hún hafi ekki verið virk í ritnefnd síðustu
ár skrifar hún stundum eða hringir og gefur
góðar hugmyndir.
Það hefur lengi staðið til að fá Möllu í
viðtal. Von ritnefndar var að hún léti
móðan mása eins og á fundum og sendi
kvennabaráttunni tóninn. Malla er nefni-
lega óhrœdd við að gagnrýna og koma
með nýjar og ferskar hugmyndir. En Malla
er önnum kafin kona og lítið gefin fyrir
sviðsljósið. Hún gat þó ekki skorast undan
þegar hún var þeðin um að rifja upþ fyrstu
ár Veru.
9