Ljósmæðrablaðið - 15.12.2003, Blaðsíða 12

Utskriftarferð 10 ára
Ijósmæðra til Færeyja
Sólveig Jóhannsdóttir
Ijósmóðir
Aðdragandi.
1993 útskrifuðust níu ljósmæður úr
Ljósmæðraskóla íslands og árið eftir þrjár.
Þessir hópar eru þeir síðustu sem sem
útskrifuðust úr þeim skóla. Vegna
umburðarlyndis og umhyggju okkar sem eldri
erum hafa þessir árgangar haldið upp á ýmis
tímamót saman, en til að gera greinarmun á
og viðhalda eðlilegri stéttaskiptingu eru hinar
“yngri” kallaðar Lillurnar.
Fyrir mörgum árum var ákveðið að við
myndum gera okkur dagamun í tilefni 10 ára
útskriftarafmælis okkar. Það er nú þannig að
þegar verið er að tala um eitthvað sem gæti
skeð eftir 5 ár eða svo þá er það eitthvað svo
íjarlægt. Svo leið tíminn og allt í einu var
kominn tími til að ákveða hvað skyldi gera.
Það er orðinn fastur liður að við hittumst árlega
í sumarbústað sem ein lillan á og síðasta haust
var rætt um hvað við myndum nú gera. Jú,
ferðalag til útlanda var það en hvert? Flestar
borgir Evrópu voru nefndar, en alltaf var
eitthvað til íyrirstöðu, ein hafði komið svo oft
“þangað”, önnur vildi ekki fara “hingað” án
eiginmannsins, þriðja hafði búið “þama”. Svona
veltum við þessu ffam og til baka þar til einhver
sagði, emm við ekki að leita langt yfir skammt,
hvernig væri að fara til Færeyja? Engin
mótmæli, allar hafði langað að fara þangað en
ekki gefist tækifæri. Þá var það ákveðið!
Gulla tók að sér undirbúninginn og gerði það
auðvitað með þeim myndarskap sem henni er
eiginlegur. Hún komst að því að í Færeyjum
vann ljósmóðir af íslenskum ættum og hafði
samband við hana. Það var ákveðið að
heimsækja fæðingadeildina og gera þetta í
bland að ífæðsluferð sem öllum leist vel á. Því
miður var það svo að ekki allar sáu sér fært að
koma, við voram átta sem fórum.
Lagt af stað.
Fríggjadagur 9. maí. Við fórum með þotu frá
Færeyska flugfélaginu Atlantic Airways,
skotferð, 1 klst 15 mín. Mörgum tókst þó samt
að kaupa eitthvað í flugvélinni, maður er nú
ekki lengi að svoleiðis lítilræði! Farið var að
rökkva þegar keyrt var til Þórshafnar sem tók
tæpan klukkutíma og farið var um a.m.k. 3
jarðgöng. Við þrömmuðum ífá rútustöðinni að
hótelinu en það kom ekki að sök þar sem það
var 5 mínútna gangur. Svo var farið og fengið
sér skyndibita, skundverð, á Pizza 67, hvað
annað. Síðan tóku tvær ferðalúnar en fómfúsar
ljósmæður það að sér að kanna nánasta
umhverfi meðan hinar hrundu upp í rúm. Því
miður tókst svo illa til að einmitt þessar tvær
höfðu misst af leiðbeiningum hótelfólksins um
hvar næturbjallan væri og stóðu því hrópandi
fyrir utan hótelið og hinar sem heyrðu í þeim
höfðu orð á því að það væri nú meira hvað
Færeyingar létu illa um hánótt. Þær vora famar
að búa sig undir gistingu á löggustöðinni þegar
þær uppgötvuðu bjölluna.
Leygardagur.
Næsta morgun var haldið á Landssjúkrahúsið
sem kennt er við Aleksandrine Drottningu og
enn var gengið þar sem vegalengdir eru ekki
miklar og veðrið var gott. Reyndar var milt og
gott veður allan tímann og hin fræga þoka lét
ekki á sér kræla. Við dáðumst að fallegum
húsum og gróðri sem var talsvert lengra kominn
en heima og vorum fljótlega komnar að
spítalanum. Við römbuðum um gangana og
fundum fæðingadeildina, föðideildin, fljótlega.
Þar hittum við Elsu Sigurðardóttur Rasmussen
ljósmóður. Hún er fædd og alin upp á Islandi
en er færeysk í móðurætt og gift Færeyingi og
hefur búið þarna í 33 ár. Hún tók afar vel á
0Ljósmæðrablaðið
Desember 2003