Freyr - 01.08.1998, Blaðsíða 8

hvað það var. Niðurstaðan var sú að
öllum ungum úr þessum innflutn-
ingi var lógað. Með því tókst að af-
stýra alvarlegu tjóni og eftirlitskerf-
ið sannaði gildi sitt. Þetta var ágætis
áminning en þetta er eina áfallið
sem við höfum orðið fyrir. Það er
slæmt að missa út einn innflutning
en þrátt fyrir allt vorum við mjög
heppin.
Hvernig stöndum við í sam-
anburði við Norðurlönd?
Við stöndum tiltölulega vel. Við erum
með sömu stofna og þeir sem skila
jafn miklu hér og þar. Meðaltölin hér
eru svipuð og á Norðurlöndunum en
það er mikil framför því að fyrir ör-
fáum árum vorum við talsvert á eftir
þeim. Það sem við höfum fram yfir er
miklu betra sjúkdómaástand hér á
landi og við njótum þess að búa á
eyju í miðju Atlantshafinu.
Sjúkdómurinn hænsnalömun eða
Mareks er útbreiddur um allan heim
og hér eru varphænur og stofnfuglar
bólusettir daggamlir. Sjúkdómurinn
veldur breytingum í húð svo að
kjúklingunum er hent við slátrun en
einnig veldur hann lömun. Líftími
kjúklinganna er svo stuttur að það
tekur því ekki að bólusetja þá.
Hníslasótt er einnig sjúkdómur sem
er útbreiddur um allan heim en lyfi
er bætt í kjúklingafóðrið á fyrrihluta
vaxtartímans til þess að halda sótt-
inni í skefjum.
Stærð búa hefur aukist mjög mik-
ið hér á landi en stærstu búin á
Norðurlöndum eru í Danmörku.
Eggjabúin hér á landi eru yfirleitt
stærri en í Noregi og kjúklingabúin
hér eru síst minni en búin í Noregi
og Svíþjóð. Þróunin er mjög hröð og
það sem sagt er í dag er allt eins lík-
legt að verði úrelt á morgun.
Hver sér um kynbætur og
hvernig er innflutningurinn?
Fjölþjóðleg fyrirtæki sjá um kyn-
bætur og þeir kjúklingastofnar sem
eru algengastir hér eru Ross sem
kemur frá Skotlandi og Cobb frá
Englandi en varpstofnarnir koma frá
Aldrei hefurfundist salmonella í eggj-
um og nú er haflð reglubundið eftirlit
með henni.
Þýskalandi. Afa- og ömmukynslóð-
in er flutt frá þessum löndum til
Norðurlanda og þá er viðhaft strangt
sjúkdómaeftirlit. Við nýtum það svo
| og flytjum aðeins inn egg undan for-
eldrakynslóð frá Noregi og Svíþjóð
og þá er líka strangt sjúkdómaeftir-
lit. Það er mjög dýrmætt að Island er
eyja og þess vegna getum við haldið
sjúkdómum frá okkur sem við ann-
ars ættum mjög erfitt með. Einnig
með því að fara ekki inn í ESB get-
um við haldið uppi ströngum vöm-
um gegn sjúkdómum með sóttkví.
Hvernig er fræðslan í bú-
greininni?
Mesta fræðslan fer fram í spjalli milli
mín og bóndans vegna einhvers
ákveðins vandamáls. Þegar þau
koma upp eru bændumir lang mót- j
tækilegastir fyrir fræðslunni. Við j
reynum að brjóta málið til mergjar
og finna út hvemig megi gera betur.
Þegar allt gengur vel eru menn ein-
faldlega ekki eins móttækilegir.
Við höfum einnig fræðslukvöld
öðru hvoru og var eitt slíkt haldið
fyrir jólin þar sem fjallað var um
sóttvamir.
Hvað er sérgreinadýralækn-
ir?
Sérgreinadýralæknar vilja skilgreina
sig sem samstarfsaðila dýralækna.
Við emm ráðnir beint undir yfir-
dýralækni en við emm ekki yfir
neinum. Dýralæknar geta leitað til
okkar til að leysa vandamál sem
koma upp á búunum. Einnig leita
alifuglabændur beint til mín og sam-
an reynum við að ráða fram úr
vandamálinu.
Eg tel mig hafa náð góðu sam-
bandi við bændur og það er mjög
gott og öll vinna verður auðveldari.
Hefur það áhrif í þínu starfí
að vera útlendingur?
Það hefur að sjálfsögðu bæði sína
kosti og galla. En ég er reyndar alls
ekki upptekinn af þessu, ég held að
bændur hugsi ekki mikið um þetta
heldur. I ráðgjafastöðu eins og ég er
í verður að reyna að sjá hlutina eins
og þeir em. Þá skiptir litlu máli af
hvaða þjóðemi maður er.
Hvernig er með innflutning á
öðrum fuglategundum?
Ég fæ margar fyrirspumir um alls
konar fuglategundir og má þar nefna
strúta, fasana, kalkúna og dúfur. Is-
lendingar eru mjög hugmyndaríkir
að finna nýjar búgreinar en innflutn-
ingsreglumar eru strangar og margir
geta ekki uppfyllt þær. Það er stefna
yfirdýralæknis að banna ekki inn-
flutning en setja strangar reglur um
sóttkví og einangran enda er það
mikil auðlind að halda sjúkdóma-
ástandi áfram eins góðu og nú er.
Veitingahúsin taka fyrst við nýj-
ungum. Núna eru fasanar í sóttkví á
einum stað fyrir austan. A tímabili
var talsvert rætt um strútaeldi en
ekkert hefur orðið af innflutningi.
Kalkúnaeldi er á einu býli og stefnt
er að því að flytja reglulega inn
kalkúna eins og gert er í hinum ali-
fuglagreinunum.
Hvernig líst þér á framtíð ali-
fuglaræktunar hér á landi?
Ég held að framtíðin sé björt, sér-
Framhald á bls. 12
8 - Freyr 10/98