Fákur - 01.04.1927, Qupperneq 31

F A K U R
29
ælíð álitnir úr máta heiðarlegir, og er því síst
að vænta, að kaupendur fýsi svo mjög til að
kaupa hestana án þess að sjá þá og reyna, áður
en þeir festa á þeim kaup- Við getum farið í
okkar eigin harm; við viljum helst ekki kaupa
hlutina án þess að sjá þá áður.
Vel gæti eg trúað, að héðan ætti að eins að
selja tamin hross, reiðliesta og vagnhesta, ef
þess væri kostur. það mundi auka verðgildi
þeirra að mun, enda yrði með því girt fyrir
að óþroskuð tryppi væri þar tekin til notkunar.
í útlöndum eru íslenskir reiðliestar spánný
vara; því fæ eg eigi betur séð, eins og eg hefi
áður tekið fram, að gera eigi tilraun með að
senda reiðhesta til Danmerkur, og vil eg bæta
því við, að það ætti að gerast strax á sumri
komanda, að sendir yrðu þangað vel riðnir reið-
hestar, og auglýsa sölu á þeim í sem flestum
blttðum þar, og jafnframt að fá hin sömu hlöð
til að flytja myndir af fallegum isl. reiðhestum.
Eigi mundi heldur úr vegi, að eitthvað væri um
hestana þar skrifað til þess að vekja á þeim
eftirtekt.
Ekki mundi ráðlegt að koma þangað með
hestana á mesta hitatímanum; það yrði því að
vera annaðhvort að vorinu eða þá ekki fyr en
að haustinu.
Væri komið með þá að vorinu, mundi ger-
legast að setja þá á gripasýningar, sem Danir
halda árlega, en sá agnúi er á því fyrir okkur,
að þá eru hestar liér ekki gengnir úr hárum og
oft og tíðum ekki nógu feitir til þess að stand-
ast sjóvolk og annað misjafnt, sem fyrir kann
að koma á þeirri leið.
Enn er ótalin ein leið, sem eg hygg að hafa
myndi áhrif á sölu íslenskra gæðinga. Hún er
sú, að gerð væri tilraun til að komast í sam-
band við stjórnir þeirra félaga, sem ráða yfir
kajjpreiðabrautum í Danmörku, því að eins og
gefur að skilja, safnast á þá staði múgur og
margmenni, þegar háðar eru þar kappreiðar,
og mér sýnist síst úr götunni, að reiðhestar
þcir, • sem til Danmerkur færu, væru látnir
hlaupa á þessum hrautum.
Ef einhverjum af þeim, sem þetta lesa, skyldi
finnast að eg sé hér of bjartsýnn, þá skal eg
benda þcim á, að í fyrra og ef til vill oftar
voru ísl. hestar reyndir á slíkum brautum, og
vöktu þá eftirtekt, að blöðin þar gátu um það,
svo þetta er ekki út í bláinn talað.
Eg ber það traust til bænda, og ráðandi manna
h'i í landi, að þeir á komanda sumri hrindi
þessu velferðarmáli í framkvæmd.
Síðan þetla var ritað, hefir eand. jur. Gunnar
Sigurðsson lrá Selalæk fengið styrk frá ríkinu
til að leita fyrir sér i útlöndum um markað
á íslenskum hestum. Dan. Daníelsson.
Kynbætur.
]?að þarf ekki að leiða neinar getur að því,
að bændur hér á landi gera sér of lítið far um
að bæta búfénað sinn, enda ræða blöðin þá hlið
búskaparins al' fullmikilli sparsemi. J?að er
örsjaldan að þau flytji hvatningarorð til bænda
í þá átt. pó vil eg telja það eitt af aðalhlutverk-
um þeirra, að bænda bændum á það, sem hjá
þeim fer aflaga og koma með tillögur, sem miða
til hóta í húskap og öðru því, sem tit þjóðþrifa
má telja.
Eg hefi oftsinnis bent á, að nauðsyn hæri til
að bæta hestakyn okkar, en hvorki blöðin né
aðrir hafa mér vitanlega lagt því máli liðsyrði,
nema það, sem staðið hefir um það í Búnaðar-
ritinu, en það rit er, því miður, ekki í allra liönd-
um, þótt svo ætti að vera, en á meðan það er
ekki, verða hlöðin að bæta bændum það upp,
með hollum ráSum og leiðbeiningum, að öðr-
um kosti gera þau ekki skyldu sina.
Eins og nú standa sakir má slá því föstu, að
liver einasta tegund af þeim húsdýrum, sem við
Islendingar höfum undir höndum, eru ennþá
óræktuð. Ekki má þó ganga fram hjá því, að
stöku bændur hafa sýnt áhuga í því, að hæta
gripi sína; ■— helst nautgripi og sauðfé, en svcx
er sú viðleitni skamt á veg komin, að hjá öll-
um þorra bænda gætir þess ekki. Kynbótahrút-
ar, sem seldir hafa verið af þeim mönnum, sem
þá hafa átt besta, hafa verið það dýrt seldir,
að flestum bændum hefir verið um megn að
eignast þá. Sama hefir gilt um nautgripina, hafi
þeir verið það fallegir og valdir, að þeir skör-
uðu fram úr, þá hafa efnalitlir bændur ekki
getað eignast þá.