Prentarinn - 01.11.2006, Blaðsíða 5

Ællaði ekki að verða
lormaður FBM
Sumir mundu segja að nú væri
sjálfhverfan hjá ritnefndinni
komin út í öfgar þegar nefndar-
menn eru famir að taka viðtal
hver við annan en þar sem
Georg er nýkjörinn formaður
félagsins og nýjum mönnum
fylgja jú nýir siðir, þá fannst mér
að félagsmenn ættu að fá að
kynnast honum aðeins betur og
einnig því hvort einhverra
breytinga væri að vænta hjá
félaginu.
Þit ert eitthvaó læróur ifaginu
er það ekki?
Jú, ég lærði offsetprentun og var
á meistarasamningi í Svansprenti
og lauk sveinsprófi 1989. Ég
starfaði þar í rúm fjögur ár, frá
1986-1990.
Þú hefur starfaó lengi að félags-
máliinu Hvencer byrjaði þessi
félagstnálaáhitgi hjá þér?
Hann byrjaði snemma. Ég var
virkur í skákhreyfingunni sem
unglingur, stóð í útgáfumálum
og stjómarstarfi hjá Taflfélagi
Reykjavíkur og Skáksambandi
Islands. Þar fékk ég heilmikla
leiðsögn og fékk áhuga á félags-
málum. Það var reglulega tekist á
í skákhreyfingunni og ég las
fundarsköp og það sem sneri að
forminu í félagsmálum og vildi
hafa mín áhrif á stjómun samtak-
anna.
Þegar ég svo hóf nám í bóka-
gerð og fór á námssamning í
prentun fékk ég mikinn áhuga á
að starfa í nemafélaginu, var for-
maður Félags bókagerðamema og
síðar einnig formaður Iðnnema-
sambands fslands.
Hvaó var það helst sem hrann á
bókageröarnemum á þessum
tima?
Það voru mörg baráttumál sem
sneru að iðnnemum og aðbúnaði
þeirra sem voru mér hugleikin.
Þó voru prentnemar alls ekki verst
settir. En t.d. var á þessum tíma
enginn möguleiki á húsnæði fyrir
nema. Stofnuð voru samtök um
húsnæðismál, Byggingafélag náms-
manna, með INSÍ og BÍSN, og til
að gera langa sögu stutta hafa þau
mál batnað verulega. Það var
einnig mikil áhersla lögð á að
bæta námsefni fvrir iðnnema ofl.
Svo ferðu að vinna Jyrir FBM,
ekki rétt?
Þegar ég lauk námi lá beint við að
kynna sér starf FBM sem ég hafði
auðvitað einnig kynnst á nema-
árunum. Ég var trúnaðarmaður í
Svansprenti og þegar FBM aug-
lýsti eftir starfsmanni árið 1990
sótti ég um og fékk starfið. Það
var ekki markmið mitt á þeim
tíma að verða formaður félagsins
en fljótlega var ég orðinn vara-
formaður eða árið 1993 og sú
reynsla sem ég hef fengið hefur
eflt mig í því að starfa í þágu
félaasmanna oe í baráttu fvrir
betri kjörum og að standa vörð
um hagsmuni félagsins allar
götur síðan.
Ég hef heyrtfólk segja „Af
hverju œtti ég að vera í
verkalýðsfélagi, ég grœði ekkert
á því“. Þá spyr ég, hvað grœði ég
á því að vera í FBM?
Þegar stórt er spurt verður svarið
kannski dálítið stórt einnig. En ég
get fullyrt að þú færð ekki betra
tilboð en að vera í verkalýðsfélagi
og þar er FBM engin undantekn-
ing. Þau réttindi sem snúa að því
að hafa málsvara þegar eitthvað
bjátar á í samskiptum við fyrir-
tæki eru mikilvæg, lögfræði-
aðstoð, sérfræðiráðgjöf við gerð
ráðningarsamninga, sjúkrasjóður
sem tryggir 80% af launum í
lengri veikindum og ýmsir aðrir
styrkir tengdir forvörnum og að
ná bata ef heilsan brestur á einn
eða annan hátt. Þetta er ómetan-
legt, það eru margar hlýjar sögur
sem hægt væri að segja frá
varðandi þakkláta félagsmenn á
öllum aldri sem hafa reynt það
þegar heilsan brestur, hversu
mikilvægt er að félagið hafi öflugt
réttindakerfi til að taka mestan
fjárhagslega skellinn, því nóg er
samt þegar eitthvað bjátar á.
Einnig er hægt að nefna styrki
sem varða endurmenntun og aðra
menntun sem hver og einn hefur
sjálfval um. Það er ekki síður
mikilvægt því verstu fjötrar sem
launafólk lendir í eru ef það hefur
ekki val um hvað það starfar við
vegna þess að þekkingin nær
aðeins til afmarkaðs starfs sem
það verður háð. Þá er afar mikil-
vægt að geta valið sér leið til að
PRENTARINN ■ 5