Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.04.1938, Blaðsíða 37

Þ J Ó Ð I N
89
unni að þýða?“ hélt hún áfram. Þeir
geta komið að góðum notum, ef þú
ert að mæla dýpið i ánni, en fiska
fæla þeir frá.“
Hann þagði.
„Eg vildi óska að þú treystir mér,
Karl; eg myndi geta hjálpað þér svo
vel.“
„Þú hefir lijálpað mér. Sakleysi
þitt er hezta öryggið.“
„Það veit eg vel, og það getur ver-
ið svo áfram, en upp frá þessu störf-
um við saman. Er ekki svo?“
Karl varð að láta undan, þótt hon-
um væri það þvert um geð, með því
að hann æskti ekki eftir, að hún
flæktLst í vef njósnanna, en þegar
þau réru aftur til Namur, lék Anna
við hvern sinn fingur.
Þetta skeði 5. september 1907, en
þann dag gerðist Anna njósnari.
* * *
Wynanky þurfti ekki að iðrast
eftir það, að hann hafði trúað Önnu
fyrir leyndarmáli sinu. Hann var
sjálfur þaulæfður vélfræðingur, og
jjurfti þvi ekki á teikningum eða
skriflegum leiðbeiningum að lialda.
Hann hugsaði í myndum, en það er
sá eiginleiki, sem njósnarar þurfa
að hafa.
Meðan Wvnanky vann að verzlun
sinni, til þess að hafa einhverja vf-
irskvnsástæðu, var Anna að leika
sér að Jjví, að mála í nágrenni Nam-
ur. Þegar Wynanky fékk upplýsing-
ar, sem þurfti að koma áleiðis, skrif-
aði hún jjær á strigann og málaði svo
vfir það, sem hún hafði skrifað.
Með þessu móti náði hún smám
saman fjölda upplýsinga um viggirð-
ingarnar við Namur, og þessar upp-
lýsingar skrifaði hún á striga, sem
var þrjú fet á hvern veg, en síðan
málaði hún með hvitn yfir þetta, en
jjar á ofan málaði hún ágæta mynd
af gamla bænahúsinu í Namur.
Wynanky fól siðan undirmanni
sínum forstöðu verslunarinnar og
þau Anna fóru til Berlínar. Þau
höfðu með sér tylft af olíu- og vatns-
litarmyndum, sem hún hafði gert af
nágrenni Namur. Tollverðirnir litu
rétt á jjessi málverk og fullvissuðu
sig um, að þau væru ekki gömul
meistaraverk, og því næst fengu jjau
að fara óhindruð áfram til Þýzka-
lands.
í Berlín voru myndirnar siðan
teknar til meðferðar, litimir leystir
upp og á þann hátt afhenti Wj'nanky
herforingjaráðinufullkomnustu upp-
lýsingar um víggirðingarnar við
Namur, og Matthesius var i fyllsta
máta ánægður með afrek nýliðans,
sem liann mat þegar mikils.
Sedan var næsta borgin, sem Meu-
nier & Co. settu á fót útihú í. Sú
borg var að visu ekki rambyggilegt
vigi, en þar voru miklir hermanna-
skálar.
Anna tók hin nýju viðfangsefni
sín föstum tökum og Wynanky leið-
heindi henni á allan hátt. I Þýzka-
landi hafði hún kynnt sér vígbúnað-
artæki og að fám mánuðum liðnum
jjekkti hún allar gerðir af bj'ssum,
og þýzku vígin hafði hún kynnt sér
einnig, svo sem henni var frekast
unnt.
Meunier & Co. hóf síðan starf-
rækslu í Verdun, en ]>ar voru verk-
efnin það víðtæk, að Wynanky varð