Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.06.1968, Qupperneq 93

Ritgerð Jörstads eru í alla staði áreiðan-
lcg heimildarrit um íslenzku sveppaflóruna,
og mikilvægt tillag til rannsókna í íslenzkri
grasafræði. Því er okkur skylt að minnast
Ivars Jörstads með virðingu og þakklæti
fyrir það, sem hann hefur fyrir okkur gert.
H.Hg.
John H. ISurnctt: The Vegetation of Scot-
land. — Edinb. and London, 1964. (614 bls.)
Þetta cr mikið rit, skrýtt fjölda ljósmynda,
korta og gróðurteikninga. Ýmsir færustu
grasafræðingar Skota hafa hér lagt hönd á
plóg. Aðalritstjóri verksins er J. H. Burnctt
grasafræðingur við háskólann í Newcastlc
upon Tyne, og ritar hann formála og sögu-
legt ágrip gróðurrannsókna á Skotlandi.
Fyrsti hluti bókarinnar fjallar um skilyrði
gróðursins, þ. e. a. s. loftslag og jarðveg. Er
einkuin jarðvegskaflinn mjög ýtarlegur og
stórfróðlegur. Meginhluti bókarinnar er svo
um hina ýmsu gróðurflokka. Þar ritar C. H.
Gimingham um strandgróður (maritime
and sub-maritime communities), D. N. Mc-
Vean um skóg- og runnagróður (woodland
and scrub), J. King og I. A. Nicholson rita
um graslendi skógabeltisins og lágfjallanna
(grasslands of the forest and sub-alpine zo-
nes), C. H. Gimingham ritar um runnheiði
(dwarf shrub heaths), A. J. Brook um
plöntusvif í skozku vötnunum (phytoplanc-
ton of the scottish freshwater lochs), D. H.
N. Spence ritar um hinn stórvaxnari gróð-
ur þessara vatna (the macrophytic vegeta-
tion of freshwater lochs, swamps and asso-
ciated fens), D. A. Ratcliffe skrifar um
inýragróður (mires and bogs) og loks rita
þeir McVean og Ratcliffe nokkra smákafla
um hálendisgróður (the montane zone) og
dreifingu gróðurlenda eftir landshlutum
(regional patterns of vegetation).
Af þessari upptalningu má sjá, að hér er
um að ræða ýtarlegt og vandað verk um
skozkan gróður, og hygg ég að fáar þjóðir
geti nú státað af jafngóðu yfirlitsverki um
það efni.
Skotland er nú orðið harla þéttbýlt land,
og því er upprunalegur gróður orðinn þar
sjaldséð fyrirbæri. Með okkar landi á það
sameiginlegt að skógum hefur verið útrýmt,
og beitin setur svip á allan núverandi gróð-
ur, og hefur cfalaust mótað hann að veru-
legu leyti. Allur suðausturhluti landsins er
að heita má samfellt ræktarland, en þar
munu áður hafa verið eikiskógar.
í gróðurrannsóknum hafa Skotar, og þá
einkum þeir Burnett og McVean, mótað
sinn eigin skóla, sem hefur tekið það bezta
úr brezka ekológíuskólanum, en jafnframt
orðið fyrir sterkum áhrifum frá skandinav-
ískum grasafræðingum og gróðurgreining-
um Svisslendinga.
Hvgg ég að við íslendingar gætum margt
af þeim lært í þessu efni.
Við óskum frændum vorum á Skollandi
til hamingju með þetta merka rit.
H.Hg.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFR/EÐI - FlÓra
91