Félagsbréf - 01.10.1958, Blaðsíða 25

FELAGSBREF
23
En ef þér hlotnaðist sú vegsemd að sitja í einhverju stjórnarráði,
fyndist þér þú kominn svo hátt frá jarðarkrílinu, að þú hættir að
sjá það. Og hann rak upp roknahlátur svo að skeggið hristist.
Zípýsliev var skeggi vaxinn frá kinnbeinum langt niður á háls,
og þegar hann hló, fóru bylgjur um þetta skegghaf, og augun lýstu
kankvíslega upp úr skeggþykkninu.
-—• Um daginn fór ég til stjórans, liélt Píotr áfram, en svo nefndi
hann framkvæmdastjóra flokksins í héraðinu, til þess að bera mig
upp við liann. Hvernig ætlið þér eiginlega að fara með okkur? Okk-
ar fólki mundi finnast því skömm til gerð að þurfa að breyta áætl-
uninni í þriðja sinn. Við verðum að rækta liör, og til þess ætlum við
frjósamasta liluta jarðarinnar. Við liöfum fengið okkuf jfullsadda
af tilraunum, bæði með kanínur og eins með að breyta akurlendi í
tún. Miklum starfskörftum hefur á þann liátt verið sóað til einskis.
Af því hlauzt brauðþurrð, og það var síður en svo ríkinu í hag. Leyfið
okkur að fikra okkur áfram með nýræktina. Við gætum fallizt á
tíu, tuttugu hektara, fyrst um sinn. Heppnist það vel, færum við auð-
vitað út kvíarnar. Það ríður á að reisa sér ekki hurðarás um öxl.
— Kemur ekki til mála, segir hann, áætlunin verður að standast.
Alla nýbreytni verður að framkvæma af atorku. — Atorka er góð,
segi ég, en munið, að við búum á norðlægum slóðum og okkur skortir
vinnuafl og jörðin þarf sitt. Við skulum gefa fólkinu tíma til að átta
sig. Lenin sagði, að fólkið ætti að læra að meta kosti nýjunganna af
reynslunni. En hann svarar aðeins: — Þú gerir eins og fyrir er lagt.
Við reyndum að stappa í þig stálinu, þegar við komum á samyrkju-
búskapnum, og nú kemur í þinn hlut að stappa stálinu í fólkið og
koma stefnu flokksins í framkvæmd. Þið eruð „lyftistengur“ okkar
út um land. Og meðan hann lætur móðan mása, ypptir hann öxlum
í uppgjöf. Hann á lieldur ekki sjö dagana sæla. En hann &r ekki
lipur. Annaðhvort skilur hann ekki, hvað flokkurinn ætlast til, eða
þá að hann óttast flokkinn.
— Andrúmsloftið er óþolandi, sagði Stúkin til útskýringar og tók
aftur upp greiðuna.
— Nei, hann á ekki sjö dagana sæla, og það er hætta á að hann missi
stöðuna, sagði Zípýshev. Hann hefur skakka framkomu og er alltof
strangur. Hann tekur allar ákvarðanir sjálfur án þess að skeyta hið
minnsta um álit annarra. 1 hans augum er fólk aðeins „lyftistengur“.
En mér virðist að þetta sé einmitt það sem kallað er skriffinnska.
Þegar hann er á fundum með okkur, horfir hann yfir söfnuðinn úr