Morgunblaðið - 30.01.2012, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. JANÚAR 2012
Spánar og það var líka gaman að
koma í sumarbústaðinn til þín og
afa. Þú sast alltaf í stólnum þín-
um og prjónaðir eitthvað fallegt.
Ég var á leiðinni til þín að kveðja
þig, en þú varst farin þegar ég
kom. Ég fékk að sjá þig og þú
varst svo falleg með augnskugga.
Afi var alltaf svo duglegur að
hjálpa þér, ég elska þig amma
mín og sakna þín.
Þín ömmustelpa,
Karen Sól.
Elsku amma mín, ég á svo
margar fallegar minningar um
þig. Alltaf þegar ég kom heim til
þín gafstu mér ís eða kökur. Þú
prjónaðir svo flotta peysu á mig,
ég fer eiginlega alltaf í henni þeg-
ar ég fer í skólann. Þú gafst mér
alltaf hlýju. Afi var alltaf til stað-
ar þegar þig vantaði hjálp. Þú
varst svo sterk og dugleg, en
þessi ljóti sjúkdómur náði loks að
vinna, en þú hefur barist gegn
honum í 10 ár. Ég á eftir að sakna
þín elsku amma mín. Við skulum
passa afa fyrir þig.
Þinn ömmustrákur,
Pétur Arnar.
Elsku amma mín. Ég fór heim
til þín og afa fyrir stuttu og sagði
mömmu að amma Svandís væri
horfin. Hún amma væri horfin og
væri lasin. Ég hef engan skilning
á því sem hefur gerst en ég hef
huggað mömmu mikið. Gefið
henni mörg knús og þurrkað tár-
in hennar því mér finnst svo erfitt
að sjá mömmu gráta. Ég ákvað
svo að þú værir í sveitinni og
heimtaði það að fara strax í sveit-
ina. Þegar mamma sagði mér að
það væri ekki hægt þá varð ég
mjög sár, en afi Pétur lofaði mér
því að ég fengi að fara í sveitina
bráðum þegar snjórinn væri far-
inn.
Þú varst alltaf að gefa mér got-
terí og þegar mamma reyndi að
stoppa mig þegar ég var búin að
borða mikið úr skálinni þá settir
þú bara meira gotterí í skálina.
Þú last líka oft fyrir mig bækurn-
ar um Snúð og Snældu, það
fannst okkur báðum gaman og
gátum setið lengi og skoðað
myndirnar og lesið. Við gátum
meira að segja setið saman og
lesið tímarit, þú sýndir mér
myndir og ég sýndi þér. Við vor-
um góðar saman.
Ég vildi að ég hefði haft þig
lengur hjá mér amma mín.
Þín ömmustelpa,
Hafrún Lilja.
Elsku amma mín. Mig langar
að skrifa til þín nokkkur orð og
segja hve yndisleg amma þú
varst mér. Þú varst mér alltaf til
staðar, og ekki bara fyrir mig
heldur líka fyrir vini mína. Man
það svo vel þegar þið afi fóruð
eina helgi í sumarbústaðinn ykk-
ar. Mig og vin minn vantaði gist-
ingu í Reykjavík í einni keppn-
isferð sem við vorum í, og þið
lánuðuð okkur húsið ykkar heila
helgi eins og ekkert væri eðli-
legra, og við aðeins 16 ára gamlir.
Eins þótt þið afi væruð heima, þá
stóð hús ykkar opið fyrir mig og
vini mína.
Elsku amma mín það er ekki
hægt að lýsa því með orðum
hversu mikið ég mun sakna þín.
Það verður skrítið að koma til afa
og sjá þig ekki sitjandi í stólnum
þínum prjónandi peysu handa
einhverju barnabarninu.
Ég elska þig amma mín svo
mikið og er svo þakklátur fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig.
Varst alltaf svo sterk og dugleg
og það ættu allir að taka þig til
fyrirmyndar, þú barðist við veik-
indi þín af mikilli hetjudáð og
kvartaðir aldrei. Varst alltaf
hress og kát og alltaf svo sæt og
falleg. Veit að þú ert á betri stað
núna þar sem ég veit að þér líður
betur án sársauka veikinda
þinna. Ég elska þig amma mín
Elsku afi minn, takk fyrir að
vera svo góður við ömmu mína.
Hilmar Þór Kárason.
Elsku fallega amma mín.
Við eigum svo margar góðar
minningar saman. Það sem er
mér efst í huga er þegar við fór-
um saman til Danmerkur árið
2004. Við fórum í tívolíið eitt
kvöldið og einhvern veginn náði
ég að plata þig með mér í stærsta
tækið. Þú settist við hliðina á
mér, brostir og kallaðir til
mannsins sem var að stjórna
tækinu „mormor í tívolí, mormor
í tívolí“, okkur fannst það mjög
fyndið. Ég var miklu hræddari í
tækinu en nokkurn tímann þú. Þú
varst hörkutól, snúllu-amman
mín. Þú varst alltaf full af orku.
Þegar ég bjó hjá ykkur varstu á
fullu í ræktinni, þú fórst oftar í
ræktina en ég, borðaðir alltaf fisk
og grænmeti og fékkst þér alltaf
Cheerios í morgunmatinn. Það
eru ekki allir sem eiga ömmur
sem biðja um skrefamæli í sex-
tugsafmælisgjöf. Elsku amma
mín, þú varst einstök kona, sem
ég sakna svo mikið. Þú varst allt-
af svo fín, áttir alltaf flottustu
skóna og flottustu kápurnar og
vil ég meina að ég hafi fengið alla
mína skósýki frá þér.
Þegar ég var lítil fórstu alltaf
með mig í leikhús þegar ég kom
til Reykjavíkur. Við gerðum okk-
ur fínar og fór ég oft í hvíta pels-
inum sem þú saumaðir handa
mér, vorum alltaf algjörar skvís-
ur. Þú elskaðir að stússast með
mér og elskaði ég að stússast með
þér. Ég eyddi öllum verslunar-
mannahelgunum með ykkur afa á
Flúðum, það var alltaf uppá-
haldshelgin mín á árinu.
Þú varst svo miklu meira en
bara amma mín. Þú varst vinkona
mín. Þegar ég kíkti í heimsókn
gátum við alltaf spjallað svo
lengi, horfðum á þáttinn okkar
(Glæstar vonir), þú prjónaðir og
við töluðum um daginn og veginn.
Ég gat alltaf leitað til þín þegar
ég þurfti hjálp við að prjóna eða
við stafsetningu. Þegar ég var
lasin tókstu mig alltaf að þér og
hjúkraðir mér eða fórst með mig
til læknis. Þú varst amma mín
þegar ég þurfti á ömmu að halda,
mamma mín þegar ég þurfti á
mömmu að halda og vinkona mín
þegar ég þurfti á vinkonu að
halda.
Þessar hugljúfu minningar
verða mér ljósið í sárri sorg sakn-
aðar. Ég mun halda fast í allar
þessar fallegu minningar sem við
eigum saman. Hvíl í friði, elsku
amma mín.
Afi, takk fyrir að vera klett-
urinn hennar ömmu.
Elsku afi, mamma, Sólrún,
Birgir og Óskar, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og megi guð
vaka yfir ykkur á þessum erfiða
tíma.
Sandra Dís Káradóttir.
Hún Svandís systir mín er dá-
in. Sú staðreynd nístir sál mína
og hjarta.
Elsku systir, þú varst falleg,
góð, dugleg, þrautseig og ávallt
vongóð allt til hinstu stundar.
Aldrei heyrði ég þig tala illa
um aðra, ávallt reiðubúin að að-
stoða og hjálpa öðrum. Þú varst
mikil handverkskona, saumaðir
og prjónaðir á allan hópinn þinn
sem er orðinn ansi stór.
Elsku Svandís, takk fyrir mig
og mín börn sem fengu margar
gleðistundir hjá þér og Pétri í
Laugarási og allar góðu veiting-
arnar sem þú reiddir fram.
Og svo var Jörðin fyrr en varði vikin
úr veizluglaumi hins káta júlídags,
ofurlítið reynslusár og svikin
á sólskinsdýrð, er fann sér hvíldir strax
við hljóða gleði heitra ágústkvelda
og hjúpuð rökkri byrgðra sumarelda.
Þó voru merki þess, sem verða vildi,
á viði og blómi í hverjum gróðurstað.
Hún vissi, að hverju fór, og fann og
skildi,
þar færðust sumarlokin stundvíst að,
því dásemd hver og fegurð á sér endi,
svo öllu er mældur tími úr drottins
hendi.
Og mig, sem hafði fylgzt með ferðum
Jarðar
og fetað hennar slóð um sumarleið
og engar götur fundizt fótum harðar,
mig fór að gruna, hvað að lokum beið.
Og dimmur ótti dunaði mér í blóði,
þótt döggin enn í morgunsári glóði.
Hvar fann sér staðar ferill minn að
kveldi?
Hvar fékk ég sýnt, að betur hafði ég
mætt?
Hvar mundi lýsa lengi af mínum eldi?
Hvar lifna dáð af minni gjörð og sætt?
Hvar vaxa grös úr gengnu spori mínu,
Hvar glóa blóm og lyfta höfði sínu?
Hið eina svar, sem orðlaus þögnin
veitti,
var ekkert svar. En rétt í sömu mund
rann ágústsól og öllum litum breytti,
og undireins var skipt um svið og
stund.
En geisli hlýr og goluhöndin mjúka
úr gráum hærum tók að slétta og
strjúka.
Ég lifi enn við ljúfa ágústdaga
og læt mig ekki hræða efstu nótt,
en nýt hvers geisla og gróðurilms úr
haga
og golunnar, sem hvíslar milt og hljótt:
Fávíst, einsamt förubarn á vegi,
fylgzt er með þér, þótt þú vitir eigi,
Þínum morgni, þínum degi,
Þínu kveldi – og nótt.
(Bragi Sigurjónsson)
Guð geymi þig elsku Svandís.
Sjöfn Ottósdóttir og
Markús Sigurðsson.
Í dag kveðjum við góða sam-
ferðakonu, mágkonu mína Svan-
dísi Ottósdóttur, sem varð að láta
í minni pokann eftir langa bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm. Á slíkri
stundu leitar hugurinn til liðins
tíma og þá er margs að minnast
því samferðin er orðin býsna
löng. Fyrir um 50 árum réði hún
sig til Lillu systur norður á
Blönduósi til að líta eftir Óskari
og Ásu og nokkrum árum síðar
sumarpart í Húnaveri hjá Sigfúsi
og Jóhönnu. En kynnin urðu
meiri síðar þegar Svandís og Pét-
ur stofnuðu heimili í Mosgerðinu.
Myndin sem birtist þegar
horft er yfir lífshlaup Svandísar
er trygglynd og traust mann-
nesja sem ávann sér virðingu
allra sem henni kynntust, bæði
innan fjölskyldunnar, í vinahópn-
um og í starfi. Svandís bjó yfir
traustri skapgerð og lét ekki
mótlætið brjóta sig niður heldur
mætti því af yfirvegun og af
raunsæi. Það var gott að eiga
hana að því hún var í senn góður
vinur og jarðbundinn leiðbein-
andi. Hennar góðu hæfileikar til
að takast á við hin daglegu verk-
efni nýttust henni vel í að halda
utan um stóra fjölskyldu.
Svandís var Reykjavíkurmær,
fædd og uppalin í Reykjavík, en
þrátt fyrir það átti hún sína sveit
sem skipti hana miklu máli. Hún
og Pétur byggðu sér sumarbú-
stað í Gnúpverjahreppnum og
lögðu mikla alúð við að rækta
landið upp og skapa sem best
skilyrði til útivistar. Nú er svæðið
orðið að sælureit með háum
trjám sem skýla fyrir norðaust-
anáttinni, sem stundum virðist
ætla að vara að eilífu í Gnúpverja-
hreppnum. Dvölin í sveitinni var
ekki eingöngu bundin við sum-
arbústaðinn því hún lét sig einnig
miklu varða umhverfið og mann-
lífið. Hún var ekki gestkomandi,
heldur ein af heildinni, samfélag-
ið í sveitinni skipti máli og hún
var virkur þátttakandi í félagslíf-
inu, mætti í réttir og á þorrablót.
Að kveðja lífsförunaut fyrir
aldur fram eftir langa sambúð er
erfið stund, en stund sem mörg
okkar verðum að takast á við ein-
hvern tímann á lífsleiðinni. Það
getur verið erfitt að sjá framhald-
ið og hvernig á að fylla upp í það
tómarúm sem skapast við slíkar
aðstæður. Það er nú verkefnið
sem blasir við Pétri og börnum.
Þá skiptir máli að eiga góðar
minningar, geta rifjað upp allt
það góða og skemmtilega. Fjöl-
skylda Svandísar á fjársjóð minn-
inga sem léttir sporin og auðveld-
ar þeim að byggja framtíðina án
hennar.
Um leið og ég þakka Svandísi
samfylgdina vil ég senda Pétri og
fjölskyldu hans mínar bestu
kveðjur og þrátt fyrir að erfitt sé
að sætta sig við að ástvinur sé
horfinn skiptir miklu máli að
hann lifir áfram með okkur.
Þorbjörn Guðmundsson.
Það er ekki auðvelt að horfast í
augu við það þegar góð vinkona
hverfur á braut úr þessum heimi.
Kynni okkar Svandísar hófust
þegar ég byrjaði að vinna á geð-
deild Landspítala í ágúst 1988, en
þá hafði hún unnið þar í eitt ár
sem læknaritari og vann hún við
þá stofnun meðan henni entust
kraftar, síðustu árin á barna- og
unglingageðdeild. Með okkur
tókst fljótt góður vinskapur og
ekki dró það úr þegar í ljós komu
tengsl hennar fjölskyldu við vina-
fólk mitt sem bjó þá í Laugarási í
Biskupstungum, þar sem Svandís
og hennar fjölskylda bjuggu um
árabil. Við höfðum báðar sterkar
taugar til sveitalífsins og um
haustið ákváðum við að fara sam-
an austur í sveitir í réttir sem
varð síðan árviss viðburður, var
þá gist í Straumi á Flúðum þar
sem við höfum notið góðra sam-
verustunda með því frábæra fólki
sem þar býr og átt margar gleði-
stundir.
Það eru ótal minningar sem
leita á hugann sem langt mál væri
að telja upp. Ég fór með þeim
Svandísi og Pétri í nokkrar sólar-
landaferðir sem ekki munu
gleymast, en það var líf og yndi
Svandísar að fara í slíkar ferðir.
Voru þau hjónin einmitt nýkomin
úr ferð til Tenerife þegar hún
þurfti að leggjast inn á sjúkrahús
vegna sinna veikinda, þar sem
hún lauk sinni lífsgöngu.
Svandís var einstaklega góður
starfskraftur, samviskusöm og
dugleg og ég dáðist oft að þraut-
seigju hennar við að takast á við
hin ýmsu verkefni sem þurftu
íhugunar við, það var ekki til í
henni neitt sem hét að gefast upp
og leggja árar í bát þó að málin
lægju ekki ljóst fyrir. Þessi
þrautseigja kom einnig mjög vel
fram í veikindum hennar, sem
reyndust henni erfið síðustu árin
þar sem hún var hætt að geta far-
ið út úr húsi öðruvísi en að notast
við hjálpartæki. Það hefur þó létt
henni tilveruna mikið hvað hún
var félagslynd, hafði gaman af að
vera innan um fólk og notaði
hvert tækifæri til þess að hitta
fjölskyldu og vini, bæði heima og
heiman. Einnig átti Svandís sinn
sælureit í sumarbústað þeirra
Péturs þar sem þau dvöldu allar
stundir sem þau gátu yfir sum-
artímann og þar leið henni best.
Svandís lét sér annt um börnin
sín og barnabörnin enda komu
þau mikið til hennar. Hún þurfti
alltaf að hafa eitthvað fyrir stafni,
enda liggja eftir hana lopapeysur,
treflar, sokkar og vettlingar í
stórum stíl sem mundi vafalaust
fylla stóran gám ef því væri öllu
safnað saman. Ég get séð hana
fyrir mér sitjandi á bekk á sólar-
strönd með lopapeysu á hnjánum
að keppast við að prjóna, því ekki
dugði að sitja iðjulaus þó að við
hin lægjum endilöng með tærnar
upp í loftið.
Nú hefur hún lagt upp í sína
hinstu ferð til ókunnra stranda
þar sem hún nýtur vonandi sólar
og sumaryls í landi eilífðarinnar.
Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst Svandísi og fyrir að hafa
átt vináttu hennar.
Fjölskyldunni sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kristín Þorvaldsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SÆMUNDUR HARALDSSON,
Dalbraut 7,
Grindavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
miðvikudaginn 25. janúar.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju fimmtudaginn 2. febrúar
kl. 14.00.
Vilborg Ásgeirsdóttir,
Kristín Sæmundsdóttir, Gísli Sveinsson,
Jón Steinar Sæmundsson,
Þorvaldur Sæmundsson, Steinunn Ingvarsdóttir,
Stefán Sæmundsson, Linda Agnarsdóttir,
Rúnar Sæmundsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og dóttir,
KRISTÍN SIGURVINSDÓTTIR,
Framnesvegi 15,
Keflavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi miðviku-
daginn 25. janúar.
Útför verður frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 3. febrúar kl. 13.00.
Hreinn Steinþórsson,
Sigurvin Hreinsson, Ágústa K. Jónsdóttir,
Steinþór Hreinsson, Elísabet Kristinsdóttir,
Jóhann Hreinsson, Þorgerður Halldórsdóttir,
barnabörn,
Jóhanna Karlsdóttir.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURJÓN GUÐJÓNSSON
apótekari og lyfjafræðingur,
Hjallalandi 40,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 22. janúar, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 1. febrúar
kl. 13.00.
Kristinn Sigurjónsson, Kristín Aðalsteinsdóttir,
Inga Sigurjónsdóttir, Ísak V. Jóhannsson,
Guðjón Sigurjónsson,
Bjarni Sigurjónsson, Rebekka Aðalsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SIGRÚN GUÐNADÓTTIR,
Sléttuvegi 23,
verður jarðsungin frá Fella- og Hólakirkju
miðvikudaginn 1. febrúar kl. 13:00.
Vigfús Ólafsson,
Ólafur Vigfússon, María Anna Clausen,
Vigfús Már Vigfússon, Ingunn J. Sigurðardóttir,
Þórhallur Vigfússon, Þuríður Guðjónsdóttir,
Valgerður Vigfúsardóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVERRIR BERGMANN BERGSSON,
taugalæknir og fyrrverandi yfirlæknir á Landspítalanum
lést á heimili sínu síðastliðinn fimmtudag.
Unnur Þórðardóttir,
Yrsa Bergmann Sverrisdóttir, Ýmir Bergmann
og barnabörn.
Konan mín, móðir okkar, amma og
langamma,
ÞURÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
til heimilis að
Smyrlahrauni 46, Hafnarfirði
sem lést 26. janúar verður jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 2. febrúar
kl. 13:00.
Kristján Jónsson,
Hildur Kristjánsdóttir,
Sigurjón Kristjánsson, Kristín Hjaltadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.