Morgunblaðið - 16.02.2012, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 2012
Í dag kveðjum
við góða vinkonu
sem féll frá eftir harða baráttu
við krabbamein. Sigríður Sig-
urðardóttir var kona sem hafði
ákveðna sýn á hvernig hún vildi
hafa umhverfi sitt. Við erum
ekki frá því að fram undir það
síðasta hafi hún náð fram þeim
markmiðum sem hún setti sér
þegar ljóst varð að tíminn sem
hún átti eftir ólifað styttist. Eitt
af þeim atriðum var að hafa
sína allra nánustu hjá sér síð-
ustu stundirnar og það markmið
náðist.
Við kynntumst þeim Siggu og
Hauki fyrir um 30 árum í gegn-
um foreldrastarf í Laugarnes-
skóla en börn okkar voru saman
í bekk. Náin kynni hófust síðan
þegar við bjuggum í Svíþjóð í
nokkur ár rétt eftir að þau hjón
höfðu flust þangað til náms og
átti það stopp að vera stutt en
hefur varað síðan. Sá vinskapur
óx og dafnaði vel. Sigga var
ákveðin kona með skoðanir á
ýmsum málum. Þegar hún var
búin að ákveða eitthvað vann
hún ötullega í því að láta það
gerast.
Sigga stundaði nám í sér-
kennslu sem varð henni mjög
mikilvægt. Að kenna, leiðbeina
og styðja ungt fólk sem átti í
erfiðleikum átti hug hennar all-
an og sinnti hún því starfi af
kostgæfni og natni. Hún gat
rætt lengi hlýlega um skjól-
stæðinga sína sem hún náði
góðum og sterkum tökum á
þrátt fyrir að margir þeirra
voru greinilega erfiðir í um-
gengni og ekki á færi allra að
ná til þeirra.
Margar minningar koma upp
í hugann þegar litið er yfir far-
inn veg. Hægt væri að rifja upp
ótal gagnkvæm matarboð og
heimsóknir. Við minnumst ferð-
Sigríður
Sigurðardóttir
✝ Sigríður Sig-urðardóttir
fæddist í Reykjavík
30. mars 1950. Hún
lést í Svíþjóð 26.
janúar 2012.
Útför Sigríðar
fór fram frá Digra-
neskirkju 15. febr-
úar 2012.
ar til Prag, tvær
fjölskyldur hvor í
sínum bílnum, og
þess skemmtilega
tíma sem við áttum
með þeim hjónum
þar suðurfrá. Við
minnumst „Mid-
sommarafton“ bæði
í Åkarp og þegar
við vorum í viku-
ferð til Stokkhólms
eitt sumarið. Þar
var margt skoðað og skemmt
sér. En fyrst og síðast komum
við til með að minnast Siggu
fyrir að vera góður og traustur
vinur.
Það er alltaf sorglegt þegar
vinir eða aðrir nánir deyja.
Hversu vel sem maður er undir
það búinn þá er það að mæta
dauða sínum það eina sem vitað
er um með vissu að gerist í lífi
hvers manns. Þrátt fyrir að
okkur finnist erfitt og þungbært
að Sigga sé nú horfin þá er sorg
og missir Hauks og barna
þeirra enn meiri. Hún sýndi
Maríu, barnabarni sínu, ein-
staka hlýju enda augasteinn
hennar og miðdepill tilverunnar
þegar hún var í heimsókn oftast
yfir helgar. Það fór ekki
framhjá neinum hversu sterk
tengslin voru á milli þeirra.
Kæri Haukur, Finnbogi, Jó-
hann Steinar, Una og María.
Erfitt er að missa móður sína,
ömmu, maka og besta vin en
sameiginlega og með stuðningi
ættingja og vina er hægt að
milda þau áhrif. Við erum
reiðubúin að stuðla að því með
því að viðhalda langri vináttu og
vera til staðar ef á þarf að
halda.
Kolbrún Björnsdóttir
og Bjarni Jónsson.
Lífið blasti við okkur, fullt af
möguleikum; endalaust. Við
komum, ung og saklaus, og
Kennaraskólinn tók á móti okk-
ur, án spurninga eða gagnrýni;
við mættum þangað daglega
fjóra vetur, lærðum það sem var
sett fyrir framan okkur og fífl-
uðumst og skemmtum okkur á
milli. Vorum góður hópur, C-
bekkurinn.
Nú kveðjum við Siggu Sig.
Hún barðist hetjulega; við gát-
um fátt gert annað en að fylgj-
ast með úr fjarlægð, hjálpar-
laus. Sigga bjó og starfaði lengi
í Svíþjóð með Hauki sínum og
börnum. Við hefðum viljað sjá
þau oftar.
Við stelpurnar stofnuðum
saumaklúbb fljótlega eftir út-
skrift; við höfum ekki saumað
mikið, mismikið alla vega, en við
höfum haldið saman, gegnum
þykkt og þunnt, fylgst með
gleði og sorgum, hjónaböndum,
barneignum, heilsu og
fjölskylduþróun og rætt sam-
félagsmál, málefni kennara,
fjármál, húsnæðismál, hormóna-
breytingar og bara hreint allt
mannlegt. Stuðningurinn hefur
verið ómetanlegur. Við höfum
spáð og spekúlerað endalaust.
Sigga var fjarri hin síðari ár en
við hugsuðum til hennar og leit-
uðum frétta eins og hægt var og
hún fylgdist með okkur og gerð-
um okkar úr fjarska og bjargaði
netsambandið miklu.
Síðast hittumst við öll, C-
bekkurinn, haustið 2010, 40 ára
kennarar. Sigga kom hingað
heim frá Svíþjóð til að hitta
okkur þrátt fyrir veikindi. Hún
var hugrökk og bar sig vel. Við
söknum hennar sárt, minnumst
góðra daga.
Við hugsum til Hauks og
barnanna og vottum þeim okkar
einlægustu samúð.
F.h. saumaklúbbsins C,
Guðrún, Agnes,
Ásgerður, Ásta, Stefanía,
Kolbrún, Kristrún,
Rannveig, Sigríður
Ólafs, Sigurlín,
Svanborg og Valgerður.
Elsku Sigga vinkona hefur
fært sig um set. Það var gott að
búa í Kópavogi kringum 1960,
sólskin, sippað og sætabrauð í
hverju húsi. Sigga bjó í Mel-
gerðinu og María mamma henn-
ar átti alltaf normalbrauð með
kindakæfu handa okkur Árnýju
eftir skóla, Bonanza í svarthvítu
Kanasjónvarpinu, sælgæti á síð-
kvöldum úr sjoppunni hans
Sigga pabba hennar úti á Nesi,
grammófón og stórt segul-
bandstæki til að potast í, þegar
lesa átti undir fullnaðarprófið.
Svo gátum við fylgst með
kvennamálum Konna stóra
bróður hennar og karlamálum
Bjargar systur og svo mætti
lengi telja. Við fermdumst sam-
an í nývígðri Kópavogskirkjunni
vorið 1964, hárið upptúberað og
kjólarnir úr skærlitu atlassilki,
saumakonusaumaðir. Björg og
Huldar giftu sig heima í stofu í
Melgerðinu, seinna sama dag á
leið út í Parísarvorið. Það voru
páskar og afmælið hennar
Siggu. Borðin svignuðu af
rjómatertum og nýsmurðu sard-
ínubrauði.
Sigga er önnur til að kveðja
af sjólasystkinunum úr
landsprófsbekknum 1966 í
Gaggó-Kóp, Guðmundur Helga-
son lést í fyrra. Bekkurinn fór í
siglingu með dönskum farþega-
skipum til Færeyja eftir prófin
og átti þar ógleymanlega ferð
um ýmsar eyjar með Jón Bö
sem fararstjóra. Við Sigga og
Selma ásamt öðrum Kópavogs-
meyjum steðjuðum um stræti
Þórshafnar í nýjum saumakonu-
saumuðum ullardrögtum, keypt-
um popplínkápur bláar og
grænar fyrir fermingarpening-
inn, fórum á „dansur“ á kvöldin
og litum Dani hýrari augum en
bekkjarbræðurna eða Færey-
ingana. Hormónarnir voru nú
smám saman farnir að flækjast
fyrir og fullorðinsárin að færast
nær. Sigga fór í Kennó, Árný í
Versló og við Selma og flestar
hinna í Hamrahlíðina í fylgd
Jóns Bö áfram.
Eftir að Haukur kom til var
ljóst að ekki varð aftur snúið
hjá Siggu. Haukur var harður í
horn að taka í pólitískum rök-
ræðum og lét okkur vinkonurn-
ar ekki komast upp með neitt
frasakennt rauðsokkutal, við
skyldum ígrunda innihaldið.
Sigga og Haukur renndu sér
svo áfram þroskabrautina í
námi, barneignum og íbúða-
kaupum og enginn hefði reynst
Siggu betur en hann t.d. með
köldum bökstrum ef Sigga fékk
mígreni og sem rauðsokkufor-
ingi um alla íbúð ef von var á
gestum.
Þótt vík væri milli vina eftir
að þau fluttu til Svíþjóðar hélst
þráðurinn og heillyndið. Þau
voru höfðingjar heim að sækja,
sinntu hverri þraut í uppeldi
barnanna og menntuðu sig enn
meira. Svo kom litla María, ljós-
geislinn. Sigga mín var sterk og
æðrulaus. Hún vissi í haust
hvert stefndi.
Elsku Haukur, Maríurnar,
Finnbogi, Jói, Una og fjölskyld-
an öll, máttur minninganna
hlýjar okkur.
Elísabet Berta.
Fullyrða má, að
skyndilegt andlát Láru Mar-
grétar Ragnarsdóttur hafi ver-
ið áfall fyrir alla, sem hana
þekktu. Víst er, að við fyrrver-
andi C-bekkjarsystur úr MR og
núverandi saumaklúbbsfélagar
erum harmi slegnar eftir þess-
ar fregnir. Hér verður ekki vik-
ið að starfsferli Láru eða lífs-
hlaupi, það yrði efni í bók. Eftir
yfir 40 ára nær samfellda og
reglulega samveru eða sam-
band stendur allt of mikið eftir
til þess að hægt sé að gera því
skil hér. Litríkur persónuleiki
Láru setti svip sinn á mán-
aðarlegar samkomur, þar sem
við saumaklúbbsfélagar borð-
um saman og spjöllum um
heima og geima, en við erum
jafn ólíkar og við erum margar.
Lára Margrét
Ragnarsdóttir
✝ Lára MargrétRagnarsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 9. október
1947. Hún lést á
heimili sínu 29.
janúar.
Lára Margrét
var jarðsungin frá
Dómkirkjunni 10.
febrúar 2012.
Við þekktum einn-
ig Láru á misjafn-
an hátt, hver og
ein, sumar okkar
alveg frá því í
barnaskóla. Allar
munum við þó
vera sammála um
að við eigum eftir
að sakna Láru
meira en orð fá
lýst ásamt öllum
hennar innleggj-
um í klúbbinn. „Forloren skild-
padde“ var oft á boðstólum hjá
Láru, þegar hún hafði klúbb,
og lék það enginn eftir henni.
Lára var mikil leikkona og frá-
sagnir hennar voru ætíð lífleg-
ar. Ósjaldan var hún aðalper-
sónan í klúbbi, skellihlæjandi
eða gráti nær. Hún var af-
burðagreind kona, umfram allt
elskuleg við alla, hjálpsöm, við-
kvæm, hæfileikarík og ekki síst
glæsileg. Það geislaði af Láru,
örugglega fram á síðasta dag.
Við sendum fjölskyldu Láru
Margrétar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
F.h. saumaklúbbsins úr C-
bekk,
Hólmfríður
Árnadóttir.
Kveðja senn ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
Kveðja til Láru Margrétar:
Það kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti er okkur hjónum
barst sú harmafregn að Lára
Magga, eins og hún var oftast
kölluð af sínum vinum, væri lát-
in.
Það er erfitt að sætta sig við
þegar kona á besta aldri er
hrifin á braut, ekki síst þegar
um er að ræða dugnaðarfork
eins og Láru Möggu sem átti
eftir að gera svo margt. Vegir
Guðs eru margbreytilegir og
oft erfitt fyrir okkur dauðlegu
mennina að skilja.
Lára Möggu hef ég þekkt
nánast alla ævi eða síðan hún
fór að þvælast fyrir okkur
strákunum á Vesturgötunni að-
eins 3-4 ára gömul. Alltaf fyr-
irferðarmikil og föst á sínum
skoðunum en trú sínum vinum,
heiðarleg og hreinskiptin.
Hún átti heiðurinn af stofnun
kunningjahóps sem kallaði sig
HEST og hafði það eitt á
stefnuskrá sinni að fara saman
í hestaferðir og þá nánast alltaf
með Íshestum. Hún sjálf hafði
alist upp með hestum enda var
faðir hennar, Ragnar Tómas
Árnason, hinn landsþekkti út-
varpsþulur, mikill hestamaður
og einn af brautryðjendum
hestamennskunnar á þeim
tíma.
Við Lára skipulögðum marg-
ar ferðirnar saman og hún var
óþreytandi við að safna saman
góðum hópi fólks sem svo hélt
saman í mörg ár. Það fór þó
aldrei á milli mála hver var for-
inginn og hún var jafnan dug-
leg við að skipuleggja kvöld-
vökurnar í þessum miklu
ævintýraferðum. Þýddi þá ekk-
ert að væla út af þreytu eða
svefnþörf. Ef Lára vildi syngja
þá var sungið!
Síðar á lífsleiðinni keyptu
Lára og þáverandi eiginmaður
hennar Ólafur Grétar hesthús
við hliðina á hesthúsi okkar
Sigrúnar í Kópavogi og þá var
nú oft kátt í kotinu og mikið
riðið út.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Það er margs að minnast
bæði frá æsku og ótal hesta-
ferðum og er okkur Sigrúnu
efst í huga þakklæti til Láru
Möggu fyrir vinskap og trú
sem aldrei bar skugga á.
Börnum, barnabörnum og
systkinum vottum við innilega
samúð og biðjum algóðan Guð
að styðja þau og styrkja.
Sigrún Ingólfsdóttir og
Einar G. Bollason.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HJÖRTUR ÁRNASON
stýrimaður,
Bakkabakka 4a,
Neskaupstað,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað
miðvikudaginn 8. febrúar.
Útförin fer fram frá Norðfjarðarkirkju laugardaginn
18. febrúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vildu
minnast hans er bent á Fjórðungssjúkrahúsið í Neskaupstað.
Bjarni Jóhannsson, Ingigerður Sæmundsdóttir,
Gyða María Hjartardóttir, Jóhann Gunnar Kristinsson,
Lára Hjartardóttir, Sigurður Indriðason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
HAUKUR A. BOGASON,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
11. febrúar, verður jarðsunginn frá Áskirkju í
Reykjavík föstudaginn 17. febrúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Guðlaug Jónsdóttir.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sigga á Hvítanesi,
Höfða,
Akranesi,
lést laugardaginn 11. febrúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju laugardaginn 25. febrúar
kl. 14.00.
Ástríður Þ. Þórðardóttir,
Ester Teitsdóttir,
Ævar Hreinn Þórðarson, Þórey J. Þórólfsdóttir,
Sigurður Þórðarson, María Lárusdóttir,
barnabörn, langömmubörn, langalangömmubörn
og fjölskyldur.
✝
Elsku hjartans mamma, tengdamamma og
amma,
GUÐRÚN HJÖRLEIFSDÓTTIR,
Guggú,
lést í faðmi fjölskyldunnar á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi mánudaginn
13. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Hallgrímskirkju þriðjudaginn
21. febrúar kl. 15.00.
Ragnhildur Bergþórsdóttir, Sigurbergur M. Ólafsson,
Atli Bergþórsson, Sólrún Helga Örnólfsdóttir,
Eleonora Bergþórsdóttir,
Hekla Mekkín, Hlynur Snær, Sindri Freyr og Alísa Rán.
✝
Elskuleg frænka okkar,
INGIBJÖRG HALLDÓRSDÓTTIR,
Kambsmýri 6,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar sunnudaginn
5. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að hennar
ósk.
Sigurbjörg Andrésdóttir
og aðstandendur.
✝
DAGUR BENEDIKTSSON
hjúkrunarfræðingur
lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi
þriðjudaginn 7. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 17. febrúar kl. 13.00.
Aðstandendur.