Morgunblaðið - 28.02.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 2012
Stóísk ró hans var aðdáunar-
verð, höfðingi í allra garð, alltaf
glaður í bragði, alltaf með hug-
ann við reksturinn, alltaf með
hugann við velferð starfsmanna
sinna, alltaf með hugann við stöð-
ugleika og árangur, alltaf í dansi
með listagyðjunni með því að
virkja málverk og höggmyndir
eftir kunna íslenska listamenn
sem umgjörð og hvatningu í fyr-
irtæki sínu Íspan.
Grímur Guðmundsson var
magnaður athafnamaður, en
hann stofnaði fjölskyldufyrirtæki
sitt 1969. Fyrirtæki hans komst
fljótlega í fremstu röð og hefur
Grímur
Guðmundsson
✝ Grímur Guð-mundsson,
stofnandi og fyrrv.
forstjóri Íspan
glerverksmiðju,
fæddist í Reykjavík
15. ágúst 1925.
Hann lést á elli- og
hjúkrunarheim-
ilinu Seljahlíð í
Reykjavík 27. nóv-
ember sl.
Útför Gríms fór
fram frá Digraneskirkju 9. des-
ember 2011.
haldið því striki síð-
an með vönduðum
vinnubrögðum, ein-
stakri lipurð í allri
þjónustu og stöð-
ugri framþróun og
endurnýjun, ein-
stakt fjölskyldufyr-
irtæki sem hefur
aldrei reist sér
hurðarás um öxl
byggt á metnaði og
reisn höfðingjans
Gríms Guðmundssonar
Það var aldrei skortur á um-
ræðuefni þegar maður leit við hjá
Grími. Hann var spjallari af Guðs
náð og lagði alltaf gott til mál-
anna, glaður og þægilegur, bratt-
ur sama hvaðan blés í hversdags-
baráttunni. Hann var einkar
félagslyndur en hélt þó sínu striki
og kvikaði ekkert til eða frá, van-
ur að ígrunda í botn áætlun og að-
ferðir. Að hitta hann minnti oft á
meðtöku fræðslupistla því saman
fór verkvit, reynsla og áræði og
endalaus leikgleði.
Ég hygg að það sé ekkert fyr-
irtæki á Íslandi sem er eins um-
vafið listaverkum og Íspan í
Breiddinni í Kópavogi, helst Hót-
el Holt. Metnaður Íspans er að
tryggja vinsamlegt og gefandi
vinnusvæði, skapa metnaðarfullt
og skapandi andrúm í glerverk-
smiðjunni og Grímur var ekki síst
í essinu sínu yfir kakóbolla í kaffi-
stofu Íspans þar sem menn og
málefni voru krufin til mergjar á
léttu nótunum með þeim áherslu-
nótum að lífið á að vera skemmti-
legt. Á seinna fallinu þegar Grím-
ur slakaði á klónni í daglegum
rekstri og fjölskylda hans sigldi
skútunni farsællega þá naut hann
þess þó til fulls að vera með um
borð, finna lyktina, taktinn og
rennslið sem öllu skiptir í góðum
rekstri. Hann þurfti ekki að hafa
áhyggjur, systkynin voru við
stýrið.
Grímur var einstaklega traust-
ur og tryggur og vinur vina sinna
í hvívetna. Í fyrsta sinn sem ég
hitti hann vegna þess að mig
vantaði gler fyrir um 30 árum, þá
tókum við langt spjall, en í lok
spjallsins sagði hann: „Ég hef
fylgst með þér, þú gerir góða
hluti. Haltu áfram“. Mér peyjan-
um fannst þetta skrítið, en þetta
var hlý og dýrmæt hvatning.
Þannig var Grímur í Íspan, hann
hvatti menn til dáða, það fylgdu
honum góðir straumar, öflug ára
og trú á lífinu. Þannig er
stemmningin í fjölskyldufyrir-
tæki hans. Grímur í Íspan er einn
af þessum mönnum sem maður
hugsar oft til vegna þess að hans
er saknað.
Það er gott að eiga minning-
arnar um hann sem haldreipi í
lífsins öldusjó sem lygnum og
straumböndunum álfareiðanna í
sléttum sjó. Minningin um Grím í
Íspan er bakhjarl sem styrkir og
hvetur til dáða.
Megi góður Guð styrkja eftir-
lifandi ástvini hans og vini og
varðveita hina stóisku ró athafna-
skálds sem með eðalgleri sínu
opnaði tæra sýn út í heiminn,
bæði heima og handan.
Árni Johnsen.
✝ Pálmey ÓlafíaKristjánsdóttir
fæddist á Látrum í
Aðalvík 5. desem-
ber 1918. Hún lést
19. febrúar 2012.
Foreldrar henn-
ar voru María
Arnfinnsdóttir og
Kristján Guðna-
son. Systir hennar
var Arnfríður f.
24. maí 1907, d. 5.
desember 1976. Eiginmaður
Pálmeyjar var Hannes Jónsson
f. 7. apríl 1912, d. 21. ágúst
1984. Dóttir þeirra er Bára
Hannesdóttir, f. 30. ágúst
1941, maki Gunnar Jakobsson,
f. 28. júlí 1936. Dætur þeirra
eru: 1) Hanna Pálmey f. 20.
ágúst 1959, maki Ragnar
Oddsson, f. 3. ágúst 1959, börn
þeirra Haukur, f.
13. september
1980, Signý Bára,
f. 8. október 1988.
2) María Kristín, f.
16. mars 1962,
maki Smári Bald-
ursson, f. 18. sept-
ember 1957, synir
þeirra Hannes, f.
24. 1991, Kristján
Pálmi, f. 30. ágúst
1997. 3) Þórunn
Margrét, f. 7. desember 1968,
maki Bolli Ófeigsson, f. 12.
september 1970, börn þeirra
Gunnar, f. 27. mars 1992, Hild-
ur Margrét, f. 3. desember
2002, og Bára María, f. 12.
febrúar 2005.
Jarðarför Pálmeyjar fór
fram í kyrrþey 24. febrúar
2012.
Elsku mamma mín, nú ert þú
laus við sjúkdóminn og komin á
góðan stað.
Mamma ólst upp á Látrum við
gott atlæti og gekk í barnaskól-
ann þar. Hún hefur sagt mér
margar sögur af uppvextinum í
þessari dásamlegu vík. Þarna var
friður og ró og mikið frelsi fyrir
börn.
Hún var aðeins sextán ára þeg-
ar hún trúlofaðist Hannesi Jóns-
syni. Þau gengu í hjónaband 1939,
settust að á Ísafirði og bjuggu þar
til 1950, þá fluttu þau suður til
Reykjavíkur.
Fyrsta veturinn fyrir sunnan
var stofnað Átthagafélag Sléttu-
hrepps sem starfaði af miklum
krafti og gerir enn. Mamma og
pabbi unnu mikið fyrir það félag
og höfðu gaman af.
1960 fóru mamma og pabbi að
vinna hjá Flugfélagi Íslands. Þar
unnu þau í 12 ár, eða þar til flug-
skýlið brann. Þarna var eldaður
allur matur í millilandaflugvélar
F.Í. og oft mikið að gera. Það var
mikið og gott félagslíf hjá Flug-
félagi Íslands, sem þau tóku full-
an þátt í. t.d. spilakvöld tvisvar í
mánuði. Mamma hafði mjög gam-
an af að spila og kom oftast heim
með verðlaun. Skipuleggjendurn-
ir voru farnir að spyrja hana hvað
hana vantaði eða hvað hana lang-
aði í í verðlaun. Þegar það brann
hjá F.Í. fluttu þau sig yfir til Loft-
leiða en þá voru flugfélögin að
sameinast.
Þau fóru norður í Aðalvík flest
sumur eftir 1967 og fengum við
fjölskyldan oft að fljóta með, það
voru dásamlegar stundir. 1962
fluttu pabbi og mamma í Stóra-
gerði 10, þar sem þau bjuggu þar
til 1984. Þar áttu þau góðan tíma,
eignuðust fyrsta bílinn og fóru
margar ferðir út á land á sumrin.
Oft var farið í Hreyfilshúsið á
gömlu dansana, þeim fannst svo
gaman að dansa.
Árið 2004 var hún greind með
langt genginn Alzheimerssjúk-
dóm, það var mikið áfall. Hún
fékk inni á Roðasölum 2005 og
síðar á Hrafnistu í Kópavogi. Ég
vil nota tækifærið og þakka öllum
þeim sem önnuðust mömmu mína
og vil sérstaklega nefna starfs-
fólkið á Hrafnistu í Kópavogi.
Einn er sá sem öllum gefur
óskahvíld á hinstu stund.
Líknarfaðmi veika vefur,
veitir sæta hvíld og blund.
(Guðrún Magnúsdóttir.)
Hvíl í friði, elsku mamma mín.
Ég veit að strengurinn á milli
okkar er og verður sterkur um
alla tíð.
Þín dóttir,
Bára.
Elsku amma okkar, nú ertu
komin til afa og nú líður þér vel.
Manst allt, þekkir alla og ert laus
úr fjötrum minnisleysisins.
Amma var okkur ávallt svo góð og
eigum við ótal góðar minningar
um hana. Allar yndislegu ferðinar
okkar norður í Aðalvík þar sem
afi og amma sögðu okkur sögur af
því þegar þau voru að alast upp.
Ferðinar í sumarbústaðinn í
Grímsnesinu þar sem við spiluð-
um, sungum og dönsuðum, það
var alltaf svo gaman. Ömmu þótti
gaman að fá gesti, hún var alltaf
með heitt á könnunni og bauð upp
á pönnukökur eða lummur. Elsku
amma, takk fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum með
þér. Blessuð sé minning þín.
Hvernig er hægt að þakka,
það sem verður aldrei nægjanlega
þakkað.
Hvers vegna að kveðja,
þann sem aldrei fer.
Við grátum af sorg og söknuði
en í rauninni ertu alltaf hér.
Höndin sem leiddi mig í æsku
mun gæta mín áfram minn veg.
Ég veit þó að víddin sé önnur
er nærveran nálægt mér.
Og sólin hún lýsir lífið
eins og sólin sem lýsti frá þér.
Þegar að stjörnurnar blika á himnum
finn ég bænirnar, sem þú baðst fyrir
mér.
Þegar morgunbirtan kyssir daginn,
finn ég kossana líka frá þér.
Þegar æskan spyr mig ráða,
man ég orðin sem þú sagðir mér.
Vegna alls þessa þerra ég tárin
því í hjarta mínu finn ég það,
að Guð hann þig amma mín geymir
á alheimsins besta stað.
Ótti minn er því enginn
er ég geng áfram lífsins leið.
Því með nestið sem amma mín gaf
mér,
veit ég að gatan hún verður greið.
Og þegar sú stundin hún líður
að verki mínu er lokið hér.
Þá veit ég að amma mín bíður
og með Guði tekur við mér.
(Sigga Dúa)
Hanna Pálmey,
María Kristín, Þórunn
Margrét og fjölskyldur.
Ekki veit ég hve gömul ég var
þegar ég sá Pöllu móðursystur
mína í fyrsta skipti. Sennilega hef
ég verið svona sex ára gömul.
Mikið var ég upp með mér, þegar
hún kom norður á Siglufjörð í
heimsókn til okkar. Það var svo
flott að eiga frænku sem kom alla
leið frá henni Reykjavík. Hún
kom líka með nammi og allt, eins
og krakkarnir segja nú til dags.
Það var eitthvað svo framandi og
spennandi að vera í návist henn-
ar.
Ég gleymi því aldrei þegar ég
fór sjö ára gömul með mömmu
„suður“ til Pöllu og Hannesar og
borðaði besta graut sem ég á ævi
minni hafði smakkað. Það var
hrísmjölsgrautur með rúsínum og
kanilsykri sem Hannes hafði eld-
að. Ég minnist þess einnig þegar
ég suðaði og suðaði í henni að lána
mér hrátt egg , því ég ætlaði mér
að gera kraftaverk á eldhúsgólf-
inu á Baugsvegi 7. Það skyldi
koma ungi og ég lá í gólfinu eins
og hæna í dágóðan tíma þangað til
ég varð að játa mig sigraða því
auðvitað datt ég á eggið og braut
það. „Þvílíkur þrái í stelpunni,“
sagði Palla frænka. „Hvaðan hef-
ur stelpan þetta?“ Núna veit ég
hvaðan sá þrái kom, því ég átti
ekki lengra að sækja það en til
hennar sjálfrar. Palla frænka var
mjög ákveðin og hispurslaus
kona. Hún lét allt flakka og ég
dáðist að henni hvað hún var laus
við alla tilgerð og kom ætíð til
dyranna eins og hún var klædd.
Hún hafði forystuhæfileika og
vann alltaf sín verk af dugnaði og
elju þar til hún varð að hætta sök-
um aldurs.
Síðustu æviárin voru henni
mjög erfið vegna veikinda . Hún
reyndi samt að halda virðingu
sinni og reisn allt til dauðadags.
Ég átti með henni margar ljúfar
stundir og mikið fannst mér gott
að geta hjúfrað mig upp að henni
og talað við hana. Ekki veit ég
hvort hún meðtók allt sem ég
sagði, en hún strauk mér ávallt
um vangann og horfði blítt til mín.
Nú er Drottinn búinn að taka
hana í faðm sér og strjúka henni
um vangann. Hún er komin til
Hannesar og ég er viss um, að það
hafa verið miklir fagnaðarfundir.
Að lokum vil ég senda Báru,
Gunna og afkomendum innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning elsku Pöllu
frænku.
Guðbjörg María Jóelsdóttir
(Gugga Maja).
Mig langar til að kveðja Pöllu
frænku með örfáum línum. Palla
frænka, móðursystir mín, var
„frænkan“ í fjölskyldunni minni.
Það var aldrei talað um Pöllu
öðruvísi en „frænka“ fylgdi með.
Kynni okkar Pöllu frænku urðu
fyrst verulega náin þegar ég kom
til Reykjavíkur til náms fyrir
rúmum 50 árum og hún og Hann-
es, eiginmaður hennar, tóku mig
að sér eins og ég væri þeirra eigin
sonur.
Ég bjó á heimili þeirra um
tveggja ára skeið. Þá bjuggu þau í
blokk við Stóragerði. Íbúðin var
ekki stór, eitt svefnherbergi og
samliggjandi stofa og borðstofa.
Þau settu upp skilrúm milli stofu
og borðstofu og sváfu í borðstof-
unni en ég fékk besta herbergið,
svefnherbergið, til eigin nota.
Þeim var umhugað um að ég
hefði það sem allra best og sinnti
mínu námi. Hannes var mat-
reiðslumeistari og lengst af vann
Palla frænka við hlið hans í veit-
ingahúsum eða mötuneytum,
lengst hjá Flugfélagi Íslands á
Reykjavíkurflugvelli. Heima
skiptu þau eldamennskunni milli
sín og naut ég góðs af því, hafði
reyndar stundum á tilfinningunni
að þau væru bara að elda fyrir
mig.
Það var oft glatt á hjalla í
Stóragerðinu því bæði voru þau
hjónin glaðsinna og Hannes mikill
grallari en Palla frænka kunni vel
að meta smágrín og óvænt uppá-
tæki. Þau höfðu gaman af því að
spila á spil og oft var gripið í spil
þegar gesti bar að garði. Stund-
um fékk Hannes lánaða harmon-
ikku og spilaði með tilþrifum og ef
bræður hans, Sölvi eða Snorri,
sem báðir gátu spilað, voru við-
staddir þurfti Palla stundum að
hafa hemil á spilamennskunni.
Palla var kraftmikil kona og hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum. Hún sagði sína mein-
ingu skýrt og skorinort, hvar og
hvenær sem var, sama hver átti í
hlut. Okkur samdi alltaf vel og
aldrei bar skugga á okkar sam-
skipti. Vegna búsetu hvors á sínu
landshorninu voru samskiptin
mest símleiðis sl. 35 ár, en alltaf
þegar ég kom í heimsókn fannst
mér Palla frænka taka mér eins
og sínum einkasyni. Ég mun allt-
af minnast Pöllu frænku með
þakklæti og hlýhug fyrir það sem
hún gerði fyrir mig. Ég sendi
Báru og fjölskyldu einlægar sam-
úðarkveðjur.
Hjálmar Jóelsson.
Pálmey Ó.
Kristjánsdóttir
Með sorg í hjarta kveð ég Dísu
og hugur minn leitar til ykkar;
elsku Númi, Elva Dögg, Telma
Hrönn, Tolli, Atli og yndislegu
ömmu- og afabörn.
Fréttin af andláti Dísu tók
mikið á mig. Með hógværð sinni
og látlausu yfirbragði skilur hún
eftir sterkar og fallegar minning-
ar.
Þegar við bjuggum í Heiðar-
lundi var mikill samgangur á milli
íbúðanna og vinabönd mynduðust
strax. Dísa sat oft í kaffi hjá
mömmu en við stelpurnar hlup-
um hiklaust á milli íbúðanna og
vorum hálfgerðir heimagangar.
Það lék flest í höndunum á
Dísu. Til dæmis tók hún að sér að
greiða mér fyrir fermingar-
myndatöku sem þurfti að endur-
taka því myndirnar eyðilögðust
hjá ljósmyndaranum. Mér eru
minnisstæð fallegu fötin sem hún
saumaði á Elvu Dögg og fékk ég
eitt sinn föt, saumuð af Dísu, lán-
uð fyrir árshátíð. Þegar ég fór að
eignast börn gaf hún þeim fallega
prjónaðar flíkur sem ég á enn.
Í seinni tíð fór ég stundum upp
í Heiðarlund í kaffi til Dísu og
Núma þegar systurnar voru í
Svandís
Stefánsdóttir
✝ Svandís Stef-ánsdóttir fædd-
ist á Litlu-
Hámundarstöðum í
Árskógshreppi 27.
september 1943.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
8. febrúar 2012.
Útför Svandísar
fór fram frá Ak-
ureyrarkirkju 17.
febrúar 2012.
heimsókn hér fyrir
norðan. Oft hitt-
umst við Dísa í
Skógarlundinum, ég
skokkandi og hún í
göngutúrnum sín-
um, og alltaf stopp-
uðum við til að
spjalla. Dísa sagði
mér fréttir af stelp-
unum og barna-
börnunum en ég
sagði fréttir af
mömmu og pabba. Annars var
Dísa dugleg að heimsækja for-
eldra mína og alltaf lét hún sjá sig
á afmælisdaginn hennar mömmu.
Oft kom hún með myndir af fjöl-
skyldunni til að sýna þeim.
Dísa, ég þakka þér fyrir stuðn-
inginn sem þú veittir mér í sumar
þegar pabbi veiktist og mamma
slasaðist. Það var gott að tala við
þig.
Númi, Elva Dögg og Telma
Hrönn, Guð veiti ykkur stuðning í
sorg ykkar. Eftir standa minn-
ingar um konu með hógværa
framkomu en stórt hjarta. Bless-
uð sé minning hennar.
Fanný María Brynjarsdóttir.
Kæra vina.
Það er sárt að sjá svona fljótt á
eftir þér, það var okkar gæfa að
vera meðal þinna bestu vina um
áratuga skeið. Að eiga góða vini
er ómetanlegt. Í öll þessi ár höf-
um við átt saman margar góðar
og glaðar stundir. Að fá að ganga
með ykkur Núma, Elvu og Telmu
er ein af stóru gjöfum lífsins. Dísa
var sterk og dugleg kona sem við
bárum mikla virðingu fyrir, hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum en bar um leið virðingu
fyrir skoðunum annarra. Hún
hafði stórt hjarta og mikla hlýju,
og sást það best á ástinni og kær-
leikanum sem hún umvafði maka
sinn, börn og barnabörn.
Fyrir nokkrum árum er þú
greindist með krabbamein og
gekkst undir mikla aðgerð varstu
svo ákveðin að sigrast á sjúk-
dómnum, þú varst sterk og dug-
leg og kvartaðir aldrei. Þegar við
sáum og fundum æðruleysi þitt
var það skjöldur til að standa af
okkur storminn. Í nokkur ár
varst þú frísk og hress, en svo
tóku veikindin sig upp á ný og nú
svífur þú guðs um geim, laus við
allar þjáningar. Síðasta samveru-
stund vinahópsins var í nóvem-
ber, en þá komum við saman í
matarveislu í Heiðarlundinum
hjá ykkur hjónum og áttum þar
yndislegt kvöld. Við erum óend-
anlega þakklát fyrir þessa síð-
ustu samverustund, þín verður
sárt saknað úr vinahópnum. Sam-
ferðin hefði mátt vera miklu,
miklu lengri, það var svo margt
sem við áttum eftir að gera sam-
an, en um slíkt er ekki spurt. Við
ráðum ekki sjálf hvernig og hve-
nær vegferðinni lýkur.
Elsku Númi, Elva Dögg,
Thelma Hrönn og barnabörnin
sem Dísa var svo stolt af því hún
var yndisleg amma. Guð styrki
ykkur og verndi og leiði ykkur í
ljósið á ný. Elsku Dísa okkar, við
þig viljum við segja, þú sem í fjar-
lægð bak við himininn dvelur,
hafðu ævinlega þökk fyrir vinátt-
una og hlýjuna. Við höldum utan
um Núma og fjölskylduna þína.
Öllum ástvinum Dísu sendum við
dýpstu samúðarkveðjur. Fljúgðu
burt í hæstu hæðir í átt til guðs og
sólar sem allt græða. Samúðar-
kveðjur.
Heiða og Hafþór,
Gunnborg og Pétur,
Rósa og Þóroddur
og fjölskyldur.
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR