Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.2008, Page 33

Stuttur Frakki er ekki eins fræg sumarmynd og
Veggfóður eða Sódóma Reykjavík, en kvikmyndin,
sem kom út vorið 1993, átti virkilega góða spretti.
Allt herra Eggerti Þorleifssyni að þakka. Í myndinni
leikur hann vörubílstjóra sem pikkar upp Frakkann,
leikinn af Jean-Phillipe Lapadine. Á Reykjavíkur-
vegi hellir Eggert ofan í túristann brennivíni og fer
hreinlega á kostum er hann talar um lýsi.„Every
morning my children cry for lýsi. Lýsi, lýsi they
scream.“ Íslendingar fengu ekki nóg af þessari senu
sem eiginlega bjargaði myndinni. Myndin fjallaði
aðallega um stórtónleika í Höllinni 16. júní 1992.
Þetta voru sögulegir tónleikar þar sem allir helstu
tónlistarmenn Íslands komu fram. Þess má geta að
keyrt var á franska leikarann fyrir utan skemmti-
staðinn 22 frumsýningarkvöldið.Það óhapp olli
handleggsbroti.
DV Helgarblað FöStudAguR 27. JúnÍ 2008 33
Sumar myndir koma manni í gott Skap
Brúðguminn er falleg og fyndin mynd eftir
Baltasar Kormák. Hún sló heldur betur í gegn
þegar hún var sýnd síðastliðið vor og sannaði
að Balti er jafnvígur á grín og alvöru.
Brúðguminn er eins konar íslenskur farsi um
Jón Jónsson háskólakennara sem er að fara
að giftast Þóru, fyrrverandi nemanda sínum.
Þóra er 18 árum yngri en hann og á foreldra
sem eru búsettir í Flatey á Breiðafirði. Myndin
gerist aðallega þar svo áhorfendur fá að njóta
einstakrar íslenskrar fegurðar að sumri til. Lay
Low og K.K. kóróna svo pakkann með
þægilegri og fallegri tónlist. Aðalhlutverkin
leika Hilmir Snær, Ólafur darri, Margrét
Vilhjálms og Laufey Eiríksdóttir svo það ætti
enginn að verða svikinn af þessari.
Hver hefði trúað því að leit að sjónvarpsfjarstýringu gæti orðið
svona ógeðslega fyndin? Sódóma Reykjavík var frumsýnd sumarið
1992. Sódóma skartaði Birni Jörundi í hlutverki erkilúðans og
bifvélavirkjans Axels sem til að reyna að bjarga gullfiskum sínum
frá því að vera sturtað ofan í klósettið af sjónvarpsfíklinum móður
hans fer í leit að fjarstýringu hennar sem finnst ekki. upphefst svo
spennandi og ævintýraleg leit þar sem nýjar og fyndnar persónur
bætast inn í söguþráðinn í hverju atriði. Sódóma keppti um
verðlaun sem nefndust gullna kvikmyndavélin í Cannes árið 1993
og í Asíu var sýndur áhugi á að gera japanska endurgerð af henni
þótt ekkert hafi orðið úr því.
Þriðja og síðasta myndin í Líf-þríleik
Þráins Bertelssonar um þá hrakfallabálka
Þór og danna. Þrátt fyrir að vera af
flestum talin sísta myndin í trílógíunni er
ekki annað hægt en að telja hana með
þegar taldar eru upp mestu „feel good“-
myndir íslenska kvikmyndavorsins. Hún
er líka klárlega sumarmynd þar sem hún
gerist öll að sumri til. Ýmislegt gott í
henni, en bílaeltingarleikurinn var „over
the top“. Þráinn tók hárrétta ákvörðun
þegar hann ákvað að gera ekki fleiri
myndir um félagana óborganlegu.
tvíburarnir Jón Oddur og Jón Bjarni voru ósköp venjulegir frískir strákhnokkar.
Stundum áttu þeir það til að vera ansi uppátektarsamir og jafnvel óþekkir en með
barnslegu sakleysi bræddu þeir auðveldlega hvers manns hjarta. tvíburabræð-
urnir höfðu mikil áhrif á litla grallara um land allt og urðu prakkarastrik þeirra
vinsæl á mörgum heimilum. Eftirminnilegt atriði úr myndinni var þegar þeir
bræður brettu upp á augun á sér og er óhætt að segja að uppátækið hafi orðið
vinsælt hjá ungu kynslóðinni. Jón Oddur & Jón Bjarni er kvikmynd eftir Þráin
Bertelsson gerð eftir samnefndri sögu guðrúnar Helgadóttur. Myndin var fyrsta
kvikmynd Þráins í fullri lengd og þótti metnaðarfull barnamynd.
„Stella í orlofi, Stella í orlofi, henni kemur
þetta bara ekki við því hún er í orlofi ...“ Það er
nóg að heyra fyrstu orðin í titillagi þessarar
einnar af ástkærustu myndum íslensku
þjóðarinnar til að komast í hæstu hæðir
hamingju og nostalgíu. Edda Björgvinsdóttir
hafði gert ýmislegt gott á leiklistarsviðinu
áður en hún lék Stellu á því herrans ári 1986,
en eftir að myndin var frumsýnd var Edda
elskuð af hverju einasta mannsbarni hér á
landi. Framhaldið, Stella í framboði sem gert
var fyrir nokkrum árum, var því miður ekki
alveg jafnhressandi.
Strákarnir okkar fjallar um fótboltamann sem hefur hlotið mikla
frægð á Íslandi fyrir hæfileika sína, en er rekinn úr liðinu þegar
hann viðurkennir að vera hommi. Hann ákveður að stofna sitt
eigið lið sem er einungis skipað samkynhneigðum leikmönn-
um. Þeir mæta töluverðum fordómum enda hefur fótbolti
sjaldnast verið tengdur við samkynhneigð. Myndin nær algjöru
hámarki þegar liðið fer í keppnisferð til Raufarhafnar og lendir í
partíi með heimamönnum. Krummi og félagar úr Mínus rokka í
myndinni í bland við gras, homma, takkaskó og svitabönd.