Ægir - 01.10.2007, Blaðsíða 15

15
og þétt. Ekki mátti bíða leng-
ur með að kasta á síldina þar
sem byrjað var að rökkva, en
síldin gefur sig aðeins í birt-
unni.
Ekki var búið að draga
lengi þegar menn urðu varir
við síld í nótinni. Að drætti
loknum var dælt og tankar
skipsins fylltust af síld, eða
eins og einn komst að orði;
„ef við hefðum fengið einni
síld meira hefðum við orðið
að henda henni, …en við
hendum ekki síld.“ Þetta kast
gaf um 400 tonn og skipið var
orðið fullt.
Tankar skipsins taka um
1500 tonn og 50% rýmisins er
kældur sjór, hinn helming-
urinn er síld. Sjórinn er kæld-
ur niður í það hitastig sem
menn vilja og er þetta gert til
þess að kæla aflann svo hann
komi sem ferskastur að landi
og geymsla hans sé sem best.
Lagt var af stað til Vest-
mannaeyja um kl. átta, Þegar
komið var vestur fyrir Snæ-
fellsnes, var töluverður sjór en
hann gekk niður er á nóttina
leið og hægur vestanvindur
var um morguninn. Komið
var til Vestmannaeyja rétt fyrir
kl. tólf á hádegi.
Risaköst í Grundarfirði
Það vekur undrun og furðu
öll þessi mikla síld á svona
þröngu svæði. Grundarfjörður
er U- laga og síldin heldur sig
helst í grynningunum með
ströndinni, minnst í miðju
fjarðarinns þar sem hann er
dýpstur. Síldarskipin hafa ver-
ið að fá risaköst þarna, heyrst
hefur um köst sem eru 1500,
1800 og jafnvel upp í 2000
tonn, það er engu líkara en
þarna sé eitthvert yfirfall, þeg-
ar síld er veidd kemur önnur í
staðinn.
Skipstjórinn á Sighvati
Bjarnasyni VE, Jón Eyfjörð
sagði mér í haust að hann
teldi að þetta væri allt önnur
ganga en t.d. var að veiðast
við Vestmannaeyjar sl. haust,
enda var þessi síld komin til
Grundarfjarðar á þeim tíma,
þó svo að ekki hafi neitt verið
veitt af henni þá. Heimamenn
á Grundarfirði létu ekki vita
af henni því þeir héldu að
fiskur myndi elta síldina uppi
og þá yrði stutt að fara á mið-
in, það var ekki fyrr en fisk-
eldisfiskur í kvíum í firðinum
drapst vegna súrefnisskorts
sem það upplýstist hvað var
um að vera í Grundarfirði.
Mergð síldar var það mikil að
súrefnislítið varð í firðinum og
eldisfiskurinn drapst.
Því er svo við að bæta að
Þorsteinn Sigurðsson, sviðs-
stjóri uppsjávarfisks hjá Haf-
rannsóknastofnuninni, lætur
hafa eftir sér í Morgunblaðinu
19. nóvember sl. að trúlega sé
það tilviljun að síldin leiti inn
á Grundarfjörð en ekki annan
stað, annað árið í röð. Hún sé
þar væntanlega að leita að
vetursetu í kaldari og selt-
uminni sjó.
Óskar P. Friðriksson/Vestmannaeyjum.
S Í L D A R V E R T Í Ð I N
Hér er Sighvatur Bjarnason VE á miðunum. Eins og sjá má er skipið skammt undan landi í Grundarfirði.