Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Qupperneq 79

T ólijótungur
Þarf að hugsa sig um við hvert handar-
viövik . . . hvert orð . . . Og allt er alltaf
jafnvitlaust . . . Ekkasog. Haltu utan um
mig. Fastara! Fastara! . . . Þær með allt
þetta skelfilega vit!
33
Unnustinn sezt á lokaða klósett- AMÝ: Taktu mig! . . . Hérna. strax . . .
skálina. Amý hvílir í faðmi hans, Hérna strax
kyssir hann af ofsa.
Hann fer hendi um brjóst hennar
og hagræðir í keltunni. Vinstri
höndin dregur pilsfaldinn upp og
krækir fingri í sokkabuxnastreng-
inn . . . Amý grípur hægri hönd
hans og sýgur þumalfingurinn . . .
Stofan. Nú er Katli sýnilega mikið
í hug. Hann dreypir á hvítvínsglas-
inu, dregur upp hvítan vasaklút
og strýkur yfir varir ... Ræskir
sig ... Setur upp gleraugu.
35
Anægjuandlit Þóru við hlið hans.
Hún lítur upp og togar í ermina.
KETILL: Kæru vinir! í bók bókanna stend-
ur: I upphafi var orðið. Aðrir vitmenn
hafa sagt: í upphafi var gerðin . . . Nú
ætla ég mér ekki þá dul, enda ástæðulaust,
að tíunda orð ntín eða verk. Þaðsem mað-
ur gerir eða segir þarf að vera þannig úr
garði gert að það svari fyrir sig sjálft . . .
Hann grípur saman höndum, lokar augum
og sœkir í sig veðrið. Þó er mér óhætt að
fullyrða: ég hef ekki hlíft mér. Ég hef lagt
mig allan fram að hverju sem ég hef geng-
ið . . . Mitt eftirlætishobbý — að safna
gömlum skófatnaði - mun tam hafa borið
góðan ávöxt . . . Heillegra safn finnst ekki
á þessu landi, og þó víðar væri leitað . . .
Semsagt, ég hef komið ýmsu í verk sem
ekki hefur verið á allra færi . . .
ÞÓRA hvíslar hratt: Við eigum deserinn
eftir . . . Deserinn . . .
69