Dagblaðið Vísir - DV - 22.08.2008, Blaðsíða 36

föstudagur 22. ágúst 200836 Helgarblað DV
S
jálfstæðismenn ætluðu sér
alltaf að sprengja Tjarnar-
kvartettinn og kasta mér svo
fyrir róða,“ segir Ólafur F.
Magnússon sem ræðir við
Sirrý um hvernig honum líður þegar
hann lætur af embætti. Hann talar um
veikindi sín, um pólitísku atburðarás-
ina þegar horft er til baka. Áhrif um-
talsins á börnin hans og um framkomu
fjölmiðla.
Lít ekki í baksýnisspegilinn
„Það var margt miður fallegt og
ósatt sagt um mig í fjölmiðlum og á síð-
um dagblaða fyrstu dagana sem ég var
borgarstjóri. Það er ekkert launungar-
mál að DV gekk lengst í þeim efnum og
fór þar langt út yfir öll velsæmismörk.
Ég kýs hins vegar að líta ekki í baksýn-
isspegilinn heldur horfa til framtíðar
og sanna fyrir fólki að sú mynd sem
var dregin upp af mér sem persónu og
borgarstjóra er einfaldlega kolröng. Því
ákvað ég að koma í þetta viðtal og ræða
við DV í fyrsta sinn síðan ég varð borg-
arstjóri. Ég er feginn að ég skyldi halda
haus í öllum þessum hremmingum.“
Þunglyndið
„Þegar ég veiktist í ársbyrjun 2007
var ég búinn að vera undir gífurlegu
álagi í langan tíma og þegar hjóna-
skilnaður kom í kjölfarið fannst mér ég
hafa beðið skipbrot í lífinu. Mér fannst
að margt sem ég hafði byggt upp og
gengið svo vel með í 35 ár hyrfi nán-
ast á svipstundu. Sú staða var mjög
alvarleg og mér var allt annað en ljúft
að fjalla um hana, heldur vildi ég gera
allt sem í mínu valdi stóð til að sigrast á
erfiðleikum og ná fótfestu á ný.“
Vildirðu þess vegna ekki tala um
veikindin við fjölmiðlana?
„Það var alveg ljóst að ég var stig-
inn upp úr veikindum þegar ég tók við
embættinu og ég gerði grein fyrir því í
fjölmiðlum, en ég veit að allir hafa séð
að mikil breyting hefur orðið á ásjónu
minni og útgeislun síðan þá. Ég hef
styrkst og eflst í þessu starfi og hef trú
á að fólk sjái það.
Þó að skilgreina megi veikindi mín
sem þunglyndi, þá veit ég sem lækn-
ir að heilsufar fólks er flókið samspil
andlegra og líkamlegra þátta. Ég hef
leitað mér hjálpar eins og aðrir eftir
hefðbundnum leiðum en þýðingar-
mest er að fara aftur út á akurinn og
takast á við verkefni daglegs lífs. Það
hefur verið mjög þýðingarmikið fyrir
mig að komast í einstaka stöðu til að
skapa og móta umhverfi mitt.“
Hvernig var fyrir lækni að þurfa að
upplifa hlutverk sjúklingsins?
„Allir kvillar og sjúkdómar sem hrjá
mann og rannsóknir og meðferðir í því
sambandi eru reynsla sem gera lækni
hæfari í starfi sínu. Þegar tilteknir sjúk-
dómar sækja á mann sjálfan eða nána
aðstandendur fær maður auðvitað enn
dýpri innsýn í gang þeirra og meðferð.
Það er hins vegar alveg ljóst að það tek-
ur langan tíma að verða samur á ný og
fyllilega sáttur við sjálfan sig eftir þær
miklu breytingar sem orðið hafa á lífi
mínu.
Ég hefði hins vegar ekki tekið við
borgarstjórastarfinu nema ég teldi
mig fullfæran um að gegna því. Ég hef
menntun, hæfileika og reynslu sem
er fyllilega sambærileg við menntun
þeirra sem áður hafa gegnt þessu starfi
og allir sem þekkja mig vita að ég er
samviskusamur og vandvirkur. Sam-
skipti mín sem læknir við skjólstæðinga
mína hafa í gegnum árin einkennst af
gagnkvæmu
trausti og
virðingu
og ég
er viss
um að
þetta
fólk,
eins
og
aðrir
sem
þekkja mig, er nánast agndofa yfir
þeirri fölsku mynd sem hefur verið
dregin upp af mér í fjölmiðlum.
Ég hóf störf á ný á læknastofunni
minni og síðan aftur í borgarstjórn
síðla árs 2007 en fékk staðgengil fyrir
mig á læknastofuna frá 2008 því útilok-
að var að gegna báðum störfum þegar
ég var kominn í æðstu stjórn borgar-
innar.“
Stigið í vænginn við mig
„Ég get greint nákvæmlega frá því
hvers vegna mér finnst ég illa svikinn:
Sjálfstæðismenn fóru að sýna persónu
minni óvæntan áhuga á ný frá og með
þeim degi sem nýr meirihluti Dags B.
Eggertssonar var myndaður. Enginn
borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokks hafði
haft samband við mig frá því ég vék
úr borgarstjórn í febrúar 2007 og þar
til hinn frægi 100 daga meirihluti var
myndaður. Þá skyndilega hófu fleiri en
einn einstaklingur úr borgarstjórnar-
flokki Sjálfstæðisflokks að hringja í mig
og Kjartan Magnússon kom fyrirvara-
laust á heimili mitt beint úr Höfða, þar
sem meint svik Björns Inga Hrafns-
sonar við Sjálfstæðisflokkinn urðu ljós
og það í viðurvist Óskars Bergssonar.
Óskar hefur nú skyndilega öðlast trún-
að Sjálfstæðisflokks þegar þeir svíkja
heiðursmannasamkomulag við mig
og kasta mér fyrir borð. Ég hef ekki
sagt þetta áður en það er ekkert laun-
ungarmál að allan þann tíma sem 100
daga meirihlutinn starfaði var Kjartan
í stöðugu sambandi við mig og þrýsti á
mig um meirihlutasamstarf með Sjálf-
stæðisflokknum, jafnvel þó ég kæmi
ekki aftur til starfa í borgarstjórn fyrr
en 6 vikum eftir að meirihluti Dags B.
Eggertssonar var myndaður.“
Var hann í viðræðum við þig í veik-
indaleyfi frá borgarstjórn?
„Já.“
Ákvarðanir að ofan
„Borgarstjórnarflokkur Sjálfstæðis-
flokks lætur taka fyrir sig ákvarðanir
að ofan, því það er alveg ljóst í mínum
huga að ákvörðun um samstarfsslit við
mig var tekin úti í bæ og borgarfulltrú-
ar Sjálfstæðisflokks hlýddu fyrirmæl-
unum og gerðu að engu þann málefna-
samning sem þeir höfðu undirritað og
strengt heit að standa við.
Eftir stöðuga eftirgrennslan Kjart-
ans Magnússonar, og síðan einnig Vil-
hjálms Þ. Vilhjálmssonar, fór ég um
síðir að hlusta á óskir þeirra og heit-
bindingar um samstarf, en þeir lof-
uðu mér og sóru þess dýran eið að þeir
myndu aldrei taka þátt í því með öðr-
um fimm borgarfulltrúum Sjálfstæðis-
flokks að mynda meirihluta með mér
til þess að kasta mér fyrir borð og taka
Framsókn inn þegar henta þætti.“
Dagur sannspár
„Orð Dags B. Eggertssonar þegar
meirihluti frjálslyndra og Sjálfstæð-
isflokks var myndaður, um „að sjálf-
stæðismenn væru að blekkja Ólaf F.
til samstarfs, til þess eins að sprengja
Tjarnarkvartettinn og mynda síðar
annan meirihluta“, reyndust því mið-
ur rétt.“
Hvað fannst þér um þau orð Dags á
sínum tíma?
„Ég taldi mig hafa mjög góðar trygg-
ingar fyrir því að við málefnasamning
og samstarf yrði staðið út kjörtímabil-
ið. Enda trúði ég því aldrei, og trúi ekki
enn, að Kjartan Magnússon myndi
ganga á bak orða sinna. Mér brá hins
vegar óneitanlega á fyrstu dögum sam-
starfsins þegar Vilhjálmur Þ. Vilhjálms-
son kallaði Kaupangsmenn heim til sín
að mér forspurðum og fór að semja við
þá um kaupin á Laugavegi 4–6. Svona
vinnulag þekki ég ekki.
Ég reyndi að hægja ferðina og vildi
skoða málið betur og leyfa friðunar-
ferlinu að hafa sinn gang en segja má
að Sjálfstæðisflokkurinn hafi þarna
beitt óeðlilegum þrýstingi og fljótfærn-
islegum vinnubrögðum.
Ég ber þó fulla ábyrgð á þess-
um kaupum, en mér
var samt brugðið vegna
vinnubragðanna þeg-
ar gengið var til fyrsta
borgarstjórnarfundar fimmtudaginn
24. janúar, eða þremur dögum eftir að
tilkynnt var um myndun nýs meiri-
hluta F-lista og Sjálfstæðisflokks. Ég
var óviðbúinn þessum vinnubrögðum
og þessum hraða.“
Vinnan fer fram í Ráðhúsinu
„Mér hefur verið lýst í fjölmiðlum á
ósannfærandi og á ósannan hátt.
Staðreyndin er sú að ég kom miklu
betur út úr veikindum mínum en fólk
heldur. En þeir sem til þekkja sjá það
og skynja.
Umræðan á að snúast um það hvort
að vinna við rekstur og stjórn borgar-
innar hefur verið góð. Og ég hef axlað
mikla ábyrgð og borið hitann og þung-
ann af því starfi. Ég hef unnið traust
þeirra sem starfa við fjármálasvið
borgarinnar og aðra þýðingarmikla
embættismenn.
Sumir í borgarstjórnarmeirihlutan-
um hafa verið útgjaldaglaðir en notað
lítinn tíma í fjárhagsvinnuna. Ég hef
notað tímann hér inni í Ráðhúsi til að
vinna að þungavigtarmálum borgar-
innar og til að undirbúa og vinna með
embættismönnum. Sumir í borgar-
stjórn nota frekar tímann til að vinna
að næsta prófkjöri.
Þorbjörg Helga Vigfúsdóttir sagði
í Fréttablaðinu laugardaginn 16. ág-
úst: „Mörg stór mál hafa ekki verið
afgreidd í tíð fráfarandi meirihluta.
Við þurfum að takast á við fjárhags-
áætlunina og minnkandi tekjur borg-
arinnar og við vorum ekki að komast
neitt með þau mál.“ En ég fullyrði að
allir sem hafa fylgst með störfum mín-
um hér í Ráðhúsinu vita að þetta eru
ósannindi. Þegar nýr meirihluti vann
að þriggja ára fjárhagsáætlun mæddi
sú vinna mest á mér. Ég kaus að fara
ekki á ráðstefnu, eða fund í Stokk-
hólmi með kjörnum fulltrúum ann-
arra höfuðborga Norðurlandanna, þar
sem tími gafst ekki frá þessari vinnu. Á
sama tíma voru ýmsir borgarfulltrúar
meirihlutans á stöðugum ferðalög-
um eða að sinna allt öðrum verkefn-
um og þannig hefur það oft verið síð-
an. Ég hef staðið vaktina í Ráðhúsinu
með embættismönnum borgarinnar.
Borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins
hafa gjarnan verið úti á fagsviðunum
að beita sér fyrir auknum útgjöld-
um til síns málaflokks, þvert á þá að-
haldsstefnu sem meirihlutinn ætl-
aði að beita sér fyrir. Ég hef reynt að
gera allt vel og samviskusamlega sem
borgarstjóri og þegar ég var nýtekinn
við embætti var frestun ferðar minnar
til Stokkhólms lögð út á versta veg og
sagt að ég væri flughræddur. Það eru
ósannindi og fráleitur málflutningur.
Verkefnin sem biðu úrlausnar voru
bæði flókin og tímafrek og ekki í allt
of góðu ásigkomulagi eftir tvo síðustu
meirihluta.“
Auðvelt að vera vitur eftir á
Hefur þig ekki langað til að biðja
Dag B. afsökunar á að hafa yfirgefið
hans meirihluta?
„Hvorki hagsmunir né vegtyllur
fengu mig til að mynda nýjan meiri-
hluta í janúar heldur einstakt tækifæri
til að koma mínum málefnum og hug-
sjónum í verk. Nánir samstarfsmenn
Dags, og vinir, fjöldi samfylkingarfólks
og vinstri grænna hafa vegið að mér
með þeim hætti að það hefur gert sam-
skipti okkar Dags erfið. Tíminn verður
að leiða í ljós hvernig særindin milli
mín og fyrrverandi samherja í Tjarnar-
kvartettinum gróa.
Það er auðvelt að vera vitur eftir á,
en mér sýnist ekki að arftaki minn í
nýjum borgarstjórnarmeirihluta, Ósk-
ar Bergsson, muni á nokkurn hátt fá þá
meðferð sem ég fékk af hálfu pólitískra
andstæðinga. Það er umhugsunarefni
hvers vegna þeir aðilar sem lögðu mig
í einelti sjá ekki minnstu ástæðu til að
ráðast að Óskari.“
Leið þér ekki þannig þegar púað var
á áhorfendapöllum Ráðhússins að rétt
væri að hætta við?
„Ég hef örugglega bæði þá og oft
síðar viljað óska þess að ég hefði aldrei
lent í þessari erfiðu lífsreynslu og að-
för sem var gerð að minni persónu
og trúverðugleika sem stjórnmála-
manns. En eftir að ákvörðun var tek-
in var ekki um neitt annað að ræða en
að orð skyldu standa. Enda hefur það
verið mitt helsta leiðarljós allan minn
stjórnmálaferil. Þetta hefur gert mig að
undantekningu í íslenskum stjórnmál-
um því það er samfella á milli orða og
athafna.“
Hefur fengið ýmsu áorkað
Hefurðu fengið einhverju áorkað þó
tíminn í borgarstjóraembættinu væri
stuttur?
„Já, ég hef fengið miklu áorkað enda
metnaðargjarn og samviskusamur
borgarstjóri. Mér hefur tekist að bjarga
götumynd Laugavegar 4-6 sem er hluti
af meira og minna samfelldri gamalli
götumynd frá Laugavegi 2-16 sunnan
götunnar.
Ég tel einnig mjög mikilvægt að
tryggt hafi verið að endurreisa bygg-
ingar á horni Lækjargötu og Austur-
strætis í gamalli mynd eftir brunann
vorið 2007. Lítið var gert í því máli þar
til meirihlutinn undir minni forystu
var myndaður. Það hefur verið kláruð
mikil og góð skipulagsvinna í miðborg-
inni, ekki síst í Kvosinni, og meira og
minna í anda sjónarmiða um verndun
menningarsögu borgarinnar sem ég
hef barist fyrir. Það er fyrirhuguð stór-
kostleg uppbygging nýs og glæsilegs
svæðis frá Lækjartorgi og að Tónlistar-
og ráðstefnuhúsinu við höfnina. Þar
verður væntanlega borgarhluti sem
ég mun í framtíðinni kalla nýja Norð-
urmiðbæinn og í samræmi við þetta er
mikilvægt að við eigum einnig til vísi
að gömlu miðborginni bæði á Lauga-
vegi og í Kvosinni og í aðliggjandi
íbúðahverfum. Svo hefði ekki verið ef
ég hefði ekki haldið uppi linnulausri
baráttu í borgarstjórn Reykjavíkur fyr-
ir verndun gamallar götumyndar um
árabil. Gleymum ekki að aðeins þrjú
prósent húsa í Reykjavík eru frá því fyr-
ir 1907. Þannig að ekki er af miklu að
taka.“
Rödd mín nauðsynlegri nú en
nokkru sinnni
„Ég tel það í raun stærsta pólitíska
afrek mitt á löngum ferli að hafa náð
fram málefnasamningi með sjálfstæð-
ismönnum þar sem þau málefni, sem
ég hef lengi barist fyrir, voru sett í önd-
vegi, eins og áhersla mín á velferðar-,
öryggis- og umhverfismál, ábyrga fjár-
málastjórn og síðast en ekki síst að
koma í veg fyrir glórulaus skipulags-
mistök í miðborginni og í Vatnsmýr-
inni. Það er einfaldlega út í hött að
flytja flugvöllinn til Keflavíkur. Sextíu
prósent borgarbúa og yfir áttatíu pró-
sent landsmanna vilja halda Reykja-
víkurflugvelli. En ég hef lengi talað
einn fyrir þessu í borgarstjórn. Fátt
sannar betur að rödd mín þar er nauð-
synlegri nú en nokkru sinni fyrr og það
væri slæmt fyrir hagsmuni borgarbúa
ef ég léti af störfum núna. Að vísu hefur
reynslumesti borgarfulltrúi Sjálfstæð-
isflokks, Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, í
hjarta sínu mjög svipuð sjónarmið og
ég varðandi flugvöllinn en hann hef-
ur hins vegar ekki treyst sér til að tala
skýrt í þeim efnum, enda virðist það
ekki æskilegt fyrir flokkinn til að geta
samið við önnur öfl að afloknum kosn-
ingum. Þá eru málefnin nefnilega oft
lögð til hliðar og bara spurt um hags-
muni og völd.“
Of mikill prinsippmaður?
Ertu ekki of mikill prinsippmaður
til að hægt sé að starfa með þér?
„Ég hef örugglega oft þurft að gefa
eftir, því frá byrjun samstarfsins hafa
formenn fagráðanna hjá Sjálfstæðis-
flokknum nánast tekið sér ráðherra-
vald og stjórnað sínum málaflokki án
samstarfs við sinn sviðstjóra. Því mið-
ur hefur það reynst raunin hjá hinu
unga og reynslulitla fólki, sem skipar
borgarstjórnarflokk Sjálfstæðisflokks,
að það hefur hvorki haft eðlilegt sam-
ráð við sviðstjóra sína né tekið við
nauðsynlegum ráðleggingum þeirra
og athugasemdum.“
Tómarúm
Hvernig líður þér núna?
„Ég geri mér fyllilega grein fyrir
að ég á eftir að taka út viðbrigðin og
tómarúmið sem mun myndast vegna
þessara breytinga. Verkefni þessara
síðustu daga hefur verið að halda átt-
um og lenda málum með fullri reisn
og jafnframt búa í haginn fyrir fram-
tíðina. Svo ég geti áfram látið gott af
mér leiða fyrir borgarbúa eins og ég
tel mig hafa verið að gera með störf-
um mínum að borgarmálum undan-
farin átján ár.“
En hvernig eru samskipti þín við
Sjálfstæðisflokkinn núna?
„Ég hef ekki hitt neinn borgar-
fulltrúa Sjálfstæðisflokksins síðan á
fimmtudag í síðustu viku. Þeir vilja
forðast mig enda vita þeir upp á sig
mikla skömm gagnvart mér. Ég hef
þurft að ganga í gegnum martröð við
að ganga að þeirra svikaboði. Það
verður seint fyrirgefið að nýta sér trún-
að minn við þá sem fékkst ekki fyrr en
eftir mjög langar og stífar tilraunir
þeirra til að fá mig til samstarfs.“
Jakob Frímann kemur inn og bið-
ur um að fá að trufla viðtalið í tvær
mínútur. „Það er sjálfsagt,“ segir Ól-
afur en þar sem honum liggur svo
mikið á hjarta bætir hann við: „Þeg-
ar minn stjórnmálaferill er skoðaður
má glögglega sjá að velferðar-, um-
hverfis- og öryggismálin hafa alltaf
einkennt málflutning minn í borgar-
stjórn Reykjavíkur.
Ég tel líka mikilvægt að það gildis-
mat sem ég hef sem heilbrigðisstarfs-
maður nái að skila sér í því að málum
sé forgangsraðað í þágu þess sem er
þýðingarmest og dýr-
mætast fyrir borgar-
búa. Ég hef skynjað að þar setja borg-
arbúar öryggismálin í fyrsta sæti. Þá
á ég við bæði umferðarmálin og al-
mennt öryggi borgaranna.“
Gestur inn af götunni
Inn kemur maður sem vill afhenda
borgarstjóra bók. Þetta reynist vera
Eiríkur Stefánsson, pabbi Stefáns lög-
reglustjóra. „Davíð á eina slíka bók,“
segir Eiríkur um leið og þessi litríki
gestur fær tækifæri til að afhenda Ól-
afi gjöfina. „Sumir Akureyringar, eins
og ég, erum óánægðir með það hvern-
ig komið var fram við þig.“
Þeir ræða gamla tíð. „Afi minn rak
bíó á Akureyri og ég var verulegan
hluta frumbernskunnar í Samkomu-
húsinu á Akureyri. Það fer vel á því
að ég sé talsmaður fallegra, gamalla
húsa,“ segir Ólafur um leið og hann
tekur í höndina á gestinum og þakkar
fyrir bókina.
Eiríkur sem lítur út fyrir að hafa
marga fjöruna sopið bætir við í kveðju-
skyni: „Engin
hemja hvern-
ig komið var fram við þig. We’ll meet
again. Ég hitti þig nýlega á bar og þú
varst bláedrú, ég get vitnað um það!“
Nú er loks hlegið á skrifstofu borgar-
stjóra. „Gott að geta hlegið að nýjustu
slúðursögunum,“ segir borgarstjóri og
brosir og greinilegt er að hann tekur
vel á móti meintum stórlöxum sem
öðrum.
Samstarfsmenn Ólafs, Jakob Frí-
mann Magnússon, Regína Ástvalds-
dóttir skrifstofustjóri og Kristín Vil-
hjálmsdóttir ritari borgarstjóra koma
inn og þau ganga frá næstu verkefn-
um. Borgarstjóri þarf að sinna erindi
úti í bæ og bílstjórinn er við jarðarför.
Það er því ákveðið að kalla á leigubíl og
tími okkar styttist. En að lokum ræð-
um við um framtíðina og hvað börn-
unum hans finnst um þróun mála.
Börn borgarstjóra
„Þetta hefur verið erfitt fyrir fjöl-
skylduna. Dóttir mín, Anna Sigríður
Ólafsdóttir, næringarfræðingur, var
í 5. sæti á F-lista og starfaði í nefnd-
um og var vel liðin. Allir bera henni
vel söguna en hún hefur orðið afhuga
stjórnmálum og hefur líkt og bræður
hennar átt erfitt með að fylgjast með
fjölmiðlaumfjöllun um föður hennar.
Tuttugu og níu ára tvíburasynir
mínir, þeir Kjartan Friðrik, sem vinn-
ur við kennslu og er í hljómsveitinni
Ampop, og Magnús Friðrik, sem starf-
ar sem sálfræðingur, treysta sér helst
ekki til að fylgjast með fjölmiðlaum-
fjöllun. Og Egill Friðrik, sem er nýorð-
inn sextán ára og hefur staðið sig eins
og hetja, hefur liðið mikið. Og enginn
hvetur pabba sinn meira en hann til
að hrinda þessari aðför, snúa vörn í
sókn og sýna að ég er ekki þessi ráð-
villta persóna sem sýnd er í fjölmiðl-
um.
Veikindi föður og skilnaður for-
eldra voru sextán ára syni mínum
nægilega mikið áfall þó svo hann þurfi
ekki að þola þessa aðför, sem ég kalla
eitt skipulagðasta einelti í íslenskri
stjórnmálasögu og kom yfir mig á erf-
iðu tímabili í mínu lífi. Það má teljast
harla gott að ég stend fast í fæturna á
eftir. Og enn stend ég við málstaðinn
sem ég hef barist fyrir til þessa.“
Framtíðin
„Eftir að hafa fundið tilgang í að
skapa og móta góða borg undanfarið,
mun ég upplifa ákveðið tómarúm. Í
minnihluta mun ég þó áfram tala fyrir
mínum málum. Og vonandi kemst ég
í eitthvert sumarfrí á næstunni.“
En ætlarðu aftur að hefja störf sem
heimilislæknir?
„Ég er í ársleyfi og tek ákvörðun
um framhaldið um áramótin. Ég þarf
að semja um framhaldið við vinnu-
veitanda minn og skjólstæðingana.
Það er nóg af stórum og erfiðum
ákvörðunum þessa dagana þó þessi
bíði um sinn.“
Illska og ósannindi
„Undanfarið hefur Sjálfstæðis-
flokkurinn nærst á kjaftasögum
um mig. Hanna Birna notaði þess-
ar kjaftasögur til að þrýsta á mig og
veikja stöðu mína sem borgarstjóra.
En ég tel að þetta hafi verið not-
að til að breiða yfir þá staðreynd að
þegar slæm skoðanakönnun var birt
nokkrum dögum áður, kom nýtt hljóð
í strokkinn. En mér voru ekki gefnir
neinir úrslitakostir eða möguleikar á
að bæta göt í samstarfinu. Meint sam-
bandsleysi okkar var ekki þannig að
ekki mætti laga.“
Fjölmiðlar og kjaftasögur
„Ég vil ekki persónugera aðförina
að mér. En það fór í gang mikil sam-
keppni ýmissa aðila sem hafa þörf
fyrir að vekja athygli á sjálfum sér. Það
virðist hrós í hnappagat ýmissa fjöl-
miðlamanna ef þeir geta haft áhrif á
gang mála. Og það var gefið út veiði-
leyfi á mig. Sjálfstæðisflokkurinn stóð
aldrei við bakið á mér eða varði mig í
þessari fjölmiðlaárás.
En ég hef oft sýnt það í stjórnmál-
um að ég er baráttumaður og gefst
sjaldan upp í mótbyr og hef alltaf
komið til baka. Þetta er ekki í fyrsta
sinn sem búið er að telja mig af sem
stjórnmálamann. En mikilvægt er að
ég geti komið til baka sem einstakl-
ingur.“
Fyrirframgefnar skoðanir
„Ég hef aðeins orðið fyrir óþæg-
indum á ferð um borgina og fundið að
fólk hefur myndað sér skoðanir á mér
án þess að þekkja mig. Á ferð minni
um borgina hafa ölvaðir einstaklingar
gert hróp að mér og jafnvel verið lík-
legir til að ráðast á mig. Það var svolít-
ið skuggalegt og ég kom mér burt.
Og að gefnu tilefni ítreka ég það að
framkoma mín við fólk einkennist af
kurteisi og yfirvegun. Ég er í grund-
vallaratriðum reglusamur maður þó
að ég kunni að njóta lífsins með heil-
brigðum hætti eins og vonandi gildir
um flesta. Ég hef ekki sýnt einum eða
neinum framkomu sem ég get ekki
svarað fyrir.“
Ólafur F. Magnússon á nú að mæta
á fund og undirrita samkomulag við
Valsmenn og fram undan er kveðju-
fundur borgarstjóra með starfsmönn-
um Ráðhússins. Sá fundur er mörgum
mánuðum fyrr á ferðinni en til stóð í
upphafi.
Ólafur ætlar síður en svo að draga
sig í hlé, þótt hann standi upp af stóli
borgarstjóra. „En ég er reynslunni rík-
ari og mun varast að treysta fólki of vel
í framtíðinni.“
Þetta hefur
verið erfitt fyrir
fjölskylduna
Veikindi föður
og skilnaður
foreldra voru
sextán ára
syni mínum
nægilega
mikið áfall
Helgarviðtalið
SIGRíðuR ARnARDóTTIR www.sirry.is