Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2011, Page 173
172 ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Ekki virðist vera hægt að lesa neitt skiljanlegt orð út úr þessum fáu rúnum,
nema síðustu fjórar rúnirnar gætu hugsanlega myndað orðið bæði. Augljóst
er að sá sem rúnirnar risti hefur verið alvanur að skera rúnir í tré því þær
eru mjög vel gerðar.
Næstu tvær ristur eru frá fyrri hluta 13. aldar, en erfitt er að segja til um
hvor þeirra sé eldri.
Snældusnúður
Snúðurinn fannst í október 2008, í mýrarlagi á svæði A, III. fasa, sem líklega
er frá 1226-1500. Lagið sem snældusnúðurinn fannst í er sennilega utan
byggingar og einkenndist af sandríkum setlögum á milli lífrænna jarðlaga.
Þarna var votlendi frá því fyrir landnám og fram á miðaldir. Jarðlagið, sem var í
sama plani og snerti jarðlagið sem snúðurinn fannst í, innihélt gjósku frá 1226.
Snældusnúðurinn er úr grágrænum, íslenskum sandsteini, sennilega úr
Esjunni. Rúnirnar eru vel skornar og áferðarfallegar. Brotið er 4,5 cm langt
og 2,0 cm þykkt (hátt), kantbreidd er 1,8 cm. Rúnirnar eru um 1,5 cm háar,
nokkuð máðar en skýrar:
4. mynd: Nafn konunnar sem átti þennan fallega snúð á fyrri hluta 13. aldar er því miður
ekki varðveitt. Þjms. 2008-32-705. Ljósm. Ívar Brynjólfsson.
...un a (‘) mic...
...un a ‘ mic
5
...un(n) á mig
Af 1 u er kvisturinn varðveittur innan við brotkantinn og aðeins vottar
fyrir leggjum í brotkantinum, 2 n er vel varðveitt en máð, sérstaklega þar
sem kvisturinn mætir leggnum. Í 3 a er kvisturinn nokkuð eyddur, óskýr,
sérstaklega þar sem hann snertir legginn. Á milli 3 a og 4 m er hola eða stutt