Jón á Bægisá - 01.12.2001, Qupperneq 38

Ilja Tsjavtsjavadze
stöndum við svo frammi fyrir Guði á hinsta degi. Þá verður ekkert und-
an dregið.
Manstu þegar þið voruð með vagnana í Lotsjinigili? Minnistu tveggja
stráka þar? Það vorum við bræður. Þá höfðum við hvorki bragðað vott né
þurrt í þrjá daga. Aumingja bróðir minn laug þig fullan. Mér var það ekki
að skapi, en hvað var til ráða? Einþykkur var hann, blessaður bróðir
minn. Guð varðveiti hann þar sem hann er nú. Hann einn var mér kær
og hollur verndari. En í dag horfði ég á hann hengdan! Ég skal gjalda líf-
inu rauðan belg fyrir gráan meðan sálin er enn í líkamanum.
Þú huggaðir okkur, svo nærri lá að gæska þín lýsti upp myrkrið í
hjarta okkar. Nóttina eftir kom mér ekki blundur á brá, þó örþreyttur
væri. Mér féll það þungt þegar bróðir minn reis á fætur og tók að skera
vasana af klæðum þínum. En ég lét kjurt liggja. Þá varð mér ljóst, að þú
varst einnig ræningi, því þú lést öðrum lýðast að ræna okkur. Þess vegna
gast þú ekki verið góður maður.
Eftir þetta héldum við til borgarinnar, þar sem synd og gæska ganga
hlið við hlið eftir breiðum strætum. Þaðan í frá leið ekki sá dagur, að við
færum ekki ránshendi um annarra eigur. Alla þá, sem á vegi okkar urðu,
létum við bæta okkur skort okkar. En reitt hjarta krefst stöðugt meira og
meira.
Fyrir tveimur árum gerðist það svo, að örlaganorninar leiddu okkur
að húsi stjúpföður okkar. Móðir okkar var ekki heima. Brutumst við inn
og drápum stjúpa okkar. Hugðumst við að því loknu spilla öllu, sem inni
var. Ekki komum við því ætlunarverki í framkvæmd, því brátt dreif þar
að lögreglumenn til að handtaka okkur. Mér auðnaðist að flýja en þeir
náðu aumingja bróður mínum. Þú þekkir leikslokin, því í dag sástu hann
hengdan eins og kött. Þið stóðuð þarna öll og horfðuð á hann deyja ykk-
ur til gamans. Mér leið sem eldur færi um mig logandi tungum. Ég skal
hefna harma okkar bræðra! Öll skuluð þið bæta mér skaðann. Ég hata líf-
ið en fyrirlít þó mannfólkið enn frekar. Ég hef brennt allar brýr að baki
mér. Við annan brúarsporðinn stend ég - þið við hinn. Á dómsdegi mun
úr því skorið, hverjir eru saklausir og hverjir sekir. Guð grandskoðar
hjarta hvers og eins áður en hann leggur lóðin á vogarskálarnar. Ég held
mína leið. Síðasta æðin í hjarta mínu brast í gálganum í dag. Ekkert
bindur mig lengur við þetta auma jarðlíf. Vertu sæll. Ef þig skyldi fýsa
að sjá mig, skaltu horfa á mig í gálganum, eins og þú horfðir á bróður
minn. Þar verða mín leikslok.
Mig langaði til að opna þér hjarta mitt eins og bók, þótt ég viti ekki
hvers vegna. Það er sem þungu fargi sé af mér létt. Peningana þína færðu
aftur tífalda. Gæska þín barst sem glóð að hjarta mínu, þar sem hún
36
fá/l d Æœytíá - Tímarit þýðenda nr. 6 / 2001