Jón á Bægisá - 01.12.2001, Síða 43

Revaz Mishveladze
Klapp
Hafið þið einhverntíma séð hvernig silkiormar hreyfa sig? Hreyfingum
fundarmanna svipaði til þess.
Eftir hlé var hlustað á þriðja fyrirlesturinn og þátttakendur voru dauð-
þreyttir og gátu hvorki hlustað né skipst á orðum hverjir við aðra.
Þeir sátu þegjandi og bærðu ekki á sér. Svefnhöfgi hvíldi yfir salnum.
Stundum reyndu áheyrendur að lyfta aðeins höfði til að sofna ekki alveg
eða til að sýna hinum að þeir svæfu ekki, heldur hlustuðu af athygli.
Hvtísó Jaradjuli sat á þrettánda bekk. Hann langaði til að hlusta á fyrir-
lesarann en gat það ekki. Hann hafði misst af fyrri fyrirlestrunum tveim
líka og var sjálfum sér sárgramur. Meira en hálfa ævina hafði hann sótt
fyrirlestra en aldrei farið út úr fyrirlestrasal án þess að muna að minnsta
kosti eina eða tvær setningar.
í dag hafði eitthvað skrítið komið yfir Hvtísó, þegar fyrirlesarinn kom
inn á sviðið fór hann að geispa og svo varð hann afslappaður líkt og dún-
létt ópíumblandin mjöll legðist yfir axlir hans.
Hann glímdi við að halda augunum opnum allan morguninn en gat
ekki sigrast á þessu. í hléinu drakk hann tvo bolla af kaffi og ákvað að
hlusta en gat það ekki. Á ný fór um hann ýmist hlýr eða kaldur straum-
ur og aftur þyngdust augnlokin og fyrirlesturinn fór fyrir ofan garð og
neðan.
„Hvað er að mér? Af hverju er ég dauðsyfjaður? Á ævi minni hef ég
hlustað á marga leiðinlega fyrirlestra, en af hverju er ég svona syfjaður
einmitt núna? Maðurinn við hliðina á mér er algjör hetja, hann hlustar
af mikilli athygli, hefur ekki bært á sér frá því í morgun, skimar ekki
fram og aftur,“ hugsaði Hvtísó og leit á hann.
Sessunautur hans var um sextugt og horfði á ræðupallinn eins og
bergnuminn. Hann deplaði ekki augunum. Hann studdi höndum á
stólarmana eins og hann ætlaði að standa upp. Hann var kinnfiskasog-
inn með pínulítið hvasst nef og þetta gaf fölu andliti hans sjúklegt út-
lit.
á JBæy/'já - Elepter djákni var meira fyrir sopann en sálina
41