Þjóðmál - 01.03.2011, Blaðsíða 62

Þjóðmál - 01.03.2011, Blaðsíða 62
60 Þjóðmál VOR 2011 Hlut hyggju byggist öll þekking á skynjun . Ýmis óhlutstæð hugtök eru síðan mikilvæg af sprengi hinnar röklegu greiningar . Hún hafnaði hins vegar að tilfinningar eða trú gæti verið uppspretta þekkingar . Í heimspeki er oft greint á milli tveggja póla: annars vegar rökhyggju, þar sem þekking er talin óháð reynslu og lögð er áhersla á abstrakt skynsemi; og hins vegar raunhyggju, þar sem reynsla er talin upp spretta þekkingar og abstrakt skynsemi er í aukahlutverki . Segja má að Hluthyggja sam eini þessa tvo skóla með því gefa hvoru tveggja, reynslu og röklegri úrvinnslu, mikið vægi . Skynsemishugtakið er hornsteinn Hlut­ hyggjunnar og hugmyndir um menningar­ legt hlutverk skynseminnar eru áberandi í túlkun Rands á mannkynssögunni . Þannig er hún hrifnust af þeim tímabilum þegar hugmyndafræði heilbrigðrar skynsemi var í fyrirrúmi að hennar mati; í því sambandi var henni tíðrætt um Grikkland til forna, Endurreisnartímabilið og nítjándu öldina Siðfræði, samkvæmt skilgreiningu Ayn Rands, er sú grein heimspekinnar sem fæst við þau gildi sem stýra vali okkar og gjörð­ um; þeim ákvörðunum sem marka lífi okkar stefnu og veitir því markmið og tilgang . Sérhver lífvera hefur frá náttúrunnar hendi sterka tilhneigingu til að þrauka og þrífast, að lifa áfram og bæta stöðu sína, en hnigna ekki og deyja . Hluthyggjan tekur eindregna afstöðu með þessari eðlishvöt . Lífið sjálft er æðsta gildið og önnur gildi taka mið af því . Dýr bregðast við af hreinni eðlis hvöt og náttúruval hefur leitt til þess að viðbrögð þeirra stuðla yfirleitt að áfram­ haldandi lífi, annaðhvort lífverunnar sjálfrar eða afkomenda hennar . En eins og áður segir er hugvitið manninum nauðsynlegt í lífs baráttunni og mikilvægur hluti af því er siðfræðin . Skynsemisverur standa frammi fyrir vali og þurfa að tileinka sér hug ar­ starfsemi sem stuðlar að lífvænlegri breytni . Siðfræði Hluthyggjunnar byggist á rót­ tækri einstaklingshyggju . Hún lítur á hvern og einn einstakling sem skýrt af markaða einingu, sem lúti sínum eigin lög málum og hafi frjálsan vilja . Aðeins ein staklingar hugsa, þroskast og hafa vilja, en ekki þjóðir, stéttir eða smærri hópar . Nánar tiltekið aðhyllist Rand upplýsta sér hyggju (e . egoism) . Sérhyggja er sú sið­ fræðikenning að athafnir eigi að ráðast af eiginhagsmunum . En hinir upplýstu sérhyggjumenn sem Rand sér fyrir sér eru ekki ófyrirleitnir eða ruddalegir, heldur lúta þeir reglum skynseminnar og virða rétt annars fólks . Sérhyggja hennar er í raun nauðalík siðfræði 17 . aldar heimspekings ins Baruch Spinoza, sem var einn áhrifa mesti og merkasti hugsuður síns tíma . Ayn Rand hvetur fólk til sjálfselsku (e . selfishness), en gagnrýnir harkalega sjálfs leys ið (e . selflessness) og ósérplægnina (e . altru ism) sem margir siðfræðingar boða . Hún telur að sjálfsleysi og ósérplægni hafi óæski leg áhrif á menningu og stjórnmál: búi til bragðdaufa einstaklinga, dragi úr sköpunar krafti og leiði til pólitískrar hjarð hyggju og harð stjórnar . En sjálfselskan kemur að sjálf sögðu ekki í veg fyrir umhyggju og ást á öðru fólki . Sérhyggjumenn elska hins vegar ekki annað fólk þess vegna, heldur sín vegna: af því að annað fólk hefur merkingu fyrir það sjálft . Stjórnspeki Rands er eðlilegt framhald af siðfræðinni: réttindi einstaklinga skipa þar stóran sess . Það leiðir af siðfræði hennar að hver maður hefur tilkall til eigin lífs og rétt til þess að ráðstafa því eins og hann kýs, svo lengi sem hann gengur ekki á sama rétt annarra . Ein forsenda þess að einstaklingur hafi forræði á eigin lífi, að hennar mati, er að hann hafi forræði á eignum sínum . Ef eignarréttur er ekki virtur eru öll önnur réttindi berskjölduð . Rand telur að fólk hafi ekki tilkall til eigna og tekna annars fólks, heldur sé eignarrétturinn friðhelgur . Hún
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.