Skólavarðan - 01.09.2007, Blaðsíða 16

16
SVæÐISÞING FT
SKÓLAVARÐAN 6.TBL. 7. ÁRG. 2007
Fjölmennt var á síðasta svæðisþingi
Félags tónlistarskólakennara á þessu
hausti en það var haldið á Hótel Sögu
þann 21. september sl. Án þess að halla
á nokkurn hátt á aðra á góðu málþingi
með virkri þátttöku þingfulltrúa er
óhætt að segja að fyrirlestur Ágústs
Einarssonar rektors á Bifröst um
UNESCO ritið Vegvísi fyrir listfræðslu
(Road map for arts education) hafi
kveikt flestar hugmyndir. Þar hafði
hann þó dyggan en óbeinan stuðning af
Laufeyju Ólafsdóttur tónlistarfulltrúa
hjá Menntasviði Reykjavíkurborgar.
Laufey hélt fyrirlestur sinn fyrir hádegi og
sagði á lifandi og skemmtilegan hátt frá
kynnisferð til Minnesota þar sem skoðuð
var tónlistarkennsla í grunn,- framhalds-
og tónlistarskólum. Í Minnesota er miklu
fé varið til að búa skólana sem best út
og áhersla lögð á að ala upp njótendur
tónlistar með þátttöku allra, en að því
er einnig vikið í ritinu sem Ágúst fjallaði
síðan um eftir hádegi.
Ágúst fór á kostum þegar hann
útlistaði mikilvægi listfræðslu á 21.
öld. „Til hvers erum við að ræða þetta
hér?“ spurði Ágúst. „Til að fá betri laun
í næstu kjarasamningum? Nei!“ Ágúst
sagði umræðuna hins vegar örugglega
hjálpa til og styðja við kröfugerð. Málið
er það að við erum stödd í hringiðu fyrstu
byltingar á atvinnuháttum mannsins frá
því iðnbyltingin varð fyrir um 250 árum en
hún var jafnframt sú fyrsta síðan maðurinn
hóf skipulagða búsetu fyrir um 12 þúsund
upprunnir í öðrum löndum. Og það er
lýsandi fyrir hvað málið snýst um: hina
alþjóðlegu sýn. Listfræðsla er vissulega
forsenda hamingjuríks lífs en það er hæpið
að kalla hana mannréttindi í þeim heimi
sem við búum í. Förum varlega í hugtök en
hugum að samhengi.“
Ágúst sagði að Vegvísirinn rökfærði
mjög vel hvers vegna listfræðsla er
jafnmikilvæg og raun ber vitni. „Það er
auðveldara að rökfæra það að listin sé
mannbætandi og að hún leiði til betri
lífskjara en áður var. Menn vita ekki enn
áhrif af samfélagsbreytingunum sem
dynja yfir en það er þó ljóst að í þessu nýja
samfélagi er aukin listfræðsla til bóta.“
Ágúst sagði það hlutverk kennara að átta
sig á þessum miklu breytingum sem hefðu
átt sér stað síðastliðin tíu ár og að þeir
þyrftu að þekkja til menningariðnaðar og
menningarstofnana. Þá væri mikilvægt
árum. Byltingin nú er grundvölluð á tölvum
og tækni og felur í sér aðþjóðavæðingu
með öllu sem henni fylgir. Að loknu alræði
frumframleiðslunnar í sögu mannsins
tók iðnaðurinn við og síðasta öld var öld
þjónustunnar. Öldin sem nú er nýhafin er
hins vegar öld skapandi atvinnugreina, sem
þá eru fjórða víddin í þessu samhengi.
Áður en Ágúst vék beint að Vegvísinum
tók hann vara við því að nota orðið
mannréttindi af gáleysi eins og gert væri
víða, m.a. þar. „Munum að það er ekki
sjálfgefið að listfræðsla sé mannréttindi,“
sagði Ágúst, „í heimi þar sem fólk deyr
úr hungri og þriðjungur mannkyns lifir
í sárri fátækt. Hér inni,“ bætti hann við
og benti út í salinn sem var þéttskipaður
tónlistarskólakennurum af Suðurnesjum,
Suðurlandi og höfuðborgarsvæðinu auk
þess sem blaðamaður frétti af góðum
gestum frá Vesturlandi, „eru margir
Listfræðsla er og verður að
vera miðlæg í samfélaginu
segir Ágúst Einarsson og fær
hljómgrunn í Vegvísi UNESCO
BRÝNT AÐ EFLA LISTFRÆÐSLU
Skapandi atvinnugreinar einkenna
atvinnuhætti 21. aldarinnar og list-
fræðsla er og þarf að vera miðlæg í
samfélaginu. Þetta kemur fram í máli
Ágústs Einarssonar rektors á Bifröst þar
sem hann fjallar um nýlega útgefna
skýrslu UNESCO um listfræðslu. Ljóst
er að hér er á ferðinni umræða sem
skólasamfélagið í heild þarf að ræða og
verkefni sem þarf að móta fram á veginn.
Tónlistarskólakennarar riðu á vaðið á
svæðisþingum sínum nú í haustbyrjun
og kalla eftir samræðu innan sinna
raða og í samfélaginu í heild um þetta
viðfangsefni. Lesið skýrslu UNESCO á vef
Félags tónlistarskólakennara á www.ki.is
í þýðingu Jóns Hrólfs Sigurjónssonar,
formanns skólamálanefndar FT.
Vegvísirinn slær því föstu, að sögn Ágústs, að listfræðsla hefur
miðlæga stöðu í samfélaginu og mikilvægt sé að setja hana í
forgrunn. „Við þurfum svo að finna út hvernig við fellum
þessa hluti inn í skólakerfið vegna þess að ég hef aldrei hitt
sérgreinakennara sem ekki telja brýnt að bæta hlut sinnar
greinar – eins og eðlilegt er. Hvers vegna eigum við þá að leggja
allt í listgreinarnar? Áður þurftu menn mest á stærðfræðinni að
halda en nú er komið að listinni. Vegvísirinn svarar af hverju.“