Þjóðmál - 01.03.2014, Síða 21

20 Þjóðmál voR 2014
Fyrir tíu árum varð ég ástfangin af Indverja og eignaðist nýtt heimaland . Hann hvatti
mig til að taka það gott og gilt eins og það
kom fyrir .
Þegar ég kynntist eiginmanni mínum hafði
ég árum saman skrifað sem blaða maður um
fátækustu samfélög Bandaríkj anna og velt fyrir
mér hvað þyrfti til að rífa sig upp úr fátækt í
einu auðugasta landi heims . Sambærilegar
spurn ingar héldu áfram að naga mig þegar
ég kom til Indlands, lands sem var að eflast
og þar sem velmegun fór vaxandi; landið var
þó enn heim kynni þriðjungs allra fátæklinga í
heim inum og fjórðungs þess fólks sem bjó við
hungurmörk .
Ég missti fljótt þolinmæðina með átak an­
legum ljós mynd um af fátæktinni á Ind landi:
grindhoruðum börn um með flugur í augum
og öðrum táknmyndum ömur leik ans sem
óhjákvæmilega urðu á vegi manns innan
fimm mínútna frá því að gengið var inn í
fátækrahverfi . Í mínum huga — og að mínu
mati í huga foreldra flestra fátækra barna í
öllum löndum — var mikil vægara að spyrja
um það sem lengri tíma tekur að greina .
Hvernig eru innviðir tækifæra í þessu þjóð­
félagi? Undir hvaða hæfi leika ýta markaðurinn
og stefna stjórn valda í efnahags­ og félags­
málum? Hvaða hæfileikum er sóað? Hvernig
geta þessi grindhoruðu börn vaxið upp og
losnað úr viðjum fátæktar?
Annars konar spurningar sóttu líka á mig
um hinn djúp stæða og ríkjandi ójöfnuð —
sem er eins og kennimark svo margra borga
samtímans . (Fræðimenn, sem kortleggja
stig mismununar auðugra og fátækra, telja
að ójöfnuðurinn sé næstum jafn mikill í
New York og Washington og í Nairobi og
Santiago .) Sumir álíta svona kortlagningu á
auði og fátækt sið ferðis legar vangaveltur . Ég
velti fyrir mér hvers vegna ekki er fremur
litið á þetta sem praktísk vandamál . Þegar
allt kemur til alls eru fátæklingarnir fleiri en
auðuga fólkið í risaborgum heims ins / . . . /
Hvers vegna hrynja ekki fleiri þjóðfélög, þar
sem misrétti er ríkjandi, innan frá? / . . . /
Mér hafði fundist að skortur væri á
bókum um Indland sem voru ekki skáld­
sögur: á íhugulum frásögnum af því hvernig
lágtekjufólki — einkum kon um og börnum
— farnaðist á tímum alþjóða markaðsvæð­
ingar . Ég hafði lesið frásagnir af fólki sem var
að endurskapa sjálft sig og ná undraverðum
árangri í hugbúnaðargeiran um á Indlandi,
frásagnir sem stundum létu hjá líða að nefna
forréttindi á borð við að vera af réttri stétt,
fjölskylduauð og menntun í einkaskóla . Ég
hafði lesið frásagnir af eins konar dýrlingum í
fátækra hverfum sem sátu í gildru á einsleitum
og ömurlegum stað — þangað til bjargvættir
(oft hvítir Vestur landabúar) komu á þeysireið
til að bjarga þeim . Ég hafði lesið frásagnir af
glæpa mönnum og eiturlyfjabarón um sem
spýttu úr sér orðaforða sem Salman Rushdie
hefði öfundað þá af .
Fátækrahverfisbúarnir, sem ég hafði þegar
Katherine Boo
Fátæklingarnir í Mumbai