Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.1995, Síða 46

Ég braut bréfið hægt saman, þetta bréf sem færði mér svo hryggileg og
dapurleg tíðindi, og ég hrópaði upp: „O, náttúra, hvað þú ert góð, blíð og
indæl! Mikið er jörðin falleg og skógarnir og engin! Og Guð minn góður,
mikið er mannfólkið harðbrjósta.“
Ég var ákaflega hrærður og aldrei hafði veröldin virst mér jafnfögur.
44