Dagblaðið Vísir - DV - 08.09.2015, Qupperneq 27

Vikublað 8.–10. september 201522 Fréttir
K
nattspyrnumaðurinn ungi
Ingólfur Sigurðsson opn-
aði umræðuna um geð-
ræn vandamál íþróttafólks
í fyrra þegar hann steig
fram af miklu hugrekki og greindi
frá því í viðtali að hann hefði glímt
við alvarlega kvíðaröskun um
árabil. Óhætt er að segja að hann
hafi, ásamt fleirum sem stigu fram
í kjölfarið, lagt sitt af mörkum við
að breyta landslagi íþróttanna á Ís-
landi í þessu tilliti, þar sem andleg
veikindi íþróttamanna hafa virst
hálfgert tabú.
Í viðtali við DV gerir Ingólfur upp
árið frá viðtalinu sem vakti gríðar-
mikla athygli, líðanina og lífið í
Ólafsvík þar sem hann leikur nú. Á
miðvikudag heldur hann fyrirlestur
á málþingi ÍSÍ og KSÍ um geðsjúk-
dóma í íþróttum auk þess sem hann
mun skrifa pistlaröð hér í DV um
upplifun sína.
Fann stuðning og skilning
„Viðbrögðin voru í raun alveg lygi-
leg,“ segir Ingólfur um viðtalið sem
birtist í Sunnudagsmogganum í
mars í fyrra. „Nokkrum dögum eftir
að viðtalið birtist höfðu mér borist
í kringum 200 tölvupóstar frá fólki
sem flest hafði upplifað eitthvað
sambærilegt eða glímt við önnur
geðræn vandamál. Í fótboltaheim-
inum á Íslandi var tekið vel í þetta
og ég fann ekki fyrir neinu nema
skilningi og stuðningi. Það er rétt
að fótboltaheimurinn hér á Íslandi,
sem og annars staðar, hefur alltaf
verið karllægur og það má litlar til-
finningar eða veikleika sýna. Það
hefur aðeins breyst á undanförnu
ári og margir fylgt í kjölfarið og rætt
sína líðan opinskátt. Ekki að ég vilji
eitthvað eigna mér heiðurinn af því,
en ég held að það sé vitað mál í dag
að fótboltamenn eru líka mann-
eskjur.“
Eftir á að hyggja segir Ingólfur
undarlegt til þess að hugsa að
árið 2014 hafi hann verið fyrsti
knattspyrnumaðurinn til að tjá sig
opinberlega um andlega heilsu sína
með þessum hætti. Það hefði mátt
gerast mun fyrr. „En það er mjög fínt
að fleiri hafi stigið fram og ég áttaði
mig á því þegar ég gerði það að það
gæti gerst, sem svo varð raunin.“
Flýrð ekki sjálfan þig
Ingólfur fór fjórtán ára gamall út til
Hollands í atvinnumennsku en það
var þar sem hann greindist með
geðsjúkdóminn kvíðaröskun. Hann
faldi veikindi sín, flakkaði milli liða
og hefur gengið erfiðlega að ná fót-
festu í fótboltanum á umliðnum
árum. Í dag er hann 22 ára, en
hvernig hefur honum gengið og
hvernig hefur líðan hans verið síð-
an hann steig fram og opinberaði
sjúkdóm sinn í fyrra? Hefur hon-
um tekist að halda honum í skefj-
um eða er þetta eitthvað sem vitjar
hans reglulega?
„Maður getur aldrei flúið sjálf-
an sig. Ég er alltaf að einhverju leyti
að kljást við sjálfan mig. Það er bara
hluti af þessu lífi að gera það. Á
heildina litið er ég brosandi en ég
hef glímt við þetta frá því að ég var
barn þannig að ég hef bæði öðlast
reynslu og þekkingu á sjálfum mér.
Ég er því alltaf betur í stakk búinn til
að hjálpa mér sjálfur.“
Fann festu eftir
eyðimerkurgöngu
Þegar Ingólfur fór í viðtalið við
Morgunblaðið í fyrra lék hann með
Þrótti í Reykjavík. Eftir eitt og hálft
ár með Þrótti, þar af sem hann var
lánaður á miðju sumri í fyrra til KV,
skipti hann yfir í Víking Ólafsvík í
janúar síðastliðnum. Það reyndist
honum mikið gæfuspor.
„Mér fannst ég vera búinn að
vera að sigla lygnan sjó í boltanum
og mér leið aldrei eins og ég væri í
þessu af einhverri alvöru. Það var
stutt í eitthvert kæruleysi. Eftir þetta
tímabil í fyrra, sem var vonbrigða-
ár hjá mér, þá tók ég mér góðan
tíma í að hugsa mín mál og komst
að þeirri niðurstöðu að annaðhvort
gerði ég þetta eins og maður eða
sleppti þessu. Þess vegna fannst
mér skref upp á við að fara til Ólafs-
víkur og sú ágæti þeirrar ákvörðun-
ar hefur margsannað sig enda er ég
loksins byrjaður að geta eitthvað
aftur og liðið náð lygilegum árangri
í sumar.“
Víkingar hafa þegar tryggt sér
sæti í Pepsi-deild karla á næsta ári
og stefna hraðbyri á að vinna 1.
deildina með yfirburðum. Ingólfur
hefur fundið sig vel hjá liðinu og
spilað samkvæmt því. Hann þakkar
það áherslum þjálfarans, Ejub
Purisevic.
„Þegar ég fundaði með Ejub
þá sammæltumst við um að í ár
myndum við byggja upp ákveðinn
grunn hjá mér. Ég hef verið mikið á
flakki og kannski að einhverju leyti
verið í þessu af hálfum hug – skort
festu. Þessi grunnvinna fól í sér að
ég myndi ekki spila hverja einustu
mínútu heldur myndum við gera
það með þeim hætti að ég myndi
taka þátt. Það hefur lýst sér þannig
að þó að ég skori kannski tvö mörk
í einum leik og sé maður leiksins,
þá er ég á bekknum í næsta leik og
kem inn á frekar en að byrja. Það
er allt liður í því að byggja mig upp
eftir þessa nokkurra tímabila eyði-
merkurgöngu. Þetta hefur verið
góður grunnur til að byggja á.“
Ólafsvík annað heimili
Fyrir borgarbarn sem búið hefur í
Reykjavík og borgum erlendis voru
það að vonum viðbrigði að flytjast
til Ólafsvíkur. Ingólfur var með ann-
an fótinn fyrir vestan í vor en flutti
síðan alfarið yfir í sumar.
„Það er mun erfiðara að flytja
í smærra pláss en maður þekkir.
Það tók mig nokkrar vikur að að-
lagast því að geta ekki farið út í búð
hvenær sólarhrings sem hentaði,
og að vera í þessari miklu kyrrð og
róleg heitum var mikil nýbreytni
fyrir mig. En að sama skapi þá nýtur
maður núna lífsins í botn og það er
frábært að vera í Ólafsvík og það er
eins og mitt annað heimili í dag.“
Heldur fyrirlestur um
geðsjúkdóma
Næstkomandi miðvikudag mun
Ingólfur vera einn af aðalfyrirlesur-
um á málþingi KSÍ og ÍSÍ um geð-
sjúkdóma í íþróttum. Eftir því sem
hann kemst næst er þetta í fyrsta
skipti sem slíkt málþing fer fram.
„Ég kem til með að segja aðeins frá
því sem ég gekk í gegnum og hvernig
ég upplifði það sem íþróttamaður í
tiltölulega brengluðum íþróttaheimi.
Þegar mér bauðst að halda fyrirlestur
þá þáði ég það án þess að hugsa mig
tvisvar um því framtakið er virkilega
gott hjá ÍSÍ og KSÍ og ég vil glaður
leggja mitt af mörkum.“
Þó að Ingólfur sé hógværðin
uppmáluð og vilji sem minnst gera
sjálfur úr eigin hlut þá fullyrðir
blaðamaður að sú staðreynd að
hann hafi opnað á þessa um-
ræðu í fyrra, og fleiri íþróttamenn
síðan í kjölfarið, hafi augljóslega
verið ákveðið skref til að sýna þess-
um málaflokki aukna athygli inn-
an íþróttahreyfingarinnar. Ingólfur
hefur því lagt sitt lóð á vogarskál-
ar þess að breyta landslagi íþrótta
í þessu tilliti. Hann hlær lítillát-
ur þegar blaðamaður varpar þessu
fram með þessum hætti en tekur
undir það að vissu marki.
„Með því er kannski markmiðinu
með öllu þessu náð.“
Ekki hika við að leita aðstoðar
Ingólfur vill taka það fram varðandi
andlega líðan og íþróttir að það megi
ekki gleymast að fólki geti liðið marg-
víslega. „Öllum líður misjafnlega og
fólk upplifir ýmislegt og þess vegna er
mikilvægt að gera greinarmun á and-
legri líðan og geðsjúkdómum. Lífið er
erfitt, annars væri það ekki lífið.“
Ef fólk, eða aðstandendur, gruni
hins vegar að um geðsjúkdóm af
einhverju tagi sé að ræða ætti það
ekki að hika við að leita aðstoðar.
Það hafi reynst honum vel, jafnvel
þegar hann taldi enga þörf á því.
„Það er um að gera að leita sér
aðstoðar því það er ekkert grafið í
stein að þér eigi að líða svona eða
hinsegin alla tíð. Ég held að það sé
bara mikil vitundarvakning varð-
andi þetta og það komi bara til með
að aukast á komandi misserum.“ n
„Maður getur aldrei
flúið sjálfan sig“
n Opnaði umræðuna um geðsjúkdóma íþróttafólks n Deilir reynslu sinni í fyrirlestrum og pistlum„Ég er alltaf að
einhverju leyti að
kljást við sjálfan mig.
Á beinu brautina Ingólfur
Sigurðsson opnaði á um-
ræðuna um geðsjúkdóma
knattspyrnumanna í einlægu
viðtali í fyrra. Barátta hans
við kvíðaröskunina stendur
enn en nú hefur hann fundið
festu og öryggi í Ólafsvík og
miðlar af reynslu sinni. Meðal
annars í pistlaröð fyrir DV á
næstunni. Mynd Sigtryggur Ari
„Með því er
kannski
markmiðinu með
öllu þessu náð
Sigurður Mikael Jónsson
mikael@dv.is