Breiðfirðingur - 01.04.1946, Síða 42

32
BREIÐFIRÐINGUK
2.
Stofnað er nú til byggðasafna hér og þar um landið
og fleiri munu á eftir koma. Á þvi er liin mesta nauð-
syn, og er raunar furða liversu hljótt er um þá starf-
semi. Það er glamrað meira um það, sem fánýtara er.
— En einna ljósust verður okkur nytsemi slíkrar starf-
semi, ef við rennum huganum dálítið aftur í timann
og liugsum til alls þess sem glatað er, en gevmast hefði
átt í slíkum söfnum og enginn kostur er nú að bæta úr.
— Ilver og einn getur skyggnzt um úti fyrir sinum bæj-
ardyrum eftir slíkum gripum frá horfnum tímum og
óefað komið auga á margt, sem liann gjarnan vildi geta
skoðað og kynnt sér betur, en hægt er að gera af ófull-
komnum bókum og misjafnlega áreiðanlegum munn-
legum frásögnum; — en líklega koma ekki margir auga
á hið sanna.
Þegar ég litast um eftir einhverju, sem geymast hefði
átt i breiðfirzku byggðasafni, koma mér einna fyrst í
hug hlutir eins og Hrappseyjarprentsmiðja og bækurn-
ar, sem prentaðar voru þar. Ritföng og skinnúlpa Gísla
Konráðssonar. Stjórntaumar og stýrissveif Hafliða í
Svefneyjum. Hákarlasóknir þeirra Eyjólfs hreppstjóra
Einarssonar og Gísla Gunnarssonar. Selakeppir Snæ-
bjarnar í Hergilsey og hinn silfurslegni selaskutull
Árna Thorlacius í Stykkishólmi.
Þetta er aðeins nefnt sem dæmi, gripið af liandahófi
úr þeim hluta fjarðarins, þar sem ég er kunnugastur.
Aðrir mundu óefað benda á annað úr sínum byggðar-
lögum, ef til vill engu ómerkara.
Allt mun nú þetta glatað, nema ef til vill bækurnar
úr Hrappsey, atvinnu og menningarsögu fjarðarins til
óbætanlegs tjóns. En ekki trúi ég öðru en fleirum en
mér þætti gaman að handleika þessa hluti nú, væri þess
nokkur kostur. — Og menn væru Breiðfirðingar að
meiri og menningarsaga héraðsins samfeldari, befðu