Freyr - 01.12.1924, Blaðsíða 3

F R E Y R
3. SÍÐA
Græðgi í að sjúga auðlegð
sína út úr Indlandi, blindar Eng-
lendinga fyrir öllu, sem er rétt
og sanngjarnt. Ef vér útilokum
alla útlenda klæðavöru, geta
viðskifti Bretlands og Indlands
í heild sinni orðið mannúðleg
og ósíngjörn. Ef vér verðum
samskiftendur eftir slíka til-
breinsun, munum vér verða það
sem algerðir jafningjar og
mannkynftnu t,il mjkils góðs í
heild sinni.
Einu sini var það að Indland,
ekk fyrir löngu síðan, fram-
leiddi sín eigin klæði og sendi
sína fögru dúka til útlanda.
Það var hennar eini alþjóðlegi
heimsiðnaður. Nú er sá iðn-
aður eyðilagður, ekki af nein-
um náttúrlegum ástæðum, held-
ur fyrir bein stjórnarafskifti.
Og þar sem vér höfum engan
annan iðnað, verða þessi 85 %
af íbúum Indlands, sem land-
búnað stunda, að lifa frá degi
til dags og hafa ekkert að
byggja á, þegar harðæri ber að
höndum.
Fjögra ára vinna, ger af
handahófi og án þess að hafa
myndað nokkurn verulegan höf
uðstól, sýnir að fingur vorir
hafa enn ekki tapað lipurð
sinni, og að miljónir eru færar
að spinna alt það band, sem
þarf fyrir vora handvefstóla,
Það er óþarft að taka það fram,
að vér framleiðum alla þá baðm-
ull, sem vér þurfum. Og þar
sem samvinnuleysi við stjórn-
ina meinar samvinnu meðal
sjálfra vor, þá trúum vér því að
eining meðal Hindúa, Múha-
meðstrúarmanna, Gyðinga og
annara er nauðsynleg fyrir
frelsi Indlands.
Sjálfsbjargar fyrirkomulagið.
Þess vegna er afskiftaleysi
hreyfing til sjálfsbjargar, sjálfs
trausts og upplyftingar. Hún
er ekki hafin móti Englandi
eða Evrópu. Hún er hreyfing
í sínu ytra formi til að öðlast
sjálfsstjórn, eða jafnvel algert
sjálfstæði, eftir nútíðar fyrir-
komulagi.
En vér verðum að ákvarða
vissa braut, vér verðum að end-
urvekja indverskan þjóðaranda.
Vér verðum að ná aftur voru
eigin, og þá, og þá aðeins erum
vér frjálsir að taka upp frá
vesturheiminum það, sem kem-
ur oss að notum.
Ofbeldisleysi vorrar hreyfing-
ar verndar hana frá að verða
alt gleipandi og eigingjarna.
Frelsi Indlands, ef vér öðlumst
þaö eftir minni aðferð, getur
aldrei orðið til hindrunar fyrir
frið og frelsi heimsins, eins og
hið svonefnda frelsi efrópískra
þjóða hefir verið og heldur enn
áfram að vera.
Það er ofsnemt að spá um
framtíðina, en eins og nú
standa sakir erum vér hræði-
lega sundurskiftir. En þrátt
fyrir það ástand trú eg því að
afskiftaleysi og ofbeldirileysi
verði að framtíðarhugsjón og
að Indland fái frelsi sitt aftur
með þessari aðferð en engri
annari.
(Chicago American.)
-----0------
KAHAKANI (d. 1186).
In ókenda fegurð.
Ó ,meyja-drotning, dýrsta rós!
Hve djúpt sig hefur brjóstið þitt!
Hvort er það tálfrítt töfraljós,
sem tryllir svona hjarta mitt?
Sá harðstjóri sem eg lilýði nú
er hjarta þíns eldur — Hver ert
þú?
Eg lít á þessa mæru mynd,
þín munar heyri eg andvörp sár.
Þitt andlit dáir ást mín blind,
þín augu tjá mér gleði og tár.
Þitt bros mér veitir von og trú
og vekur lífsþrá.—Hver ert þú?
Og hvar hún fer um foldar svið
mér fregnar það hver ilmrós
skær.
Svo mætir mér á hverja hlið
sú hætta, bæði nær og fjær.
Það ber af fjólum fegurð sú,
af fríðleik sólar.—Hver ert þú?
Eg hefi sopið Sjafnar öl
af sólar fegurð, dýra skál,
unz glötuð er í glaðleiks kvöl
og greipum sloppin, skáldsins
sáH.
Mitt lífsins eina ljós er nú
þín lifandi minning. — Hver ert
þú?
(Þýtt.)
-----0-----
SULTAN MURAD II.
(855 = 1451)
Rubai.
Ó, fagra ástmær,/ kom, ó, kom
með guðveig, sem í gær!
Og hörpu minnar himins ómur
hjartanu gleði fær.
Að lifa og njóta mest eg met
á meðan lífsrós grær,
því sú kemur stund — um *
gleymda gröf
að gnauðar haustsins blær.
(Þýtt.)
-----0-----
ÞÖGUL SAMFERÐ.
Hann sá hana á sumarkvöldi,
er sólin til viðar hneig,
og saman svo glöð þau gengu
um grænan vallar teig.
Og hann þegar opnaði hliðið,
stóð hún þar svo róleg og beið,
og brúnaljósunum bláu
hún beindi til hans um leið.
i I
; • t
En ei gat hún þakkað með orð-
um
og átti nein daðurbros hýr,
því hann var barnungur hjarð-
sveinn,
en hún bara mjólkurkýr.
(Þýtt.—S. B.)
----—0------