Rökkur - 01.12.1935, Blaðsíða 5

R O K K U R
181
arlaus og er hann fyrst ávarpaði
°kkur: ,
„Fyrir 30 árum liéldum við:
Ramon Gallegos, William Shaw,
George W. Kent og' Berry
Ðavis, allir frá Tncson, yfir
Santa Catalina fjöll og sem leið
liggur vestur á bóginn. Við leit-
Rðum gulls í jörðu og var sú
adlun okkar, ef leitin bæri eigi
árangur, að halda áfram alt til
Gila-fljóts, einhvers staðar í
nánd við Big Bend, en þar liöfð-
um við frétt, að landnemar
befði sest að. Við vorum vel út
búnir, en liöfðuin leiðsögumann
engan — við: Ramon Gallegos,
William Shaw, George W. Kent
og Berry Davis“.
Maöurinn endurtók nöfnin
baegt og greinilega, svo sem vildi
bann festa þan í minni okkar
áheyrenda sinna, sérlivers okk-
ur, en við veittum nú máli lians
og honum sjálfum óskerta at-
hygli og óttuðumst minna nokk-
ura yfirvofandi hættu frá fé-
lögurn hans, ef nokkrir voru,
einhversstaðar út i myrkrinu,
sem umkringdi okkur eins og'
svartur veggur. Framkoma
hessa sjálfboða-frásegjanda var
beldur ekki þann veg, að neitt
benti til, að ástæða vðeri til að
óllast liann. Ef til vill var þetta
geðbilaður maður, sem engum
gerði mein. Svo miklir græn-
Uigjar vorum við ekki, að við
vissum ekki, að oft er það svo
að þeir, sem einförum fara eða
dvelja langvistum í fámenni eða
i einveru, markast af þvi í
framkomu allri og' háttum og
orðalagi, og' slíkir menn eru oft
ekki í augum þeirra, sem fjöl-
menni einu eru vanir, svo mjög
frábrugðnir þeim, sem eru „ein-
kennilegir“ eða jafnvel geðbil-
aðir. Maðurinn er eins og tré,
sem í skógi verður beinvaxið og
eins og einstaklingseinkenni
þess leyfa í slíku samfélagi, en
eitt sér úti á bersvæði mundi
verða kræklótt, vegna næðinga
umhverfisins. Slíkar voru hugs-
anir mínar, cr eg hafði ýtt
barðastóra hattínum mínum
lengra niður á ennið, vegna
bjarmans frá eldunum, og
starði á frásegjandann.
En livað gat fyrir lionum
vakað með dvöl sinni hér í
sandauðninni miðri?
Enginn liafði rofið þögnina
og gesturinn hélt áfram máli
sínu: .
„Þetta land var eigi þá eins
og nú. Þá var hvergi býli milli
Gila og flóans (Mexico-flóa).
Veiði var nokkur á ýmsum
stöðum til fjalla og gras nóg í
nánd hinna strjálu vatnspytta,
til þess að skepnur okkar gæti
dregið fram lífið. Ef við værum
hepnir og engir Rauðskinnar
yrði á vegi okkar voru líkur til,