Morgunblaðið - 03.05.1969, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. MAÍ 1969
Óskar Jónsson
frá Vík -
MARGT fer öðruvíii en ætlað
er. Hin.n 3. september næstkom-
andi hugðist stjórn Landssam-
bands íslenzkra verzlunarmanna
ta,ka hú:s á Óskari Jónssyni og
sýna honum þá virðingu sem
honum bar og samtökin hafa
mestri yfir að ráða. Þann dag
Minning
hefði sá síungi fullhugi og for-
ystumaður ísl-enzkra verzLunar-
maraia fyilt sjöunda tuginn. Sú
för verður aldrei farin, en önnur
þungbær í dag til hans kæru
heimabyggðar í Vík að moldum
hans.
Ókunnugir munu kannski
GLAUMBÆR
Söngkonan CICI
skemmta í kvöld.
G L A U M BÆ R
Anna Vilhjálms &
hljómsveit og
Haukar og
segja að gömlum sé hvíldin góð.
En Ó.kar Jónsson var hvorki
gamall né þreyttur. Hann var
fullur lífsorku, starfsgieði og
bjartsýni. Þótt æviárin væru orð
in allmörg, þá skar hann sig í
engu úr þar sem saman voru
komnir í gleði og starfi menn
sem ailir hefðu getað verið syn-
ir hans fyrir alduns sakir. Mæiti
kannski segja að hanm hefði haít
það umfram fiesta að láta aldrei
neinn bil'bug á sér finna. Ég er
mikið þakklátur fyrir að hafa
eignazt þann mann að vini.
Stöku sinnum á góðum stund-
um kom það fyrir að maður
fékk ögn að heyra frá fyrri dög-
um harus. Það gat engum dulizt
að lífsbaráttan var hörð þá,
harðari miklu en nú þótt margur
kvaiti. Tækifærin voru fá fram-
gjörnum ungum mönnium, og fá-
tækum næstum engin til mennt-
unar. Slíkar aðstæður aia oft í
brjósti manna illan hug til þess
samfé'ags sem gert er þeim að
samastað. Því var ekki fyrir að
fara hjá Óskaih Jónssyni. Öðru
nær. f lifandi frásögnum hans
ríkti gleðin ein og elskuœmi til
annarra manna. Slíkir menn bera
fyrr eða síðar hinn efra skjöld
enda varð svo um hann.
Óskar hóf ungur að stunda sjó
og kynntist þá kjörum sjómanna
og tók strax mikiinm þátt í rétt-
indabaráttu þeirra. Og svo: varð
hvarvetna sem hann kom í fé-
lagsskap að hann varð strax
framá.
Náði það til svo fjölmairgra
þátta í félagslífi að of langt yrði
upp að fcelja emda fer því fjarri
að ég kunni á þeim skil. En ef
mér akjöpliast ekki því meiir þá
var honum hugstæðust baráttan
fyrir bættum kjöirum þeirra sem
örðugast áttu. Og því var það,
að fyrir margt löngu er ég lagði
leið mína til Víkiur að sfcofna þar
félag verzlunarfólks, þá var Ósk-
ar þar fyrir. Þá bar fimdum
okkar fyrst saman. Næsta ferð
min til þess fagra staðar er sú
í dag í öðrum eriindum.
Það er þó fyrst eftir að Óekar
flytur búferlum tál Selfo.-s að af-
skipti hans af samtökum verzl-
unarfólks hefjast fyrir alvöru.
Af sjálfu leiddi að hann varð þar
strax í fararbroddi. Allsha-rðar
sviftingar voru þá hafmar um
réttarstöðu samtaka verzlunar-
fólks í verkalýðshreyfing.unni og
tóð svo enn um langa hríð. Frá
upphafi hafði hið stóra félag
verzlunarfólks í Árnesisýslu kos-
ið að standa utan við LÍV og
átti það enda beina aðild að ASI.
Þegar Óskar Jónsson var kom-
*inn til hlutanna, þá varð fljót-
lega sú mikilvæga breyting á að
félagið gekk í LÍV. Þar með
hafði allt verzlunarfóiik samein-
a^t í samtökum sínum oig það var
Óskax Jónisson, sem batt enda-
hnútinn. Verður það seint fuli-
OriSUVOLD OFISÍKVÖLD OPISIKVÐLD
HÖT4L fA«iA
SÚLNASALUR
mm mmm os hljómsveit
7
T
tíORÐPANTANIR í SÍMA 20221 EFTIR KL. 4. GESTIR AT-
HUGIÐ AÐ BORÐUM ER AÐEINS HALDIÐ TIL KL. 20.30.
DANSAÐ TIL KL. 2.
OPIOÍKVÖLD OflSÍKVÖLÐ OPlflÍKVCLÐ
HÆTTA Á NÆSTA LEITI — eftir John Saunders og Alden McWilliams
Eftir „árekstur" í flughöfninni, vingast
Troy við „árásarmann" sinn. Það er
fallega gert af þér að hjálpa mér, eftir
að ég sneiddi næstnm af þér höfuðleðrið
með skíðnnum. Við skulum bara segja að
höfuðhöggið hafi vakið upp sjen.ilmann-
inn í mér. 2. m.vnd) Ég vil frekar leika
burðarklár en sjá mannfjöldanum slátrað
með þessum hlutum. Það vill svo til að
þessir hlutir eru flunkunýir, og MJÖG
dýrir. 3. mynd) Þú getur hætt að mása
og blása, ég er kominn á ieiðarenda. Jæja,
jæja, það var skemmtileg tilviljun, ég er
líka kominn á leiðarenda. Þetta gerir úl
um málið.
þakkað, né annað hans framlag
í félagsmálum okkar vetrzliunar-
fólks. Fyrir framgöngu sina
þótti hann sjálfkjörinín í stjórn
LÍV 1965, og átti þar sæti til
æviloka. Samtök verzJunarfólk'S
hafa mikið misst en skyldulið
han,s mest. Fjölskyldu hans sendi
ég innilegar samúðarkveðjur og
bið þess að minningin um svo
ágætan mann verði þeim huggun
harmi gegn.
fslenzkt verzlunarfólk heiðrar
og blessar minningu Óskars Jóns
sonar.
Sverrir Hermannsson.
ÞÓTT ÉG hefði oft verið búinn
að gera mér í 'hugarlund, hver
sjónarsviptir yrði að Óskari Jóns
syni frá Vík, þegar hann hyrfi
af sjónarsviðinu, sé ég nú við
andlát hans, að hluti tilverunnar
er tómlegri en mig óraði fyrir.
Undanfarna daga hafði ég þrá-
reynt að ná simaiiambandi við
hann vegna ófarinnar ferðir okk-
ar ausbur í Öræfi, sem auglýst
hafði verið á sL hausti, en þá
farizt fyrir og var því jafnan á
dagskrá okkar á milli. Man ég
betur nú, þegar svona er kom-
ið, en áður, hvað hann sagði í
lægsta skammdegin.u, er við
ræddum málið og gátum þá ekki
farið austur: „Það er ágætt, að
þetta dragi-t og birti svolítið yfir
áður en við förum“. Endurtekin
svör austan frá Selfossi um, að
Óskar væri veikur, datt mér
aldrei í h,ug að setja í sambarid
við dauða — það hvarflaði aldrei
að mér. Þess vegna brá mér
meira en lítið, þegar ég sl. sunnu
dag heyrði á öldum ljósvakans
— einn í bílnum, sem við höfð-
um svo oft setið saman í — að
þessi mjög svo lifandi maðux
væri látinn. Mér hefir þessa
glampandi sólskin, daga síðan
fundizit dimmra yfir; — síðan
það „birti yfir“ hjá honum sjálf-
um . . . Óskar lézt á héraðs-
sjúkrahúsinu á Sélfossi laugar-
daginn 26. apríl — eftir aðeins
örskamma tsjúkdómslegu þar.
Óskar .Jónsson var fæddur að
Nesi í Norðfirði, 3. ^ept. 1899, og
var því kominn fast að sjöfcugu,
er hann lézt. Foreldrar ha,ns voru
þau Ragntoildur Gunnarsdóttir
frá Holtsenda í Mýrdal og Jón
Eyleifsison síðar sjómaður í Hafn
arfit'ði. Ekki kann ég neina sögu
af þeim til að rekja, en Óskar
ólst upp að mestu í ætt'byggð
móður sinnar og var heimilis-
fastur að Vík í Mýrdal 1907 til
1960, og nafn hans jafnan óað-
skiljanlegt þeim stað, einnig eft-
ir, að hann fluttist burt úr hér-
aðin,u.
Svo isem títt var um flesta
ungiinga hér á landi á uppvaxt-
arárum Óskars, vandist hann þeg
ar i bernsku allri algengri vinnu
til sjós og lands og þótti snemma
leggja gjörva hönd að verki.
Þeirrar skólagöngu naut Óskar í
aesku umfram flest felenzk al-
þýðubörn þá, að fá tveggja vetra
framhaldsnám í unglingaskóla til
viðbótar barnafræðsliunni, sem
ekki var yfirleitt upp á marga
fiska. Þótti þetta gott þá, en
þætti ekki mikið til koma nú, á
mikliu og löngu blómaskeiði í-
troðslunnar. Um tvítugsaldur
gerðist Óskar togarai,jómaður og
stundaði þau harðneskjulegu
störf í full 15 ár, meðan þrældóm
u,r í erfiði o,g vökum við harla
frumstæða aðbúð var hvað misk-
unnarlausasfcur. Stóð Óskar sig
þar sem jafnan isdðar með mi.kl-
um ágætum og settr svip á um-
hverfi sitt, þröngt eða vítt, í
önn og hvíld, með dugnaði, glað-
værð, þrótti og lífsfjöri.
Togarsjómannislífið yfirgaf
Óskar svo upp úr miðjum 4. ára
tug aldarinnar og gerðist þá
starfsmaöur Kaupféla@s Skaft-
fellinga í heimaibyggð sinni.
Sinnti hann þar um 24 ára skeið
margvíslegum verzlunar-, skrif-
sbofu- og félagsmálastörfum, unz
hann árið 1960 fluttist að Sel-
fossi og varð félag-mábafulltrúi
Kaupfélags Ámesinga, en því
starfi gengdi hann til dauðadags.
Óskar Jónsson gekk að eiga
eftirlifandi eiginkonu sína, Katr-