Morgunblaðið - 06.10.1985, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAG AR 6. OKTÓBER1985
B 3
ína Salóme við textflmyndverk
sem varð til fyrir nauðsyn er
óvíst að maðurinn hafi haldið
velli því að hér kom sjálf lífs-
bjargarhvötin til.
Vera má, að það baki listrýnin-
um nokkrar óvinsældir að vera
hér hreinskiptinn og það verður
þá svo að vera. Hann hefur alltaf
verið á móti því að sérgreina
listir við kynferði og mun alltaf
vera. Þannig er hann jafn mikið
á móti kvennalist og karlalist og
jafnt hreinskiptinn aðdáandi
góðrar listar hvort heldur skap-
ari hennar er kona eða karl.
Konur hafa og eignast lista-
menn á heimsmælikvarða fyrir
eigin verðleika svo sem Söru
Bernhard, Jóhönnu Luisu Hei-
berg, Nellie Melba, Adelinu
Patti, Isadoru Duncan, Mariu
Callas, Birgit Nilson. f málara-
listinni hafa þær sótt stíft fram
á þessari öld og áttu áður eitt
af fáum undrabörnum þeirra
listgreinar Mariu Helenu Viege-
Lebrun. Þetta allt án tilstilli
kvennahreyfinga né „kvennalist-
ar“.
Það sem máli skiptir er, að
allar sterkar og góðar konur eru
meiri háttar og ber að gera veg
þeirra sem mestan. Minnast má
þess einnig í lok þessara hugleið-
inga, sem norska skáldið Henrik
Wergeland lætur Adam og Evu
segja við hvort annað: „ó, mér
þykir þó, sem þinn mismunur sé
fegurstur."
- • -
Sýningin að Kjarvalsstöðum
er mikil um sig og fjölbreytt en
sem heild virkar hún sterkust við
fyrstu skoðun. Þannig er fátt um
verk sem vinna á við endurteknar
heimsóknir en fleiri sem missa
nokkuð af töfrum sínum.
Líti ég fyrst á heildina þá er
sýningin hvergi nærri nógu sterk
— til þess vantar alltof mikið
af grónum listakonum og svo er
valið nokkuð einhæft.
Það skal ekki lasta, að sýningin
hefur alþjóðlegt yfirbragð en full
margt kemur manni kunnuglega
fyrir sjónir, úr bókum og tímarit-
um svo og af skoðunum alþjóð-
legra sýninga erlendis. Það ber
og ei heldur að lasta ef til kæmi
öflug og þróttmikil sköpunar-
gleði, sem er því miður sjaldan
fyrir hendi en hins vegar er
vinnugleðin nóg.
Dugnaðurinn, atorkan og stór-
hugurinn er þannig það sem
mest er áberandi á þessari sýn-
ingu og það sem ber helst að lofa
enn sem komið er.
Máski var ákafi þeirra er völdu
og höfnuðu of mikill eða tíma-
mörkin full knöpp því að upp-
setningin er ekki nægilega mark-
viss og kröftug. Sýningarskráin
er eftir þessu óþjál og frumstæð
í broti en ritmálið gott, skýrt og
hlutlaust — einkum er kynning
listakvennanna hreint afbragð
svo að naumast hefur sést betra
á landi hér. Einstaka listakonur
njóta sin og betur á þessari sýn-
ingu en í annan tíma og má þar
einkum nefna Huldu Hákonar-
dóttur. Lágmyndir hennar eru
mjög sérstæðar og minna í senn
á þjóðlega list í Bandaríkjunum
og Evrópu. Af myndunum þótti
mér nr. 6 „Nafnalaus" sterkust
við nánari kynni.
Þorbjörg Höskuldsdóttir hefur
sjaldan eða aldrei átt jafn heil-
legar myndir á sérsýningu —
þær eru hver annarri yfirvegaðri
og stíllinn mótaðri en fyrr.
Leirskúlptúrar Sóleyjar Eiríks-
dóttur vinna á við nánari kynni
og hún víkkar út svið sitt með
járnskúlptúrnum í ganginum
(116).
Skúlptúrar Brynhildar Þorgeirs-
dóttur storka skoðandanum all-
mikið í fyrstu en missa svo nokk-
uð áhrifamátt sinn. Klippimynd-
ir Valdísar Óskarsdóttir eru
hressilegar en áhrifamáttur
þeirra myndi aukast ef hún tæki
ljósmyndir af þeim og stækkaði
svo — málaði jafnvel.
Drekar Bjargar Þorsteinsdótt-
ur eru miklir og stórir en minna
full mikið á svipaða framleiðslu
austræna — væri máski ráð að
yfirfæra þá í málverk. Málverk
Elínar Magnúsdóttur „Án titils"
(94) vinnur mjög á við nánari
kynni — hér er mikið efni á ferð.
Hið sama er að segja um Arn-
gunni Ýr Gylfadóttur, — myndir
hennar leyna á sér og styrkjast
við hverja nýja skoðun. Skúlpt-
úrar Hansínu Jensdóttur eru
traustlega útfærðir en máski full
„fallegir".
Af öðrum þátttakendum er
upp í hugann koma ber að nefna
Jóhönnu Kristínu Yngvadóttur.
Myndir hennar eru mjög jafn-
góðar en þær skortir hinn mag-
íska kraft sem einkenndi t.d.
málverkið „Lára“ (1981), sem er
í eigu Listasafns íslands. Ásdísi
Sigurþórsdóttur, sem á til sér-
stæða kímni. Erlu Þórarinsdóttur
og Svölu Sigurleifsdóttur fyrir
hinn furðulega og torskilda
myndheim, sem þær leggja út
af. Jóhönnu Bogadóttur fyrir hin-
ar stóru og hressilegu myndir
sínar, sem virka þó líkt og grafík-
verkin sem hún hefur áður gert,
við nánari kynni. Þá sækja leir-
listarkonur eins og Rósa Gísla-
dóttir, Borghildur Óskarsdóttir og
Guðný Magnúsdóttir mjög inn á
svið skúlptúrlistarinnar en verk
þeirra njóta sín varla á þessum
stað þrátt fyrir mikla fyrirferð
sumra þeirra.
Málverk Guðrúnar Kristjáns-
dóttur virka líkast textílum í
áferð sinni og textílar Inu
Salome eru á mörkum þess að
teljast málverk.
— Ekki er ég frá því að færri
verk eftir suma þátttakendur er
taka mikið rými hefði styrkt sýn-
inguna jafnframt því sem fleiri
hefðu þá komist inn. Trúi ég ekki
öðru en að margt hafi verið bita-
stætt í þeim % hlutum er hafnað
var.
Sem fyrr segir er framtakið í
heild borið upp af mikilli atorku
dugandi og stórhug, — uppsker
fyrir það mikla virðingu.
Klasslskur stóll úr v/ö-
sklptalífinu, sem einnig
er notadur í biöstofum
bankastjóra. Þaö er sér
staklega audvelt aö
standa upp úr þessum
stól Verð kr. 26.800.-
Léttur og fyrirferðarlítill
stóll, sem þó er ekki auð-
velt að ýta til hliðar. Hefur
reynst mörgum vel og
nýtur vinsælda i fámennu
kjördæmi.
Verðkr. 18.700,-
Þykkur og áþúðarmikill
stóll, sem hefur notið mikilla
vinsælda meðal fjármála-
og pennastrikamanna og
er tilvalinn fyrir þá, sem
hafa forystuhæfileika og
þor til þess að takast á
við vandann. Verð
Aberandi stóll með undir-
stöðu úr alúminium og
óvenju mikilli setu. Vin-
sæll samningastóll hér-
lendis sem erlendis. Verð
kr. 16.020 .-
Traustur og áferðarfalleg-
ur stóll, sem mikil reynsla
er komin á. Nýtur sín
best með bláu áklæði.
Þægilegur fyrir þá, sem
vilja sitja lengi. Verð kr.
23.350.-
kr. 39.555.-
Við treystum kandídötunum til þess að velja rétta stólinn.