Pressan - 14.04.1994, Blaðsíða 14

Pressan - 14.04.1994, Blaðsíða 14
Þorsteinn Gunnar Aðalsteinsson, hugsuður, hönnuður og þúsundþjala- smiður, um myndina af sjálfum sér: „Þetta er augljóslega töffari en það er líka mikil mýkt í svipnum, augunum og brosinu, þannig að ég hallast að þvi að hann sé einhvers konar gúmmítöffari. Það er töffaraskapurinn og mýktin. Svo tek ég eftir atriðum eins og að hann hneppir upp í háls. Ég heyrði einhvers staðar að það táknaði að vera heimakær — þessi mað- ur er heimakær. Þetta bros jaðrar við að vera lymskulegt en þó hallast ég að því að það búi ekki mikið fals i þessum manni. Hann lætur ekki segja sér fyrir verkum né fer hann troðnar slóðir — no- rmið er ekki fyrir hann. Þá má greina draumóra i augunum og á þessari mynd eru þeir allverulega ýktir — við erum jú með tvö sett af augum. Myndin undirstrik- ar það og reyndar líka að þessi maður á sérfleiri en eina hlið. Það er ekki gott aö segja hvað hann gerir dagsdaglega. Ég myndi skjóta á eitthvað sem tengist list- um. Þá ályktun dreg ég af þessum skegg- fíling og síðu hárinu. En svo gæti hann líka verið venjulegur prestur í Þjóðkirkj- unni og er síða hárið þá til marks um að hann fylgir sjaldan reglum sem aðrir setja. Ef ég væri spurður um hvað hann heitir þá held ég að það sé annaðhvort venjulegt nafn og látlaust eða algjör and- stæða; óvenjulegt og sjaldgæft — enginn millivegur: Ég myndi skjóta á Jón eða Konstantínus. Þær eru svolítið ruglandi þessar tvær hliðar: Jón gæti verið sóló og skimandi (augnaráðið vísar til allra átta) en Konstantínus gæti allt eins verið ást- fanginn upp fyrir haus. I heildina sýnist mér hann vera hamingjusamur. Hann hef- ur margvisleg áhugamál, ég hugsa að hann sé andlega sinnaður. Svo virkar hann tiltölulega heilbrigður — er hann ekki bara í sportinu? En í kringum augað lengst til hægri er mynstur sem nær niður á kinn og þar má greina sukklínur, ákveðna reynslu eða lifun, hann hefur greinilega tekið sínar rispur. Hann kann að segja nei en hefur sennilega farið spart með það. Þessi maður er sein- þreyttur til vandræða og það þarf mikið að ganga á áður en hann fer að skalla einhvern svo dæmi séu tekin. Honum fer vel að vera með þetta skegg, þó er ég ekki frá þvi að hann ætti frekar að skella sér í kragann. Ég get ekki vikist undan því að játa.að ég þekki Jón/Konstantínus og fíla hann vel. Hann er stórgallaður en hef- ur óneitanlega sína kosti." Meöal blárra blóma HULDA HAKON KJARVALSSTÖÐUM í stuttu máli: Hlýjar og barnslegar myndir sem rísa ekki undir þeim vænt- ingum sem gerðar eru til Huldu. GUIMIXIARl ÁRIMASOIM Huldu Hákon hefur vegnað vel á listabrautinni á und- anförnum árum, hlotið at- hygli, umtal og aðdáun. Það kom mér því nokkuð á óvart þegar ég skoðaði lista yfir sýningar hennar hvað hún hefur sýnt tiltölulega sjaldan hér á landi, miðað við það sem maður gæti haldið að óathug- uðu máli. Síðasta einkasýning hennar var í Gallerí einn einn 1991, ef undan er skilin sýning á Mokka árið eftir. En aítur á móti hefur verið í nógu að snúast hjá henni á erlendri grund, á Norður- löndum og undanfarið í Þýska- landi, nú síðast í Berlín. Það er því nokkur eftirvænting samfara sýn- ingu hennar nú á Kjarvalsstöðum eftir þá velgengni sem á undan hef- ur farið. Þeir sem hafa íylgst með listalíf- inu síðastliðin ár kannast áreiðan- lega við verk Huldu, þau eru auð- þekkjanleg og skera sig úr íslenskri myndlist. Einkennandi fyrir lág- myndir hennar, sem eru málaðar og festar á vegg, eru borgaralega klæddar figúrur, karlar og konur, sem standa oftast teinréttar eins og gínur í liðskönnun. Inni á mynd- unum hafa yfirleitt verið áletranir, undarlega út í hött fúllyrðingar eða klisjukenndir frasar, sem eru ýmist í engu eða allt of miklu samhengi við myndina. Hulda stóð ffamrni fýrir tveimur kostum þegar sýning á Kjarvals- stöðum stóð til boða. Að halda sig við myndir af sama tagi og hafa áð- ur fengið góðar viðtökur, eða taka þá áhættu að leita inn á nýjar brautir. Hún valdi erfiðari kostinn og það út af fyrir sig er virðingar- vert. Myndir hennar á sýningunni á Kjarvalsstöðum eru um margt frábrugðnar því sem vænta mátti frá henni. Fígúrurnar eru á bak og burt og setningarnar hafa losnað frá myndinni og eru nú eins og skuggar á veggjum milli mynda. Lágmyndimar höfðu verið sam- bland af málverki og skúlptúr, en nú hefur hún aðgreint þetta tvennt með frístandandi skúlptúrum á gólfi og málverkum á vegg. I stað- inn fýrir fígúrur eru komin blá blóm og rauður eldur. Stórar blá- málaðar blómkrónur, steyptar í steypu, liggja á gólfinu, ásamt knippum af eldtungum sem minna á appelsínugulan kaktus eða und- arlegt kóralrifskvikindi. Málverkin eru sem fínlegt mósaík þakið af jafnstórum en mismunandi dimmbláum blómakrónum eða mismunandi rauðum og gulum eldtungum, sem hlykkjast um flöt- inn líkt og akur í björtu báli. Þessar nýju myndir Huldu eru bjartari, hlýlegri og barnslegri en hinar dökku og stundum nöpru sýnir úr brúðuleikhúsi fáránleik- ans, en valda samt vissum von- brigðum. Það var meira spunnið í frásagnarkenndar sitúasjónimar, með vandræðalegum sögupersón- um sem reyna að halda teinréttri reisn sinni. Lúmskur húmorinn sem spilar á klisjur og merkingar- leysi er ekki lengur til staðar. Setn- ingarnar em dottnar úr samhengi við myndirnar, eins og frístand- andi athugasemdir sem líða mót- „Myndir Huldu Hákon á þessari sýningu eru hvorki ýkju- kenndar, ólíklegar né ósiðlegar, en hvort þær eru dásamlegar verður hver að svara jýrir sig. “ þróalaust út í loftið. Og uppsetning sýningarinnar er frekar gisin og teygð. Ein athugasemdin hljóðar: „Hið dásamlega, ýkjukennda, ólík- lega, ósiðlega.“ Myndir Huldu Há- kon á þessari sýningu em hvorki ýkjukenndar, ólíklegar né ósiðleg- ar, en hvort þær em dásamlegar verður hver að svara fýrir sig. 14B PRESSAN MIÐVIKUDAGURINN 14. APRIL 1994

x

Pressan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Pressan
https://timarit.is/publication/298

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.