Frjáls þjóð - 16.12.1961, Blaðsíða 3

árundrin eru nú
Spjailað við Pétur Hoffmann um tírauga, ísaidir og fieira
að smábátaeigendum í höf-
uðborginni slíkur, að ekki er
á færi annarra en hraustustu
manna að stunda þann at-
vinnuveg.
TVTú á dögum sést Pétur æ
' oftar ganga prúðbúinn
um götur bæjarins í þung-
um þönkum, og er því ekki
að neita, að þá sópar að hon-
um og auðséð, að þar fer eng-
inn meðalmaður. Pétur hef-
ur undanfarin ár haldið
margar sýningar og merkar í
Reykjavík. Þar hefur Pétur
selt fólki aðgang til þess að
skoða hluti, sem það er
sjálft búið að fleygja. Auð-
vitað kemur blessað fólkið '
fyrst og fremst til þess að
sjá, hverju asninn í hinu hús-
inu hefur týnt, en margur
hittir sjálfan sig fyrir. Pétur
stundaði nefnilega þá vinnu
ásamt grásleppudrápi um
tíma, að hann safnaði sam-
an rusli af öskuhaugum höf-
uðstaðarins. Rusl þetta var
gull, silfur og dýrir steinar,
allt upp í æðstu heiðursmerki
hins íslenzka lýðveldis.'
Þá hefur Pétur Hoffmann
Salómonsson einnig skipt sér
töluvert af stjórnmálum.
Hann hefur ekki séð neina
ástæðu til þess að sitja hjá
á þeim vettvangi, veit sem
er, að hann hefur engu
minna brjóstvit til brunns að
bera heldur en margir, sem
þá íþrótt stunda, að ekki sé
minnzt á heilindin.
Svo langt hefur Pétur
hugsað i þeim efnum, að
hann hefur tvisvar gefið kost
á sér til forsetakjörs. Þá er
eigi örgrannt um, að Pétur
hafi verið beittur nokkrum
bolabrögðum af þeim mönn-
um, sem telja sig hafa einka-
rétt til afskipta af slíkum
málum, og hefur Pétur rakið
þau viðskipti skilmerkilega í
nokkrum gagnorðum ritl-
ingum. En Pétur hefur skot-
ið öllum þessum mönnurn ref
fyrir rass. Forseti landsins
veitir heiðursmerki þess sam-
kvæmt tillögum orðunefnd-
ar. Úr því þjóðin felur ekki
Pétri þetta starf, gerir hann
sér hægt um vik, labbar út
á öskuhauga, finnur þar
fálkaorðu, sem einhvcr hef-
ur verið orðinn leiður á
(kannski bara verið „norm-
al“) og sæmir sig henni sjálf-
ur, án þess nokkur nefnd
komi til! Geta menn af þessu
séð, að minnka mundi
nefndafarganið, ef Pétur
kæmist til valda, og ef til vill
á sú staðreynd nokkurn þátt
í því, að valdamenn og
snobblýður virðist ekki hafa
neinn hug á því að fela
Pétri hin æðstu störf.
Selsvarardalir — furðulegt fyrirbæri. Þeir seljast fyrir
meira en kostar að búa bá til!
Allir landsmenn þekkja
Pétur Hoffmann Saló-
monsson. Ævi Péturs er lit-
brigðarík, og þau eru mörg
ævintýrin, sem hann kann að
segja frá, bæði á sjó og landi.
Ungur stundaði hann sjó-
róðra á opnum bátum, skút-
um og — ja ætli maður yrði
ekki að telja upp flotann í
þá daga, áður en upptaln-
ingin yrði tæmandi. Hann
hefur stundað fisksölu til
annarra landa, en aldrei
auðnaðist honum að safna
milijónum í erlendum bönk-
um, því Pétur er nefnilega
stálheiðarlegur. Svo hefur
hann Pétur barizt við her
hans hátignar Bretakóngs og
það með prýði. Ekki er Pét-
ur samt áleitinn við aðra
menn: Þeir byrjuðu, þeir
tóku hann fastan á fyrstu
dögum hernámsins, því Hoff-
manns nafnið kom þeim há-
germanskt fyrir sjónir. En
Pétur losnaði úr hers hönd-
um og baðst hvergi vægðar
og ekki er þess getið, að rík-
ihscjórnin gerði neina samn-
inga við Breta undir því yf-
irskyni, að verið væri að
vernda líf Péturs. Þess
þurfti heldur ekki með.
Stríðsmenn frelsisins létu sér
að vísu ekki segjast við fyrstu
kynni af Pétri, en við næstu
kynni skildist þeim, að það
sækir enginn gull í greipár
Péturs Hoffmanns Salómons-
soriar. Það var þegar Sels-
vararorustan, frægasta or-
usta á íslandi á síðari öldum
var háð. En það er nú önnúr
saga.
Á efri árum hefur Pétur
minnkað við sig hin verald-
legu umsvif. Hann hefur að
vísu til skamms tíma stund-
að sjóinn og verið eirin
haiðvítugasti grásleppubani
þjóðarinnar, en slíkt telst
ovðið meir og meir til sports,
l'vemur en atvinnu hér í
Reykjavík, enda aðbúnaður

/~bg svipaða sögu er að
segja af öðrum sviðum.
Sprenglærðir hagfræðingar
rembast nótt sem nýtan dag
við að koma efnahagskerf-
inu á fastan grundvöll og
auka kaupmátt krónunnar.
Allir þekk.ja árangur þeirrar
baráttu. Krónan smækkar
og allt er í tómri vitleysu,
Fétur þekkir heiminn svo
vel, að hann veit, að hag-
fræðingar þykjast ekki
þurfa hans ráða við. Hann
gerir sér enga rellu út af því
heldur. En ekki er trútt um,
að efnahagsmálasérfræðing-
ar vorir hafi litið nokkrum
öfundaraugum á Pétur, þeg-
ar hann tók upp á því, að
láta sjálfur slá peninga úr
dýrum málmum. Og þessir
peningar voru sko ekkert
slor: Þeir seldust fyrir meira
en það kostaði að búa þá til,
og það er meira en hægt er
að segja um alla peninga
hins íslenzka ríkis. Og það er
vissulega engin furða, þótt
Pétur Hoffmann Salómons-
son brosi stundum dálítið
undirfurðulega, þegar fjár-
mál og efnahagsmál ber á
góma.
■pétur er allra manna fróð-
astur um sögu landsins og
hefur mikið lesið af fomsög-
um, annálum, fornum
um og guð má vita hverju.
En Pétur gerir meira en að
lesa hinn forna fróðleik, hann
hugsar um hann, myndar sér
skoðanir, dregur ályktanir og
er óhræddur við að láta álit
sitt í ljós um þau mál eins og
önnur. Og ég held að Pétur
Hoffmann Salómonsson hafi
ekki nokkurn skapaðan hlut
meira álit á þeim mönnum,
sem hlotið hafa háskóla-
menntun í fornum fræðum
en öðrum fögum.
o
g Pétur Hoffmann Saló-
monsson lætur sér ekki
Framh á 4. síðu
bátaeigendur athugi
tt k*
í i
'ji
5l *v
T V
h ,

Hin sivoxondi smóbótaútgerð hér ó londi hefor stoðfest nouðsyn
þess, oð trillubótoeigendur tryggi bóto sina.
Somvinnutryggingor hófu þesso tegund tryggingo fyrir nokVrum
órum og er enn eino tryggingofélagið, sem onnost þœr.
Með trillubótotryggingunum hofo skapost möguleikcr ó oð lór.o-
stofnonir gœtu lónoð fé út ó bótono og þonnig hcfo fleiri getoð
hafið þessc útgerð
Mcrgir bótor hofo gjöreyðilagst undonforin ór og hofo Scmvmnu-
tryggingar með þessu forðoð mörgum fró þvi oð misso otvinnu*
tœki sitt óbœtt.
Við viljum því hvetjo olla trillubótoeigendur til oð tryggjo bóta
sino nú þegor.
SAMVINNUTRYGGINGAR
Umboð um land ollt
fff
Frjáls þjóð — Laugai'daginn 16. des, 1961
3