Morgunblaðið - 06.01.2008, Blaðsíða 46

46 SUNNUDAGUR 6. JANÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Leiðir okkar Árna
lágu saman fyrir
nokkrum árum. Ég
átti því láni að fagna
að syngja í hljómsveitinni Furstarnir
og þar kynntist ég Árna. Hafði
reyndar sungið stundum með honum
áður á hinum og þessum uppákom-
um. Svo er annað sem mér hefur allt-
af þótt svo gaman og það er að bæði
Árni og gítarleikarinn Jón Páll voru
að spila með KK þegar ég steig mín
fyrstu sólóskref í þessum bransa.
Ekki er ég viss um að hann hafi vitað
það, eða munað. En ég er stolt af því
að hafa sungið með þeim báðum á því
stigi. Það má segja að árangurinn af
samstarfi okkar hafi hvatt mig til að
fá Árna ásamt kollegum hans og vin-
um til að spila með mér á langþráð-
um tónleikum og stóð Árni sig alltaf
hundrað prósent í öllu sem hann
gerði og þó að ekki hafi staðið til að
gefa þessa tónleika út þá verður að
segjast eins og er að enginn hvatti
mig eins mikið til þess og Árni og
kann ég honum hinar bestu þakkir
fyrir, og að hafa haft trú á þessu og
þá ekki síst mínum hlut. Elsku Árni,
ég mun gera mitt besta til að láta
þessar óskir þínar lifa og ég þakka
þér fyrir trúna sem þú hafðir alltaf á
mér.
Ég sendi konu þinni og börnum og
öllum sem eiga um sárt að binda
vegna ótímabærs dauða þíns innileg-
ar samúðarkveðjur. Þín er sárt sakn-
að. Við elskum þig öll.
Mjöll Hólm.
Ég vil minnast kærs vinar sem
fallinn er nú frá allt of fljótt. Ég
✝ Árni FriðrikEinarsson
Scheving tónlistar-
maður fæddist í
Reykjavík 8. júní
1938. Hann varð
bráðkvaddur 22.
desember síðastlið-
inn og var jarðsung-
inn frá Hallgríms-
kirkju 4. janúar.
kynntist Árna fyrir
rúmlega 30 árum í
gegnum þáverandi
eiginmann minn, en
þeir voru félagar og
tónlistarmenn sem
gjarnan léku saman og
spunnu djass af mikilli
list. Ég hafði alltaf
mikla unun af að
hlusta á leik þeirra og
er sannfærð um að
þeir hafi verið meðal
bestu djassleikara
okkar Íslendinga fyrr
og síðar. En ég ætla að
láta öðrum eftir að gera ferli Árna
sem tónlistarmanns skil þar sem aðr-
ir eru mun betur til þess fallnir en
ég.
Mig langar bara til að minnast
þeirrar góðu vináttu og þess elsku-
lega viðmóts sem Árni sýndi mér og
mínum ævinlega og ég vil þakka hon-
um fyrir alla þá velvild, áhuga og
stuðning sem hann sýndi dóttur okk-
ar alla tíð. Fyrir vinskap hans og hlý-
hug í okkar garð vil ég þakka núna
þegar komið er að leiðarlokum.
Samskipti okkar Árna urðu þó
ekki svo mjög náin fyrr en hann hóf
sambúð með Sigríði Friðjónsdóttur,
minni bestu vinkonu til þrjátíu ára.
Þó að sambúðarár Sigríðar og Árna
hafi aðeins orðið sjö og hjúskaparár-
in fjögur, þá trúði Árni mér fyrir því
að hann hefði borið hlýjar tilfinning-
ar til Siggu í rúm tuttugu ár, en að-
stæðna þeirra beggja vegna hefði
hann ekki getað gert neitt í málinu.
Hann ákvað þó loksins að stíga
skrefið til fulls og tjá henni tilfinn-
ingar sínar og leyfa sér að njóta ham-
ingjunnar við hlið konunnar sem
hann elskaði og hafði elskað svo
lengi, þó að hann gerði sér fulla grein
fyrir að það skapaði mikinn vanda
gagnvart öðrum í lífi þeirra. Mér er
vel kunnugt um að Sigga reyndi að
sporna við þessu eftir fremsta megni
og sagði honum að samband þeirra
gæti aldrei orðið að veruleika í ljósi
aðstæðna, en Árni hafði tekið sína
ákvörðun og eftir það hvikaði hann
hvergi og tókst á við þau vandamál
sem upp komu af mikilli ábyrgð og
eftir því sem tök voru á hverju sinni.
Hjónaband Siggu og Árna var ein-
staklega ástríkt og hamingjusamt.
Þau elskuðu hvort annað innilega og
þau voru samstiga í því að njóta þess
tíma sem þau fengu að vera saman
eftir langa bið. Elskuleg vinkona mín
á nú um sárt að binda og saknar síns
besta og innilegasta vinar. Hún hef-
ur sagt mér að hún hafi aldrei upp-
lifað aðra eins ást og umhyggju og þá
sem Árni sýndi henni og ég veit að
hún er þakklát fyrir þann tíma sem
þau fengu að vera saman. Elsku
Sigga mín, guð gefi þér styrk og
æðruleysi til að takast á við framtíð-
ina. Einnig votta ég börnum Árna og
allri fjölskyldu hans innilega samúð
mína og bið Guð að blessa þau öll og
veita styrk á þessum erfiða tíma.
Með einlægri vinarkveðju
Helga Markúsdóttir.
Árni Scheving er látinn, genginn
fyrstur þann veg sem við félagar
hans úr Laugarneshverfinu munum
ganga, þegar tíminn kallar. Dreng-
irnir sem töldu veröldina takmarkast
af fjörum Kirkjusands, Laugarnes-
inu, Laugarásnum og Höfðaborginni
sáu ekki hver leiðin til framtíðar
yrði. Þó voru þeir hver um sig með
sitt svipmót og hjartalag, sem gáfu
fyrirheit um stefnuna. Árni Scheving
átti þá list að þekkja hljóminn, áður
en árin náðu fyrsta tug ævinnar.
Tónar harmónikkunnar fóru
snemma að berast úr litla hornher-
berginu í húsinu við Hrísateig, við
hlið mjólkurbúðarinnar, þar sem
skyri var pakkað í smjörpappír og
mjólkin mæld í málum.
Við vorum sex snáðarnir sem
tengdumst þeim vinaböndum sem
aldrei brustu, þótt þættir þeirra
ættu til að rakna um stundarsakir
við slit tímans. Árni Scheving, Guð-
jón Petersen, Stefán Tómasson,
Tómas Tómasson, Vífill Magnússon
og Örn Egilsson. Við sem eftir lifum
syrgjum góðan vin og vitum að ævi-
starfið – tónlistin – verður minnis-
varði hans.
Æskan sem mótaði okkur Árna
var Laugarneshverfið með drullu-
polla-götum til spretthlaupa og ann-
arra íþrótta, grænum fótboltavelli
Kirkjubólstúnsins, plönum Kirkju-
sands til kola- og marhnútaveiða, að
ógleymdum Fúlalæk með fúlum
tjörnum sem breyttust daglega
vegna sjávarfalla og brims strand-
arinnar. Bernskan var ótrufluð af
rafeindaskjám nútímans. Tónlistin
sem Árni gaf okkur er sprottin úr
þessum jarðvegi.
Laugarnesskólinn var okkar
menntasetur sem síðari skólar náðu
ekki að yfirskyggja. Þar var Árni at-
hugull og vel metinn nemandi. Þar
var vel búið að nemendum með bóka-
safni, náttúrufræðasafni og þar byrj-
aði söng- og tónlistarkennsla undir
stjórn hins merka tónlistarfrömuðar
Ingólfs Guðbrandssonar. Þá mættu
allir fram á stigapalla og hófu dag-
starfið með því að syngja fullum
hálsi. Skíðaskáli Víkings var vett-
vangur hormónaflæðis unglingsár-
anna. Þaðan runnum við hver í sína
áttina og Árni rann á tónaflóði.
Tuttugu árum síðar ófust vin-
aþræðirnir á ný og hefur svo haldist
síðan.
Við eigum góðar minningar um
vin, sem lék af fingrum fram á sam-
verustundum okkar gegnum árin,
líkt og í hornherberginu í húsinu við
Hrísateig.
Við blessum minningu góðs vinar
og þökkum honum samfylgdina und-
anfarin sextíu ár. Við deilum sorg og
söknuði með systkinum, börnum og
eiginkonu Árna, Sigríði Friðjóns-
dóttur. Tíminn einn mun fylla það
tóm sem vinur skilur eftir sig.
Guðjón, Stefán, Tómas,
Vífill, Örn, DPFÍ.
Ég kyssi þig á ennið, strýk þér um
vangann og óska þér gleðilegra jóla.
Ég sagði við þig að þú værir dek-
urrófa, Sigga mín dekrandi við þig
eins og alltaf og henni einni er lagið.
Þér leið auðsjáanlega vel, það var
ekkert fararsnið á þér. Ég var svo
viss um að sjá þig fljótlega aftur en
daginn eftir varstu farinn. Já, allt
sem lifir deyr. Ég er þakklát fyrir að
hafa átt þig að vini. Það breytir sýn
manns á veraldleg gæði að sjá hvað
þið þorðuð að treysta og trúa á ást
ykkar og báruð virðingu hvort fyrir
öðru. Einlæg virðing kemur frá
hjartanu og stjórnast af viðhorfi
fólks til sjálfs sín og lífsins. Innilegar
samúðarkveðjur til barna Árna sem
hann var svo stoltur af.
Guð veri með þér og styrki, elsku
Sigga mín, Friðjón og Guðný og aðr-
ir aðstandendur. Göngum í ljósi
Drottins og yfirgefið ekki hvert ann-
að.
Eitt glitrandi tár er dropi af gleði eða sorg
ein rödd getur breytt veröldinni
eitt knús getur sýnt ást
eitt „halló“ getur bjargað degi hjá
einhverjum
einn góður vinur er það ómetanlega í lífinu.
(Sara Dögg Vignisdóttir)
Sigurbjörg (Sibba).
Það er alltaf sárt að missa, það er
nefnilega þá sem maður gerir sér
grein fyrir því hvað maður hefur átt.
Og þannig er það einmitt með vin
minn Árna Scheving sem kvaddi
þennan heim 22. desember sl. Það
var mikil gæfa í mínu lífi að fá að
kynnast og eiga vináttu Árna en leið-
ir okkar lágu fyrst saman árið 1977
er við störfuðum báðir hjá Hljóð-
færaverslun Pálmars Árna á Grens-
ásveginum. Ég hafði áður heyrt
Árna spila bæði í sjónvarpsþáttum
og með Sumargleðinni þegar þeir
komu á ferðalögum sínum um landið.
Einnig hafði ég margoft heyrt
minnst á þennan fjölhæfa tónlistar-
snilling sem gæti leikið á fjölda hljóð-
færa. Það duldist engum þegar Árni
settist við hljóðfærin í versluninni að
þar var á ferð alvöru hljómlistarmað-
ur og ég tók strax eftir magnaðri
hljómasamsetningu hjá honum.
Það er árið 1982 sem leiðir okkar
liggja aftur saman þegar ég leitaði til
Árna um að leika með mér í hljóm-
sveit sem ég var að setja saman fyrir
Átthagasalinn á Hótel Sögu. Í milli-
tíðinni höfðum við báðir gengið í
gegnum mjög svo svipaðar þrautir í
lífinu og hvort það var fyrir tilviljun
eða ekki að við fórum síðan að vinna
saman læt ég aðra um að dæma.
Við Árni spiluðum saman í nokkur
ár og ekki einungis kenndi hann mér
megnið af því besta sem ég hef lært á
tónlistarsviðinu heldur líka svo ótal
margt gott í mannlegum samskipt-
um og siðum. Árni var mér ómet-
anleg stoð og stytta á þessum árum
og honum á ég margt að þakka.
Einnig eru þær eru góðar minning-
arnar frá Týsgötunni þar sem heimili
hans stóð mér ávallt opið.
Mér er það ávallt minnisstætt þeg-
ar Árni sagði okkur sögur frá tónlist-
arferli sínum og hvað hann gerði það
á myndrænan og skemmtilegan hátt;
allt frá því er hann fór á sitt fyrsta
Árni Friðrik
Einarsson Scheving
✝ Petrína SigrúnGeorgsdóttir
fæddist á Ísafirði 5.
febrúar 1933. Hún
lést á sjúkrahúsi Ísa-
fjarðar 20. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Georg Jón-
asson sjómaður, f.
27.8. 1893, d. 25.8.
1974, og Guðbjörg
Pétursdóttir verka-
kona, f. 14.8. 1910,
d. 22.6. 1973.
Hinn 29. maí 1952
gekk Petrína að eiga Salómon Þor-
lák Sigurðsson, skipstjóra frá
Hnífsdal, f. 27. mars 1930. For-
eldrar hans voru hjónin Sigurður
Georg Þór, f. 8.4. 1980, dóttir hans
er Birta Sif, f. 12.8. 1997. d) Sigríð-
ur Elísabet, f. 7.12. 1983. 2) Ásgeir
Jónas, f. 23.1. 1955, kvæntur Katr-
ínu Jónsdóttur, f. 17.6. 1957. Börn
þeirra eru: a) Gunnar Kristinn, f.
12.4. 1975, í sambúð með Ragnhildi
Ýr Pétursdóttur, f. 17.12. 1975,
dætur þeirra eru Eva Rós, f. 1996,
og Thelma Rut, f. 2000. b) Jón Geir,
f. 20.9. 1980, dóttir hans er Birgitta
Brá, f. 2000. c) Teitur, f. 22.2. 1986,
unnusta Karen Lind, f. 27.2. 1990.
Eftir að Petrína lauk skólanámi
gekk hún að ýmsum störfum, m.a. í
rækjuverksmiðju Böðvars Svein-
bjönssonar, en lengst af vann hún
við verslun frænda síns, Ágústs
Péturssonar. Eftir það vann hún
hjá Kaupfélagi Ísafjarðar þar til
hún lét af störfum vegna heilsu-
brests. Petrína ól allan sinn aldur á
Ísafirði, fyrst í Sundstræti 15 og
síðan Hafnarstræti. Síðustu árin
áttu þau hjónin heima á Hlíf 1.
Petrína var jarðsungin frá Ísa-
fjarðarkirkju 28. desember.
Jónasson fiskmats-
maður, f. í Hlíð í
Hörðudal í Dalasýslu
12.6. 1866, d. 5.7.
1965, og Sigríður
Ingibjörg Salómons-
dóttir, f. á Kirkjubóli í
Korpudal í Önund-
arfirði 25.9. 1886, d.
10.1. 1976. Synir Petr-
ínu og Salómons eru:
1) Ágúst Sigurður, f.
17.8. 1952, börn hans
eru: a) Salómon
Ágúst, f. 17.6. 1972,
sambýliskona Sak-
horn Khiansanthia, f. 2.7. 1977,
börn Aron, f. 1997, og Ívar, f. 2003.
b) Elísa, f. 27.6. 1978, dóttir hennar
er Sigurlaug Sunna, f. 1999. c)
Nú ert þú horfin í himinsins borg
og hlýðir á englanna tal.
Burtu er kvíði sjúkdómur sorg
í sólbjörtum himnanna sal.
(I.J.)
Þetta vers kom í huga minn þegar
Pála systir mín tilkynnti mér að
Petra væri látin, en þær voru alla tíð
vinkonur.
Petra hafði lengi barist við slæm-
an sjúkdóm en nú hefur Guð kallað
hana heim til sín. Það eru mörg ár
síðan ég kynntist Petru, það var
þegar við hjónin vorum nýgift og
vorum send til Ísafjarðar að starfa
fyrir Hjálpræðisherinn þar. Við
kynntumst mörgum börnum og
ungu fólki sem kom á sunnudaga-
skóla og fundina hjá okkur, þar sá ég
Petru með móður sinni Guðbjörgu.
Petra var líka með í sönghópnum
okkar og þar var oft glatt á hjalla.
Það var einnig gott að koma heim til
þeirra mæðgna í Sundstræti 15.
Petra giftist eftirlifandi eiginmanni
sínum Salómoni Sigurðssyni og þeg-
ar við Óskar komum í heimsókn
vestur heimsóttum við ungu hjónin á
Hrannargötu 2, og þar ríkti kærleik-
ur og friður. Guð blessi minningu
Petru okkar og styrki eiginmann
hennar sem stóð við hlið hennar alla
tíð og aðra ættingja og vini.
Kær kveðja,
Ingibjörg Jónsdóttir (Imma).
Allt fram streymir endalaust
ár og dagar líða.
Nú er komið hrímkalt haust
horfin sumarblíða.
Þessar ljóðlínur koma okkur í hug
þegar við fréttum að Peta vinkona
okkar hefði látist stuttu áður en
jólahátíðin gekk í garð. Jólin eru há-
tíð ljóss, friðar og gleði, þannig vilj-
um við helst hafa þau. En því miður
er það ekki alltaf þannig. Vinir og
ættingjar hverfa og maður hugsar
hvað lífið er í raun og veru stutt.
Fyrr en varir erum við komin að
landamærunum. Manni finnst stutt
síðan að við vorum allar ungar konur
á Ísafirði og hittumst vikulega í
saumaklúbbnum okkar. Allar áttum
við börn á svipuðum aldri og eig-
inmenn okkar flestra stunduðu sjó-
inn. Það var mikið spjallað og hlegið,
og þrátt fyrir að sagt sé stundum að
saumaklúbbar séu bara til að tala, þá
var náttúrlega mikið unnið í klúbbn-
um okkar, og ýmislegt skemmtilegt
sem okkur datt í hug að gera.
Við minnumst ferðar sem við fór-
um til Reykjavíkur einn veturinn.
Við gistum á Hótel Esju, og
skemmtum okkur konunglega. Allt
var þetta ósköp saklaust, enda til-
gangurinn að gera eitthvað
skemmtilegt saman. Allir sem við
hittum í þessari ferð tóku þátt í
glensinu með okkur og fannst þetta
frábært framtak. Eitt sinn datt okk-
ur í hug að láta taka af okkur mynd í
íslenska búningnum. Er við komum
til Simsons á myndastofuna í þess-
um skrúða spurði karlinn, sem var
orðinn nokkuð við aldur, hvort við
værum í Gagnfræðaskólanum, hann
kunni sig karlinn. Þetta og ýmis
önnur atvik krydduðu tilveruna.
Peta hafði mjög gaman af að syngja
og hafði góða rödd en gerði það að-
eins í góðra vina hópi.
Ung að árum hún giftist Salómon
Sigurðssyni frá Hnífsdal, miklum
dugnaðar- og sómamanni. Það var
gaman að koma til þeirra. Heimilið
var smekklegt, hlýlegt og vel tekið á
móti öllum, sem þangað komu. Og er
ættingjar þeirra þurftu á hjálp að
halda var hún fúslega veitt. Þau
eignuðust tvo syni sem báðir lifa
móður sína. Einnig ólu þau upp son-
arson sinn.
Peta ólst upp með móður sinni og
ömmu, í Sundstræti 15, en var einnig
í góðu sambandi við föður sinn og
hans fólk. Ágústi móðurbróðir sínum
var hún tengd sterkum böndum og
kallaði hann fóstra, einnig dóttur
hans Guðrúnu sem látin er fyrir all-
mörgum árum. Peta tók andlát
hennar mjög nærri sér enda voru
þær nánast eins og systur. Ágúst
rak matvöruverslun á Ísafirði all-
mörg ár þar sem þær frænkur unnu
báðar, þar var gott að koma og til
mikils hagræðis fyrir þá sem áttu
heima í efri hluta bæjarins. Nú er
engin Gústabúð lengur og margt
hefur breyst í rás tímans. Sauma-
klúbburinn er tvístraður. En vin-
skapurinn hefur ekki breyst og við
hittumst ennþá í kaffi ef tækifæri
gefst.
Okkur langar að rifja upp setn-
ingu sem ein af okkur sagði þegar
minnst var á gamla daga: Við gerð-
um allt á börnin, nema skóna. Þann-
ig var það líka í raun og veru.
Undanfarin ár hafa verið vinkonu
okkar erfið. Langvarandi heilsuleysi
hefur tekið mikið á, en eiginmaður-
inn hefur verið kletturinn sem hefur
staðið við hlið hennar alla tíð og veitt
henni styrk. Nú er lífsgöngu Petu
lokið, við sem nutum þess að vera
samvistum við hana þökkum henni
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Með þessu litla ljóði Davíðs kveðj-
um við vinkonu okkar og vottum eig-
inmanni, sonum, barnabörnum og
öllum ættingjum okkar innilegustu
samúð og biðjum þeim blessunar
Guðs.
Saumaklúbburinn.
Petrína Sigrún
Georgsdóttir