Kirkjuritið - 01.05.1956, Blaðsíða 34

//
//
Eitt af eftirtektarverðustu orðum Biblíunnar er þriggja stafa
orðið „Sjá“.
Hin helga bók eða öllu heldur höfundar hennar vilja opna
augu manna fyrir fegurð tilverunnar. Og fegurðin er dýrð Guðs.
Fjöldi manns getur gengið um heila ævi án þess að veita feg-
urðinni athygli. Og sumir hugsa og segja: „Hér er ekkert fallegt.“
Það væri þá helzt, ef farið er á listsýningu.
En sannleikurinn er sá, að hversdagsleikinn er ilmandi af
fegurð. Okkur vantar bara töfrasprotann, sem felst í uppáhalds-
orði Jesú, og gleðiupphrópun barnsins: „Sjá“, „sjáðu“.
Og hvað er þar að sjá? Lítið upp, opnið augun. Og einhver
unaðskennd streymir gegnum sálina. Það er fegurðin, sem snert-
ir englafingrum viðkvæmustu strengi vitundarinnar. Augun opn-
ast smátt og smátt, augu andans ekki síður en augu líkamans.
Þú getur litið opinberun Guðs í litlu livítu lambi, sem skjögrar
fyrstu sporin í þessari vorbjörtu veröld. Þú sérð hana í vaggi
bátsins, sem svífur yfir bylgjur fvrir fannhvítu segli eða freyð-
andi skrúfu. Þú sérð hana í svifi flugvélarinnar fannhvítu úti
í bláum, endalausum geimnum, í hraða bifreiðarinnar, sem þýt-
ur áfram skínandi eftir ljósglitrandi braut. Ætti ég að nefna
fleira? Já. Horfðu á blómið, sem er að springa út, skuggann af
trjánum eða hömrunum í roða morguns eða liúmi kvölds. Sjá,
brosið í auga barnsins. Líttu á feimið glit stjörnunnar og mánans
inn um gluggann á andvökunótt. Horfðu á sólarlag eða sólris.
Hvílík dýrð, og samt „einn dropa af dýrð ei dýrðarhafið, sér
dauðlegt auga þoku vafið.“
Já, það gæti verið geisli, ómur eða orð, og sál þín fyllist af
unaði. Þú nemur staðar ósjálfrátt, en átt enginn orð, aðeins gleð-
in, hrifningin, eldmóðurinn yfir fegurð lífsins Ijómar um per-
sónu þína. Og ef þú tapar hæfileikanum til að sjá, þá verður