Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 24
102
MORGUNN
„meö yður alla daga“
Páskaræða
ejtir
professor fiarald níelsson*).
„Auk alls þesia er í dag þriðji dagurinn sið-
an þetta bar við. Enn fremur hafa og konur
nokkurar úr vorum flokki, er árla voru við gröfina,
gjört oss forviða; þær fundu ekki likamann og
komu og sögðu, að þær hefðu jafnvel séð engla í
sýn, sem hefðu sagt liann lifa“ (Lúk. 24, 21—23).
„Og sjá, eg er með yður alla daga alt til enda
veraldarinnar“ (Matt. 28, 20).
Það var siður í fornkirkjuiini, að páakadagsmorgun
heil8uðust kristnir menn með þessu ávarpi: »Hann er upp-
riainn«. I þeim orðum var alt gleðiefni páskanna fólgið.
Og það atriði trúarinnar var í augum þeirra hyrningar-
steinn alls kristindómsins. Fyrir því voru og páskarnir
hin eiginlega hátíð kriatninnar, sem æflnlega var ætlað að
haida á íofti minningunni um sigur eftir þunga baráttu,
um bjarta dagrenning eftir dimma nótt.
Páakarnír flytja oss enn i dag boðskapinn um breyt-
inguna, umskiftin fagnaðarríku, Saga þeirrar hátíðar nær
langt aftur fyrir alia kristni. En alt af hafa páskarnir
verið hátíð umskiftanna, þeirrar breytingar, þegar það
breyttist i gæði og unað, sem virtist vera böl, Lengat
aftur í öldum voru þeir haldnir sem hin mikla vorhátið.
Ávalt hefir mannkyninu fundist sú breytingin blessunar-
rlkust, þau umskiftin unaðarfylst, er köld klakajörð vetr-
arins leysist úr læðing og verður grænn vorvöllur, þegar
stormum og hríðum vetrarins linnir, en hlývindar og gróðr-
arskúrir vorsins taka við að annast frjómoldina og gras-
svörðinn, með tilhjálp hinnar síhækkandi sólar. Æfinlega
*) Elutt i E'rikirkjunni 20. april. 1919: