Skírnir - 01.01.1961, Blaðsíða 287
Skírnir
Ritfregnir
285
bls. 61, 4.1. a. n.: aftan f. aftann; bls. 75, 1.1. a. n.: okkur f. okkar; bls. 81,
4.1. a. n.: heimsasætu f. heimasœtu; bls. 125, 15.1. a. o.: han f. hann; bls.
139, 3.1. a. o.: fé mitt f. fémætt; bls. 149, 8.1. a. n.: Villtu f. Viltu; bls.
155, 15.1. a. o.: bleytu f. bleyti; bls. 156, 6.1. a. n.: hærri f. hægt; bls. 159,
9.1. a. n.: heilags f. heilaga; bls. 171, 7.1. a. n.: víking f. víkingu; bls. 172,
10.1. a. o.: taumasling f. taumaslyng; bls. 184, 4.1. a. n.: hendingin á að
vera: Nú stara út í staðleysið augu (út hefur fallið niður); bls. 225, 11.1.
a. o.: sýnni f. skyggnri(?); bls. 227, 12.1. a. o.: rökkvaðan f. rökkvaSa;
bls. 252, 8.1. a. o.: roðnar f. ro'öar; bls. 256, 1.1. a. n.: skygnast f. skyggn-
ast; bls. 258, 6.1. a. n.: döggva f. dökkva; bls. 263, 7.1. a. n.: grunnum f.
grunnan; bls. 275, 5.1. a. n.: skýjað f. slýjáS; bls. 279, 3. 1. a. o.: hjóli f. hjól.
Allt þetta virðast óumdeilanlegar prentvillur. Hafi hins vegar verið
gerðar breytingar frá fyrri útgáfum, annaðhvort að ráði Magnúsar eða að
beztu manna yfirsýn, var sjálfsagt að gera grein fyrir þeim. Engin þess-
ara villna er leiðrett, hefði það þó verið mikil bót í máli, þó að mis-
prentanir séu ætið leiðar, einkum i Ijóðum. Breytingar til bóta eða þær,
sem orka kynnu tvimælis, eru ekki taldar með, enda hafa þær fullan
rétt á sér, hafi þær verið gerðar að ráði Magnúsar, sem ætla má. Skylt
er að geta þess, að ýmsar augljósar prentvillur í fyrri útgáfum hafa
verið leiðréttar í þessu nýja Kvæðasafni.
f formálsorðum I. bindis var gefið vilyrði fyrir ritgerð um Magnús,
ævi hans, skáldskap og önnur störf með síðara bindinu. Minna varð þó
úr þvi en vænta hefði mátt. Þar er aðeins endurprentuð stutt minning-
argrein um Magnús látinn, áður birt í Helgafelli, mjög sómasamleg að
vísu sem eftirmæli; en lítil skil eru þar gerð ævi hans og störfum, þó
að undarlegt sé, þar sem útgefandinn, Tómas Guðmundsson skáld, var
nákunnugur Magnúsi og samverkamaður hans um langt skeið. Tómas
hlaut því að vera einn færasti maður til að vinna slíkt verk.
Tómas Guðmundsson er ágætt skáld og alls góðs maklegur fyrir kvæði
sín og margt annað. Nafn hans er of gott til að kenna sig við jafnhroð-
virknislega útgáfu og þessi er. Það ætti ekki heldur að vera samboðið
vönduðu bókaforlagi að gefa út merkileg skáldrit á þennan hátt.
Mér er ekki sársaukalaust að rita þessi aðfinnsluorð. En fyrst enginn
hefur, mér vitanlega, til þess orðið, varð ekki lengur hjá því komizt að
leiðrétta a. m. k. verstu prentvillurnar. Þau orð eru enn í gildi, þegar
eitthvað er missagt eða rangletrað, þá er skylt að hafa það heldur, er
sannara reynist.
Þóroddur GuSmundsson.
Jökull Jakobsson. Dyr standa opnar. Almenna bókafélagið. Bók mán-
aðarins. Nóvember 1960.
Þeir rithöfundar, sem láta sögur sínar gerast í Reykjavík, virðast hafa
rika tilhneigingu til að skrifa ádeilusögur, þar sem lýst er skuggahliðum