Jón á Bægisá - 01.12.2005, Blaðsíða 51

H. C. Andersen
Deyjandi barn
Moder, jeg er træt, nu vil jeg sove, Lad mig ved Dit Hjerte slumre ind; Græd dog ei, det maa Du forst mig love, Thi Din Taare brænder paa min Kind. Her er koldt og ude Stormen truer, Men i Dromme, der er Alt saa smukt, Og de sode Engle-Born jeg skuer, Naar jeg har det trætte 0ie lukt. Móðir, ég vil halla höfði þreyttu og höfga værum hvíla mæddar brár. Harmaðu’ ei! Þá hinztu ósk mér veittu. Hlýrum mínum á þín brenna tár. Inni’ er kalt og úti stormar hvína; allt á landi draums er fagurskreytt. Æskufagrir englar fyrir skína auganu, sem lokazt hefur þreytt.
Moder seer Du Englen ved min Side? Horer Du den dejlige Musik? See, han har to Vinger smukke, hvide, Dem han sikkert af vor Herre fik; Gront og Guult og Rodt for 0iet svæver Det er Blomster Engelen udstroer! Faaer jeg ogsaa Vinger mens jeg lever, Eller, Moder, faaer jeg naar jeg doer? Sérðu, móðir, landið fagur-ljósa, ljúft sem brosir augum mínum við? Heyri’ eg svífa’ af svæði himinrósa sætan engilgígju strengjanið. Þar hinn blíði lausnari’ heimsins lýða, er Iagði blessun yfir börnin smá, mér á móti breiðir faðminn blíða, brautum jarðar þegar hverf ég frá.
Hvorfor trykker saa Du mine Hænder? Hvorfor lægger Du Din Kind til min? Den er vaad, og dog som Ild den brænder, Moder jeg vil altid være Din! Men saa maa Du ikke længer sukke, — Moder - see! Nu kysser Englen mig! Minni hönd að þínu hjarta þýðu þrýstirðu, sem ótt ég bærast finn. Ástartár af augum þínum blíðu ofan falla logavarma kinn. Gleðstu móðir, heims er þrotinn harmur; nær hjartað brestur, endar sérhvert stríð. Nú það svæfir engillegur armur, — önnur byrjar sælli’ og betri tíð.
Kristján Jónsson þýddi.
Kvœðið nefnist „Det deende barn “ áfrummálinu.
á ,d3reýráid — Til pess parf skrokk!
49