Morgunblaðið - 31.01.1915, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Steinunnar voru jarðsett i kyrþey,
bezt hefði verið, að þessi ljóta saga
hefði ekki verið vakin upp og Stein-
unn fengið að hvíla í friði í þeim
skilningi. Sögu hennar er ekki hægt
að minnast án þess að dæma verk
hennar, og þess vegna hefði ódæði
hennar átt að fá að falla í gleymsk-
unnar djúp. Það var hið bezta sem
nútiðin gat gert fyrir vesalings Stein-
unni frá Sjöundá.
Eg hefi ekki ritað þessi orð til
þess að kasta steini á gröf Steinunn-
ar, en eg vil láta sannleikaun fá að
njóta sín og vil ekki fegra svívirð-
inguna né ljúga lofi á Stein-
unni, þótt hún sé dauð og þótt
ifella megi samtið hennar.
Þeir menn, sem hafa ættjarðarást-
ástina á vörunum og setja sig sjálfir
i leiðtogasess, ættu ekki að sýna
ættjarðarástina i þvi, að reyna að
vekja dálæti manna á vömmum og
skömmum, hvorki fortíðarinnar né
nútíðarinnar. Það er nóg af virð-
ingarleysi fyrir lögum, bæði guðs og
manna á landi þessu, þótt ekki
sé reynt að vekja aðdáun almennings
fyrir glæpum og löstum. íslenzkur
æskulýður þarf annað betra andlegt
fóður, ef framtíðin á að verða laus
við hina svörtu bletti fortíðarinnar.
G. S. ræðst bæði á yhrvöld og
presta þessa bæjar, og ætla eg ekki
að svara því. Það er nú eitt sinn
orðin tízka hjá angurgöpum þessa
lands, að ráðast á kristindóm og
prestastétt. Þegar það er gert bæði
af heimsku og illgirni, er þögnin hið
bezta svar, og hefir hún þó þann
galla, að angurgaparnir fá meira
sjálfsálit, þegar enginn hreyfir við
hugsanafóstri þeirra, en á það er
tæplega bætandi.
Vil eg svo óska þess, að ódæði
Steinunnar frá Sjöundá falli í gleymsk-
unnar djúp og endurtaki sig aldrei,
og að heimska nútímans megi fara
sömu leið.
Páll V. Guðmundsson.
BERGGNS NOTFORRETNING
éðrœnar Baunir
frá Beauvais
Nætur, Sildarnætur, Tilbúnar Stangarnætur, Snerpe-
nætur fyrir kópsild, sild, makril.
Fisknetjagarn, úr rússneskum, frönskum og ítölskum hampi.
Færi, Lóðarfæri, Kaðiar.
Öngultaumar, Segldúkar, Presenningsdúkar — tilbúnar
Presenningar.
eru ljúffengastar*
Glituð
söðuiáklæði
Heinr. Marsmann’s
vindlar
E1 Arte
eru langbeztir.
Aðalumboðsmenn á Islandi:
Nathan & Olsen.
óskast til kaups.
R. v. á.
Báhncke’s edik
er bezt.
Biðjið ætíð um baðl
Beauvais
Leverpostel
er bezt.
gert af þér. Grauturinn varð svo
sangur að frúin fann lyktina inn i
dagstofuna; og þegar hún kom fram
í eldhúsið, sat eg þar veslingurinn
með saumakassa i huganum og tré-
smið um hálsinn*.
»0-0, þú hefir nú ekki haft svo
mikla bölvun að trésmiðnum þeimc.
»Eg hefði þó vel getað verið án
hansc, mælti húsfrú Balle gletnis-
lega«.
»Þetta skal eg launa þérc, sagði
Balle og tók utan um konu sína.
»Láttu mig vera Pétur, annars
slæ eg með skeiðinni á hendina á
þérc.
»Láttu nú ekki svona Hanna, það
var auðvitað til þessa, sem eg átti
að koma fram og bragða á steik-
innic, og Balle trésmiður kysti konu
sina tvo rembings kossa.
Frú Balle lagaði blúnduskúfinn á
höfði sér.
»Skammastu þin Pétur, hvernig
heldurðu að hefði nú farið, ef Lísa
hefði komið að okkur, eg mundi
aldrei framar hafa þorað að líta fram-
an í hana, og mundu eftir saklausu
börnunum þarna inni. Hvað held-
urðu að þeim hefði dottið i hug,
hefðu þau séð okkur karl og kerl-
ingu vera að þessu ?«
»Saklausu börnin : Nei bíddu nú
við Hanna, eigum við nú ekki að
læðast inn í gegnum borðstofuna og
sjá hvað þau hafast að ?«
»Það getum við gert Balle, því
hún er að leika á píanó, og hann
er að fletta nótnabókinni fyrir hana«.
Hjónin læddust nú á tánum inn
í borðstofuna og staðnæmdust við
dyrnar.
Það var svo einkennilega hljótt
inni í hinni stofunni. Berta sat við
píanóið, en hún lék ekki, og Casper-
sen guðfræðisnemi stóð á bak við
stólinn hennar, en hann fletti ekki
nótnabókinni. Hann hafði lagthand-
legginn um hálsinn á stúlkunni, og
kyst hana hvað eftir annað beint á
munninn.
»Bertha! — hvað hefsl þú að,?«
Caspersen guðfræðisnemi hrökk
við, og var enn fölari en endranær.
»Bertha áttaði sig og mælti:
»Eg kyssi bara unnustan minn.
Við trúlofuðum okkur rétt núna.
»A sjálfu aðfangadagskvöldinu ?«
»Það gerðum við einnig Hannac.
»Þegiðu Balli, eg er ekki að tala
við þig. Og á hverju ætlið þið svo
sem að lifa. Þér verðið að fyrir-
gefa, þótt eg segi yður það blátt
áfram Caspersen, að fyrst þér hafið
ekki efni á því að borða miðdegis-
verð á hverjum degi, þá finst mér
þér hafið ekki efni á því að trúlofa
yður.
Caspersen guðfræðisnemi draup
höfði og var náfölur. Bertha grét.
»Nei, bíddu nú við Hanna; nú
vil eg fá að segja eitthvað, því nú
er það víst ekki fleira, sem þú vilt
segja. Takið þér telpuna herra
Caspersen, þér skuluð fá hennar, og
þér skuluð einnig fá ókeypis hús-
næði og miðdegisverð, þangað tíl
þér hafið lokið námi. Svo er guði
fyrir að þakka, að Balle trésmiður
á bæði þak yfir höfuðið og nógan
mat á hverjum degi, og þér þurfið
ekki að fyrirverða yður fyrir það,
því það eru margir tengdasynir, sem
lifa á tengdaforeldrum sinum, og
þegar þér eruð orðinn prestur og
Bertha litla prestskona, þá skuluð
þið-sanna það, að mamma verður
hnakkakert og montin af tengda-
syninum«.
»Balle!«
»Nei, þegiðu nú eins og stein°
Hanna, annars segi eg frá því hvefO
ig eg bragðaði á steikinni.*
»Ó, nú hefi eg alveg gleymt mat0
um. jæja, börnin góð, fyrst 3
pabbi vill það, þá óska eg þess 3
guð blessi ykkur. En nú verð e$
að fara að vita um pottana m10*'
Hér er sengjulykt í öllu húsinu-*
Húsfrú Balle flýtti sér út og B3*6
fór á eftir henni til þess að 1°
hjónaefnunum að vera í friði.
Náfölur af gleði faðmaði Caspef
sen guðfræðisnemi Berthu að sér. ^
Um leið og frúin opnaði eldh
dyrnar hrökk hún óttaslegin aftur
bak.
Lisa, vinnukonan, stóð þar í f3^
lögum við dökkklæddan mann
raunar var undirforingi í herU
þegar betur var aðgætt.
»Lisa 1« 1 j.
»Má eg kynna ykkur unnus1^.
minn, Sörensen liðþjálfa,« 01 ^
Lísa og lét sér hvergi bregða.
vona að húsbændunum sé það ^
móti skapi, þótt hann verði hjá
■f kveld.«
Húsfrú
sei°
UtU
Balle varð svo
forV
0'