Þjóðhvellur - 08.09.1906, Blaðsíða 1
ÞJÓÐHVELLUR
BLAÐ TIL SKEMTUNAR, FRÓÐLEIKS OG ALVARLEGRA ATHUGANA
Nr. t RETKJAVÍK, 8. SEPTEMBER 190(> I
Jóliann Annann Jónasson, úrsmiöur, Laugaveg 12. Telefón 112. C. & L. Lárusson, Laugaveg, 1, Reykjavík. Póstliólf A. 31. Telefón 10. Úrsmiðavinnustofa Laugaveg 5' Carls Bartels, Telefón 137.
IMÓÐHYELLUR
sotlar ekki að hefja g'önga sína nieö
liingum formála, |>ví síður með ræðn,
bæn eða söng', [tví hvorki er hann fræ-
korn eða kirkjnblað, er ala ætlar les-
endur sína á næringarlausum trúarmolum
iiorflnna al(la. — I’ó getnr vel verið að
hann ræði trúmál frá sínu sjónarmiði,
jafnhliða afarmörg-u öðru, þvi fátt mark-
vert ætlar hann að láta fara fyrir ofan
garð sinn og neðan. — Annars markar
hann sér engan fastan stefnubás, því
meining lians er, að liaga efni sínu þannig,
að allir hafi gagn og nokkurn fróðleik
af. Hann vill að fólkið hafi skemtun
af sér, geti hlegið og spjallað um sig.
Im 0 I) H V E L LL R vill standa útaf
fvrir sig, segja fólkinu allskonar frétta-
dót úr hænnni, segja sögur, segja til
sjnda og haga innihaldi sínu eftir at-
vikum og geðþekni fjöldans.
ÞjÓRHVELLUR býst ekki við, að
hin blöðin þurfi að gnísta tönniim við
útkomii sína, þvi hann ætlar hvorki að
hrifsa til sín þá fréttamola, er þau eta
livort upp eftir öðru biað eftir blað, eða
að veita þeiin ágang á annan hátt. Ann-
ars niun iiann ekki fella tár, þótt þau
skjóti á liann og livellir hej'rist; freniur
mun iiann [iá fjllast gleði og hvetja
vopn sín, bryna þau því betur, því liarð-
ari sem svörður verður.
I’ .1 Ó i> H V E L L U R býður hverjiim
lítilmagna, sem öðrnin, fnlltingi sitt,
ef liann á í vök að verjasf og þarf að
bera liönd fyrir höfuð sér.
Að liann verði frjálslyndasta blaðið á
þessu landi, er óliætt að reiða sig á.
Hann tekur í lnrginn á hverjum þeim,
sem á það skilið, en ekki mun hann
beita ójöfnuði að fyrra bragði víssvit-
andi.
ÞjÓDHVELLUR hefir ætlað sér að
verða hálfsmánaðarblað: kemur ef til
vill út vikulega, ef hann fær greiðan
gang í Reykjavík. Vonar fastlega að
hann þyki fríður sveinn og föngulegur.
Vill hafa Iiylli stúlknana engu síður en
piltanna — því iiann mun geta þeirra
töluvert oftast nær. — Hjarta hans fyll-
ist, gleði í hvert skifti, er liann sér
mjúka mey ineð »fínt« slifsi og fallega
svnntu.
Þ.1ÓDHVELLUR óskar svo landi og
lýð árs og friðar, |iótt ekki sé hann
borinn að áraniótum. líýst við að til-
vera sín styðjist mest við sjávarafia og
jarðargróða; yfir liöfuð: góða líð.an
landsmanna. Einkum vill hann liafa
beykistöð sína í Reykjavík til að byrja
með. Væntir fulltingis kanpmanna og
iðnaðarmanna með augl. á eina síðu ;
meira af þeim ffytnr liann ekki í einu
og sama blaði.
Virðingarf.
Nýr hellir fundinn,
Fjórir piltar, ungir og röskir:
Helgi Jónasson, Matthías Olafsson,
og Sigurbjörn Þorkelsson (allir þrír
starfsmenn Edinborgarverslunar hér
í bænum) og Skafti Davíðsson Iré-
smiður, böfðu myndað með sér fé-
lag í vor, er heitir »Hvatur«, í því
augnamiði, að temja sér göngulag
og styrkja með því líkamann. Hafa
þeir því á sunnudögum gengið upp
í landið tii að njóta fríska loftsins
og fegurðar náttúrunnar. í einum
slíkumleiðangri fyrir skömmu.fundu
þeir hellir einu uppi í Hafnarfjarðar-
hrauni, stóran og fallegan — miklu
stærri en lielli þann í Þingvalla-
hrauni, er kendur er við enska
manninn, Hall Caine, af því hann
fann hann ekki. —-
Pennan nýfundna hellir hafa pilt-
arnir skírt »Hvatshellir«, eftir fé-
lagi sínu, og var vel til fundið. —
Lengd liellis þessa, frá enda til enda,
kvað vera 300 fet; afhellar eru
margir út úr aðalhellinum, hver
inn af öðrum, og kvað insti hellir-
inn vera þeirra lang-fallegastur;
hvelfing hans t. d. snildarvel lög-
uð. Merki þess þykjast menn sjá,
að menn hafi komið í hellir þenn-
an áður fyrir löngu.
Arangur af þessari ferð piltanna
hefur orðið merkilegur mjög.og hlýt-
ur að verða þeim og öðrum til gleði,
— eiga þeir þökk skilið fyrir fund-
inn. — Að minsta kosti hefði slík-
ur fundur sem þessi þótt matur
hér í Víkinni, liefði finnandinn verið
einhver nafnkendur útlendingur,
»Lorð« eða eitthvað því um líkl og
verið innundir lijá ritstjórunum.
Þriggja tíma gangur kvað vera
liéðan úr hænum til hellisins.
P